Śladem Jacka Wilczoskóra

Maj to wspaniały miesiąc aby wznowić po zimowej przerwie jazdę na rowerze. Ciepłe, słoneczne, ale nie upalne dni, rozkwitająca przyroda sprawiają, że wycieczki poza miasto stają się bardzo atrakcyjne. Po kilku krótszych wyjazdach w granicach 20-30 km mój apetyt wzrósł. Miałem kilkuletnią przerwę w poważnej jeździe, ale w myślach narodził się pomysł na dłuższe, jednodniowe eskapady. Aby to zrealizować trzeba było pomyśleć o stopniowym zwiększaniu zasięgu.
Przeszukując bazę tras na Traseo wpadła mi w oko trasa sygnowana przez Jack Wolfskin Poland z serii #podzielsieszlakiem – Wrocław, trudna. Jest to trasa, która z kilku powodów przypadła mi do gustu. Po pierwsze - jest to pętla. Dodatkowo, miejsce startu znajduje się niedaleko mojego miejsca zamieszkania, więc nie musiałem tracić sił i czasu na dojazd. Po drugie – prowadzi częściowo przez tereny doskonale mi znane, częściowo zaś, przez miejsca, których jak dotąd nie miałem okazji odwiedzić, a które od dawna znajdowały się na mojej liście. Po trzecie – z przybyciem trasy wiąże się konkretna nagroda – po przejechaniu po śladzie, zarejestrowaniu trasy i wykonaniu zdjęć w punktach kontrolnych można się zgłosić do sklepu Jack Wolfskin po odbiór nagrody: kubka w stylu retro i zestawu turystycznych pinów. 45+ km było jak dla mnie sporym wyzwaniem ale po chwili namysłu stwierdziłem, że jest to dystans w zakresie moich możliwości.
Na trasę wybrałem się prostym rowerem MTB/ATB z szerokimi, terenowymi oponami – na początku żałowałem, że nie jadę na jakiejś szosie albo gravelu, dzięki którym jechało by się lżej po ścieżkach rowerowych i szutrowych nasypach – później jednak zmieniłem zdanie.
Start i meta trasy znajdują się na parkingu przy cmentarzu Osobowickim. Trasę pokonałem w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara, tak więc na początku czekała mnie spokojna jazda przez znany mi nadodrzańskie wały wzdłuż ulic Osobowickiej i Na Polance. Następnie wjazd na malownicze Karłowice, gdzie czeka pierwszy punkt kontrolny – dawna wieża ciśnień. Kolejny etap to Sołtysowice, gdzie należy odnaleźć baraki pozostałe po dawnym obozie pracy. Jest to miejsce niewątpliwie zasługujące na uwagę, ze względu na swoją tragiczną historię, jednak z punktu widzenia atrakcyjności turystycznej wydaje mi się, że klasztor Franciszkanów przy alei Kasprowicza byłby ciekawszym wyborem. Dalej trasa zawiodła mnie do kompletnie nieznanego mi a malowniczego lasu Sołtysowickiego a z stamtąd w stronę Pawłowic.
W tym miejscu mamy pierwszą poważną trudność – trasa częściowo wiedzie polną, wyboistą drogą, utwardzoną w fantazyjny sposób dużymi kamieniami – w tym miejscu byłem wdzięczny za szerokie, terenowe opony i przedni amortyzator! Po zakończeniu tej udręki docieramy do Pawłowic, w których znajdują się kolejne dwa waypointy. Pałac Kornów i otaczający go park to bardzo ciekawe miejsce i warto tam pojechać na wycieczkę (niekoniecznie rowerową). Następnie droga prowadzi wąską ścieżką wzdłuż Widawy a dalej wałami w kierunku północno-zachodnim. Monotonię jazdy po szutrze autor opracowanej trasy przerwał w jednym momencie – zamiast jazdy po wale skręcamy na chwilę w polną ścieżkę prowadzącą wzdłuż koryta Widawy. Ścieżka ta miejscami jest bardzo wyboista i w pewnym momencie bardzo poważnie rozważałem opcję przebycia jej na piechotę. Po tym uciążliwym przerywniku wracam z powrotem na wał. Fotografuję ruiny zamku Stolbergów i kieruję się w stronę Paniowic. Przed mostem Pęgowskim przekraczam linię kolejową i wjeżdżam do doskonale mi znanego lasu Rędzińskiego. Chwilę jeszcze jadę po wale a następnie skręcam na leśną ścieżkę (kolejne utrudnienie dla posiadaczy rowerów mniej terenowych). Na skrzyżowaniu z główną drogą schodzę z roweru i prowadzę go wąską, zarośniętą ścieżką biegnącą tuż przy stromej skarpie. Krajobraz ujścia Widawy do Odry rekompensuje to utrudnienie. Następnie trasa prowadzi prosto w kierunku Osobowic – najpierw wybrzeżem Odry, potem wałem przeciwpowodziowym, z krótkim przystankiem na zdobycie Szańca Szwedzkiego w lesie Osobowickim.
Czy trasa jest trudna? To zależy przede wszystkim od indywidualnych predyspozycji. Jest na niej jednak kilka odcinków trudniejszych, które osoby o słabszej kondycji, lub posiadacze mniej terenowych rowerów mogą zmodyfikować.
1. Ścieżka polna między mostem Sołtysowickim a Pawłowicami – można pojechać wałem.
2. Ścieżka polna wzdłuż Widawy w okolicach Praczy Widawskich – można pojechać wałem.
3. Leśna ścieżka w lesie Redzińskim – można skorzystać z objazdu wałem i utwardzoną drogą leśną.
waypointy na Traseo.pl: https://www.traseo.pl/trasa/sladem-jacka-wilczoskora

Mi przejechanie tej trasy sprawiło dużą przyjemność! Dziękuję Jack Wolfskin Poland za ciekawą propozycję i ufundowanie symbolicznej nagrody :)