1111

Stara Chata z przełomu XVII i XVIII wieku. Jest to cenny zabytek będący pamiątką rodziny Kobiałków. Chata powstała za czasów pierwszego znanego przedstawiciela rodu Kobiałko - twórcy pomnika na Wawelu. Jego potomek - Antoni Kobiałko zbudował "Spichlerz Kobiałki" (ul. Krakowska), który również do dnia dzisiejszego istnieje i służy turystom.

Przepiękny, bajkowy wąwóz, najczęściej odwiedzany przez turystów. Wystające, poskręcane fantastycznie korzenie drzew rosnących na skarpach nadały mu imię i sławę. Niezwykłe światło, przezierające przez korzenie i pnie zlewające się z lessowym podłożem i zielenią sprawia, że wrażenia kolorystyczne są tu zdumiewające. Dlatego Wąwóz Korzeniowy jest jednym z ulubionych motywów malarskich kazimierskich pejzażystów. Jest on formą głębocznicy, charakteryzującej się pionowymi ścianami, pozbawionymi roślinności z dnem wykorzystywanym niegdyś jako droga. Wąwóz nie posiada odgałęzień bocznych, a jego długość wynosi około 700 m. Głównym walorem Wąwozu Korzeniowego są odsłonięte w wyniku erozji korzenie starych drzew i krzewów tworzące fantastyczne kształty przypominające żywe rzeźby.

Jeden z najdłuższych wąwozów (głebocznica) w okolicy. Głebocznice powstały z połączenia sił natury i człowieka, zazwyczaj w miejscach dojazdów do pól i sąsiednich miejscowości.

Pierwszy cmentarz żydowski w Kazimierzu Dolnym powstał na końcu ul. Lubelskiej. Nieznana jest dokładna data jego założenia. Zapewne nastąpiło to wraz z ukonstytouwaniem się gminy żydowskiej w Kazimierzu. Cmentarz został zdewastowany przez Niemców już na początku II wojny światowej. Obecnie w miejscu cmentarza znajduje się przyszkolne boisko, w którego kamiennym ogrodzeniu widoczne są fragmenty macew.

Pierwotnie, jeszcze w XVI wieku, w miejscu dzisiejszego kościoła murowanego zlokalizowany był w tym miejscu kościółek drewniany, który w połowie XVI wieku, po pożarze fary, pełnił funkcję kościoła parafialnego. W sąsiedztwie świątyni istniał szpital, który jeszcze po II wojnie światowej pełnił funkcję domu starców.
Kilkadziesiąt lat od momentu wymurowania świątynia popadła w ruinę, podjęto więc w latach 1782-1783 pierwszą, gruntowną odnowę, zaś ostatnie roboty budowlane i konserwatorskie miały miejsce w 2003 roku. Niemniej jednak przy każdym zabytku konieczny jest stały nadzór nad stanem technicznym całego kościoła, stad zamysł o przeprowadzenie kolejnych działań w celu ratowania wyjątkowego dobra kultury.

Obecna zbudowana została w drugiej połowie XVIII w. w stylu późnobarokowym. Wnętrza synagogi zdobione były bogatą polichromią naścienną i nasklepienną. Po zniszczeniach w czasie II wojny światowej odbudowano ją i gruntownie wyremontowano w 1953r. z przeznaczeniem na salę kina „Wisła” (czynnego do 2003r.), bez odtwarzania dekoracji malarskich. Obecnie w sali modlitw urządzona jest stała ekspozycja o charakterze muzealnym, a boczne pomieszczenia wykorzystywane są jako pokoje do wynajęcia.