dwór należy do Uniwersytetu Rolniczego, który utworzył w Prusach Zakład Doświadczalny Hodowli Roślin.
wybudowany w latach 1923-1926 przez Józefa Amouraux. Po wojnie Dwór w Baranówce przez pewien czas pełnił funkcje magazynu. W pokojach dworskich składowano m.in. narzędzia rolnicze pochodzące z okolicznych majątków a w okresie późniejszym także nawozy sztuczne, które nadżarty ściany i podłogi pomieszczeń dworskich pomimo tego, że stodoły i magazyny stały puste.
Od lat 70 do 2016 r. w dworze znajdowały się mieszkania komunalne. Obecnie nieużytkowany dwór niszczeje
Gotycki kościół pochodzi sprzed 1433 roku a jego fundację wiąże się z osobą Mikołaja Hińczowicza, który był plebanem luborzyckim, podskarbim koronnym, rektorem Uniwersytetu Krakowskiego i doradcą króla Władysława Jagiełły. Na przestrzeni wieków główna bryła kościoła uległa tylko nieznacznym przekształceniom. Na przełomie XV i XVI w. do prezbiterium kościoła od wschodu dostawiono trójboczną przybudówkę. W XIX w. dobudowano od zachodu przedsionek. Zaś w latach 1908-11 dawną zakrystię przerobiono na kaplicę św. Franciszka i powiększono o kruchtę.
drewniana świątynia orientowana, wzniesiona w XVII w. z drewna na podmurówce z kamieni polnych, oszalowana i przykryta stromym gontowym dachem nad którym góruje sześcioboczna wieżyczka na sygnaturkę.
Pierwotny budynek pochodzi zapewne z XVIII wieku. W drugiej połowie XIX wieku z inicjatywy Józefa Zubrzyckiego został rozbudowany. Dzisiejszy wygląd wiejskiego domu szwajcarsko-normandzkiego zawdzięcza kolejnej przebudowie na początku XX wieku. Ostatnim właścicielem był Józef Feliks Zubrzycki, który w 1945 wraz z rodziną został wysiedlony. Stanowiący własność skarbu państwa majątek ulegał systematycznej dewastacji. W roku 1970 i 1987 przeprowadzano doraźne remonty budynku dworskiego. W latach 90. XX wieku, po wieloletnich staraniach prawo pierwokupu zrujnowanego dworu uzyskała córka ostatniego właściciela dworu, która jednak nie mogąc podołać jego odbudowie sprzedała dwór prywatnemu nabywcy z Proszowic.
początki kościoła sięgają lat 1486-1493 r. kiedy był wybudowany. Na przestrzeni wieków wygląd ulegał zmianom w wyniku remontów spowodowanych zaniedbaniami i pożarami.
Około 1800 roku posiadłość wraz z istniejącym już dworem nabył Stanisław Wodzicki, jemu również zawdzięczamy gruntowną przebudowę dworu na pałac w stylu klasycystycznym, z typowym dachem polskim krytym gontem. Do rodziny Wodzickich pałac należał przez kilka kolejnych pokoleń. Podczas drugiej wojny światowej w pałacu Niemcy urządzili warsztaty naprawcze, powodując znaczną dewastację budynku. Po wojnie w budynku mieściła się szkoła podstawowa, Gromadzka Rada Narodowa, kino, posterunek MO, Stacja Oceny Nasion i szkoła.
Synagoga w Słomnikach została zbudowana pod koniec XIX lub na początku XX wieku. W jej wnętrzu mieściły się również biura gminy żydowskiej, cheder, szkółka dla dziewcząt oraz w piwnicach mykwa. Podczas II wojny światowej hitlerowcy doszczętnie zdewastowali wnętrze synagogi. Po zakończeniu wojny budynek synagogi został przebudowany na kino. Następnie mieściły się w nim magazyny oraz warsztat. Obecnie stoi opuszczony i powoli popada w ruinę.
Neogotycki, murowany kościół parafialny p.w. Bożego Ciała i św. Bartłomieja w Słomnikach znajduje się w rynku i wzniesiony został w latach 1888-1893
w Polanowicach znajduje się zespół dworski w skład którego wchodzą: dwór, laboratorium, stajnia, obora, budynek gospodarczy, stodoły, spichlerz, lamus, park z XX wieku
zbiorowa mogiła żołnierzy poległych podczas I Wojny Światowej w 1914 r.
Kościół w Goszczy został zbudowany w 1737 roku. W wyniku licznych prac remontowych pozbawiony jest wyraźnych cech stylowych. Jest jednonawowy, z prezbiterium zamkniętym półkoliście. Wymurowano go z kamienia i otynkowano.
Do roku 1845 wieś występuje jako praestimonium Mateusza Dubieckiego (1760-1845), kanonika i kanclerza kapituły krakowskiej, poety łacińskiego i kaznodziei, właściciela Batowic. Prawdopodobnie w tym czasie powstaje w Goszczy późnoklasycystyczny dwór, rozbudowany na początku XX wieku przez Zygmunta Zubrzyckiego.
W dworze pochodzącym z 1863 r. przez wiele lat funkcjonowała szkoła. W wyniku przebudowy i adaptacji na potrzeby szkoły utracił wartość zabytkową. Obecnie budynek dworu został rozbudowany i w pełni zaadaptowany do potrzeb nowoczesnego i komfortowego ośrodka medycznego. Ośrodek Rehabilitacyjno-Opiekuńczy „Kwitnąca” rozpoczął działalność w sierpniu 2018 r.
Eklektyczny dwór, wybudowany w 1882 roku przez Bolesława Zakrzeńskiego. Aktualnie, od 1947 r. w dworze znajduje się Państwowy Dom Dziecka
Kościół w Więcławicach Starych sięga początkami 1340 roku. Kościół jest zbudowany z drzewa modrzewiowego, na podmurówce, jednonawowy, w stylu barokowym.
Dwór zbudowany w latach 1591-1595, całkowicie przekształcony późniejszymi przebudowami, stanowi obecnie ruinę pozbawioną cech stylowych.
Dwór w Książniczkach jest obiektem murowanym. W 1896 roku Władysław Zgierski-Strumillo do starszej, pochodzącej z początku XIX wieku parterowej części, dobudował obszerny, licowany cegłą budynek. Wówczas powstała parterowa część środkowa i piętrowe, w całości podpiwniczone skrzydło wschodnie.
Gotycki kościół murowany, p.w. św. Małgorzaty został ufundowany w latach 1460-76 przez Jana Długosza. Świątynia jest zbudowana w tzw. stylu „długoszowym”.
murowano-drewniany dwór z pocz. XX w., wystawiony na miejscu pierwotnego z 1820 r. i przebudowany około 1960 r.
Obecnie zespół dworski zajmuje filia firmy nasienniczej „Polan".
Skomentuj