kościół pw. Wszystkich Świętych w Rudawie uznawany za jedną z najstarszych ceglanych budowli małopolskiej wsi. Zbudowany został zapewne niedługo po męczeństwie św. Stanisława, Biskupa Krakowskiego (+1079).
renesansowy dwór wieżowy z XVII wieku, przekształcony potem na lamus. Po powojennej parcelacji majątku przez pewien czas służył jako budynek mieszkalny. Zaniedbany, w latach 60 zamienił się w ruinę. W drugiej połowie lat 60. został odremontowany. W latach 80. mieściła się w nim galeria „Lamus”. Obecnie nie użytkowany.
Pałacyk Vauxhall został wybudowany w latach 1783-1786 według projektu nadwornego architekta Szczepana Humberta na polecenie księżnej Izabeli Lubomirskiej jako dom zdrojowy z salami zabaw.
kościół wybudowano z fundacji Adama Potockiego w latach 1832-44.
Istniejący kościół jest krótszy niż przewidywały to plany. Powodem tego była rezygnacja Potockich z budowy jednego przęsła gdyż już w trakcie budowy kościoła przygotowali sobie na mauzoleum rodowe kaplicę w katedrze na Wawelu.
Pałac to dawny lamus zaadaptowany przez Artura Potockiego w latach 1820-1822 na tymczasową rezydencję Potockich. W okresie budowy tzw. nowego pałacu zamieszkiwała w nim rodzina Potockich, a później wyżsi urzędnicy hrabstwa Tęczyńskiego oraz m.in. Józef Chłopicki.
drugie podczas tej wycieczki niepowodzenie. Z powodu zamknięcia parku do 30 kwietnia, pałacu niestety nie zobaczyłem. A szkoda, bo pałac wrócił do właścicieli i byłem bardzo ciekaw jak się zmienił od czasu kiedy go widziałem ostatni raz. Tak czy inaczej obiekt wart zobaczenia
kościół budowano etapami w latach 1728-1742. W 1783 r. do kościoła przeniesiono z likwidowanej kaplicy tenczyńskiego zamku doczesne szczątki Jana Tęczyńskiego (zmarł w 1637 r.). Po kradzieży kościół przebudowano i rozbudowano. Powstały wówczas arkadowe przedsionki (1881 r.), nowa zakrystia i kaplica. Kolejne zmiany wystroju kościoła nastąpiły w drugiej połowie XX w.
Po północno-zachodniej stronie murowanego kościoła stoi drewniana wolnostojąca dzwonnica, datowana na ok. 1748.
Na przykościelnym cmentarzu pochowany został w 1969 roku wybitny polski aktor teatralny i filmowy - Bogumił Kobiela.
Początki zamku sięgają lat 1331-1361 kiedy powstał jako gotycka budowla murowana. Przez wieki zmieniał właścicieli i kształt a w okresie świetności nazywany był Małym Wawelem. Do upadku zamku przyczynił się w dużym stopniu "Potom Szwedzki" jednak dzieła zniszczenia dokonał pożar w 1748 spowodowany uderzeniem pioruna. Od tego czasu zamek systematycznie popadał w coraz większą ruinę. Obecnie w zamku trwają prace remontowe mające przywrócić zamek do stanu "ruiny kontrolowanej"
od skały zaczyna się droga prowadząca m.in. do Rezerwatu Przyrody "Zimny Dół". Polecam albowiem znajdujące się tam głazy tworzą robiące duże wrażenie labirynty, korytarze, nisze itp. Rezerwat jednak zdecydowanie dla pieszych.
Dolina Mnikowska to wąwóz o długości około 2 km w dolinie Sanki.
Głębokość wąwozu wyciętego w wapieniach jurajskich dochodzi do 80 m. Skały tworzą bardzo strome ściany, wrota skalne lub pojedyncze iglice. Znajduje się w nich ok. 10 jaskiń, noszących ślady zamieszkania.
W środkowej części rezerwatu znajduje się polanka. Ponad nią, w południowych ścianach w zakolu zwanym Cyrkiem, we wnęce skalnej urządzono ołtarz z dużym naskalnym obrazem Matki Boskiej Skalskiej.
Dwór wybudowany został przez kamedułów z Bielan w XVII w., z przeznaczeniem dla zarządców lub prywatnych dzierżawców. Dwór mnikowski wraz z folwarkiem pozostawał w rękach i pod bezpośrednim zarządem ojców kamedułów do roku 1928 kiedy to został wydzierżawiony Zgromadzeniu Sióstr Albertynek z przeznaczeniem na zaplecze gospodarcze przytulisk zgromadzenia w Krakowie. W roku 1950 folwark został upaństwowiony sam dwór zaś nadal pozostał w rekach Sióstr Albertynek jako dom zakonny.
Zalew leży w granicach administracyjnych miejscowości Budzów i Cholerzyn jednakże potocznie używa się nazwy Zalew w Kryspinowie lub po prostu Kryspinów
Pałac w Kryspinowie został zbudowany w XVIII wieku i gruntownie przebudowany w XIX w. Jest budowlą o charakterze neorenesansowym.
Ciekawostką jest fakt, że wieś do końca XIX wieku nosiła niezbyt chlubną nazwę „Śmierdząca”. Swoją obecną nazwę przyjęła od jej właściciela - Kryspina Żeleńskiego.
Wzniesiona przez sekretarza króla Zygmunta Starego Willa Decjusza jest jednym z najpiękniejszych przykładów renesansowej architektury rezydencjonalnej w Polsce. Willa wzniesiona została w 1535 roku przez włoskich budowniczych i wzorowana była na posiadłościach z okolic Florencji i Rzymu. Od XVI do XIX wieku była domem, w którym mieszkały znamienite rodziny, takie jak: Decjuszowie, którzy byli pierwszymi właścicielami, a następnie m.in. Lubomirscy, Sanguszkowie, hrabiostwo Kuczkowscy czy księstwo Czartoryscy. W trakcie I wojny światowej urządzono w nim koszary wojskowe, podczas II urzędowała tam niemiecka policja. Po wojnie zamieniał się między innymi w oddział gruźliczy, a potem popadła w ruinę. Dziś odremontowana Willa Decjusza stanowi siedzibę Stowarzyszenia Willi Decjusza
Początki tej królewskiej rezydencji sięgają XIV w. a więc panowania Kazimierza Wielkiego. Kolejni władcy zmieniali kształt pałacu. W czasie rozbiorów Austriacy przeznaczyli pałac na Szkołę Kadetów a po 1918 r. ulokowano w nim Szkołę Podchorążych. Po II wojnie posiadłość przekazano Politechnice Krakowskiej
Modrzejówka zbudowana została w 1884 r. przez przyrodniego brata Heleny Modrzejewskiej. Helena Modrzejewska planowała, że po wycofaniu się ze sceny zamieszka w wybudowanym domu. Życie zweryfikowało te plany. Aktorka osiadła na stałe w Ameryce, gdzie zmarła w 1909 r.. Już w 1889 r. willa Modrzejewskiej była wystawiona na sprzedaż
Na początku małe oszustwo albowiem podczas tej wycieczki nie udało mi się zobaczyć tego dworu. Znajduje się on na terenie Domu Pomocy Społecznej i w związku z epidemią był zakaz wejścia. Jeśli jednak ktoś lubi takie budownictwo to polecam, nie wiadomo jak długo będzie jeszcze stał. Dwór w Więckowicach był własności rodziny Florkiewiczów, którzy posiadali także, zespół pałacowo-parkowy w Młoszowej k. Trzebini. Też polecam
Skomentuj