Szlak czerwony prowadzi w pobliżu rzeki Pasłęki i znajdującego się tutaj rezerwatu bobrów, a następnie jedną z najbardziej malowniczych szos w okolicy, z której roztacza się niepowtarzalny widok na jezioro Wulpińskie.

Informacje ogólne:
- Ogólny przebieg szlaku: Stawiguda – Wymój – Unieszewo – Kręsk – Majdy – Dorotowo - PKP Gągławki – PKP Stawiguda - Stawiguda
- Długość szlaku: 34,2 km
- Data wykonania oznakowania i opisu szlaku: Sierpień-wrzesień 2015 r.

Opis ogólny:
Szlak wiedzie po obszarze Pojezierza Olsztyńskiego, w pobliżu doliny rzeki Pasłęki i w znacznej części zawiera się na obszarze Gminy Stawiguda. Jedynie fragment najbardziej oddalony na zachód przekracza granicę Gminy Gietrzwałd
(w pobliżu wsi Unieszewo i osady Barwiny). Szlak ma formę pętli zawierającej się pomiędzy rzeką Pasłęką, południowymi brzegami jez. Wulpińskiego a linią kolejową pomiędzy stacjami Gągławki i Stawiguda. Oznakowanie rozpoczyna się w centralnej części Stawigudy, w pobliżu siedziby Urzędu Gminy, w węźle szlaków. Około połowa jego długości prowadzi przez tereny zalesione, a na pozostałych fragmentach szlak wiedzie drogami gruntowymi i asfaltami malowniczo położonymi w niewielkiej odległości od brzegów Jeziora Wulpińskiego. Istnieje powiązanie z pozostałymi szlakami gminy Stawiguda w postaci wspólnego miejsca startu ze szlakiem niebieskim oraz wspólnego odcinka ze szlakiem zielonym (w okolicach PKP Gągławki). Szlak wykorzystuje dobre drogi leśne, gruntowe oraz drogi asfaltowe o różnej jakości nawierzchni. Szlak wiedzie w bezpośrednim sąsiedztwie dwóch stacji kolejowych: PKP Gągławki i PKP Stawiguda. Przy drogach prowadzących szlak Nadleśnictwo Nowe Ramuki i Nadleśnictwo Jagiełek wyznaczyło kilka parkingów leśnych, pozwalających na pozostawienie samochodu na czas korzystania ze szlaku.

Utrudnienia (przeszkody):
Niektóre odcinki dróg asfaltowych charakteryzują się licznymi ubytkami na całej szerokości jezdni oraz znacznie zniszczonym poboczem. Na drogach gruntowych okresowo mogą pojawiać się krótkie odcinki o niestabilnej nawierzchni- nadmiernie przesuszone (piaszczyste) lub podmokłe (błotniste). Na krótkich odcinkach dróg leśnych mogą występować trudności z przejezdnością wynikające z prowadzonej gospodarki leśnej z użyciem ciężkiego sprzętu. Krótkie odcinki dróg szutrowych charakteryzują się wierzchnią warstwą nawierzchni wykonaną z „grubego ziarna”, co stanowi pewną trudność w płynnej jeździe na rowerze. Na drogach asfaltowych, zwłaszcza w pobliżu mijanych miejscowości (Wymój, Unieszewo, Majdy, Dorotowo) możliwe jest napotykanie aut poruszających się z nadmierną prędkością.

Wymagania sprzętowe:
Ze względu na urozmaiconą rzeźbę terenu oraz różnorodność nawierzchni dróg, do wygodnego i bezpiecznego użytkowania szlaku zalecane jest korzystanie z rowerów trekkingowych, crossowych lub górskich.

Oznakowanie szlaku:
Oznakowanie zinwentaryzowane jesienią 2014 r. znajdowało się w postaci szczątkowej i było w złym stanie technicznym. Stan oznakowania nie pozwalał na czytelną i pewną orientację w terenie, co jest podstawą funkcjonowania wytyczonych szlaków turystycznych. Oznakowanie było fragmentaryczne, a w terenie stwierdzono bardzo długie odcinki bez znaków potwierdzających użytkownikowi obecność na właściwej drodze. Znaki, które były jeszcze widoczne, wskazywały, iż umieszczano je bez zachowania jednolitych reguł- poszczególne znaki znajdują się na różnej wysokości względem powierzchni drogi, są malowane pod różnym kątem w stosunku do wzroku użytkownika, są różnej wielkości, niemal wcale nie stosowano sygnalizowania zmiany kierunku szlaku i późniejszego potwierdzania prawidłowości wykonanego manewru.

Odnowione oznakowanie opiera się na zastosowaniu technologii poligraficznej zastosowanej na plastikowych tabliczkach umieszczanych przy drogach prowadzących szlak. Ogólny wygląd znaków (wymiary, użyte elementy graficzne, proporcje pomiędzy elementami graficznymi) oraz sposób umieszczania znaków (częstotliwość umieszczania, wysokość umieszczania, konsekwentne rozwiązania w miejscach zmiany kierunku jazdy) uwzględniają wytyczne zawarte w Instrukcji Znakarskiej PTTK. Zastosowane znaki stanowią jednak rozwinięcie i udoskonalenie standardowego sposobu oznakowania.