Zwałką po modernie za unijne dutki

Przez ostatnie dwa lata na Zwałce trochę się pozmieniało. Dzięki unijnej dotacji powstała infrastruktura turystyczna ze stokiem narciarskim, jako największą atrakcją. Dotąd o tych zmianach tylko słyszałem, teraz postanowiłem zobaczyć je na własne oczy. Wcześniej w Chmielowie też pojawiają się nowości. Jedną z nich jest pięknie odrestaurowany dworek zwany "Belwederem". I pomyśleć, że jeszcze do niedawna budynek był zaniedbaną, zarośniętą wszelakim zielskiem ruiną, przyciągającą uwagę jedynie miłośników taniego wina. Tuż za dworkiem przed oczami wyrasta "Biedronka", którą otwarto w Chmielowie w zeszłym roku. Wieś opuszczam gruntową drogą w kierunku krajowej dziewiątki i po chwili pnę się asfaltem na zwałkową wierzchowinę, wybierając skręt na Dąbrowicę. Zwałka to okazały pagór wyrastający ponad Równinę Tarnobrzeską. stworzony przez człowieka w związku z eksploatacją pokładów siarki z terenu byłej kopalni "Machów", a obecnej niecki Jeziora Tarnobrzeskiego. Za oczkiem wodnym służącym miejscowym za lokalne kąpielisko (przynajmniej do momentu otwarcia Jeziora tak było) skręcam na gruntową drogę, aby zaraz odbić z niej na mało wyrazisty, polny trakt. To najgorszy ale krótki odcinek do pokonania. Poza tym gruntowa sieć zwałkowych dróg jest dobrze utrzymana i przejezdna. Momentami mknie się po nich płynniej niż na przykład po zniszczonym asfalcie. Pierwszym napotkanym elementem nowo wybudowanej infrastruktury jest jedna z bodajże dziesięciu zadaszonych wiat z umieszczoną obok tablicą przedstawiającą sieć dostępnych dróg. Koło wiaty skręcam w prawo, wybierając okrężny trakt wokół zwałkowego wyrobiska. Odtąd na trasie spotykam raptem dwóch rowerzystów, biegacza i jedną motorynkę. Jedynie podmuchy wiatru zakłócają panującą ciszę, a oczy cieszą łąkowo-leśne pejzaże. Od nowo wybudowanej skoczni dodatkową atrakcję stanowi rozległa panorama na drugi brzeg Wisły z żółtą plamą wydm piaseczyńskiego wyrobiska pokopalnianego. Wytężywszy wzrok i przy lepszej widoczności widać stąd Góry Świętokrzyskie, o ile mnie pamięć nie zwodzi. Eksplorację zwałkowych traktów kończę zjazdem do Siedleszczan. Ostatni, widokowy fragment wycieczki przebiega wzdłuż linii brzegowej Jeziora Tarnobrzeskiego. Zauważam przy okazji, że na odcinku od okolic nowiutkiej Stanicy Wodniackiej w kierunku miasta gruntową drogę utwardzono drobnym kamyczkiem, niekoniecznie przyjaznym dla rowerzystów. Obiecuję sobie, ze następna wizyta na Zwałce będzie trochę dłuższa. Może zostanie połączona z rowerowym piknikiem w szerszym gronie, w jakimś panoramicznym miejscu. Niech tylko nastaną letnie temperatury.