WYŻYNA KRAKOWSKO-CZĘSTOCHOWSKA - Zamki Mirów i Bobolice, Wielka Góra, Strażnica Łutowiec

Trasa: Mirów - ruiny zamku - Bobolice - zamek w Bobolicach - Wielka Góra - Łutowiec - ruiny strażnicy

Szlaki: początkowo bez szlaku, potem czerwony, żółty i niebieski, powrót czarny

Mirów - historia zamku nie jest dokładnie znana. Według najbardziej popularnej teorii, zamek był częścią systemu strażnic wybudowanych przez Kazimierza Wielkiego w celu obrony zachodniej granicy Polski. Pierwsza wzmianka o warownii pochodzi z 1405 r. Przez cały XV w. właścicielami zamku byli Koziegłowscy, po których należał on do Myszkowskich którzy założyli tu siedzibę rodową. Jako taka musiała zostać oczywiście powiększona i unowocześniona. Główny budynek podwyższono o dwie kondygnacje, podwyższono również wieżę mieszkalną do pięciu kondygnacji. Wówczas także powstał zamek dolny, na teren którego prowadził wjazd przez wieżę bramną. Na zamku dolnym znajdowały się budynki mieszkalne i gospodarcze.
Od 1600 roku Myszkowscy poczęli się tytułować margrabiami na Mirowie de Gonzaga. Tytuł ten Zygmunt Myszkowski uzyskał od swego włoskiego przyjaciela, księcia Mantey de Gonzaga. Z cudzoziemska brzmiące nazwisko miało dodawać splendoru i tak już potężnemu rodowi. Mirów, choć imponujący, przestał im wystarczać. Zamek wraz z dobrami sprzedali więc Korycińskiemu, a ten po niewielu latach odstąpił go Męcińskim. Gdy przyszedł czas szwedzkiego "potopu" to piękne Orle Gniazdo zostało zniszczone, a po próbach odbudowy, w 1787 roku opuszczone całkowicie.

Bobolice - zamek został ufundowany w XIV w. przez Kazimierza Wielkiego, o czym wspominali Jan z Czarnkowa oraz Jan Długosz. Zamek wielokrotnie zmieniał swoich właścicieli. W 1370 r. Ludwik Węgierski z okazji koronacji ofiarował go Władysławowi Opolczykowi, który z kolei w 1379 r. przekazał go na krótko Węgrowi Andrzejowi Schony z Barlabas. W 1391 r. warownia została zdobyta przez Władysława Jagiełłę, gdyż jego imiennik Władysław Opolczyk obsadził zamek Niemcami i Czechami, którzy plądrowali pobliskie tereny. W późniejszych wiekach zamek należał m.in. do Szafrańców, Trestków, Krezów, Chodakowskich, Męcińskich oraz Myszkowskich. Obecnie Laseckich.
Nie ma pewności kiedy zamek popadł w ruinę. Na pewno przyczynili się do tego arcyksiąże Maksymilian Habsburg, który najechał warownię w 1587 r. oraz Szwedzi w połowie XVII w. Podobno w 1683 r. na zamku gościł Jan III Sobieski. Musiał on jednak spać w namiocie, gdyż budowla była już mocno zrujnowana.
Inwentarz z 1700 r. wspomina, iż zamek był jeszcze zamieszkany przez ówczesnego dzierżawcę klucza bobolickiego J. Rutkowskiego. Później obiekt został opuszczony. Obecnie odbudowany - na zamku znajduje się muzeum oraz centrum obsługi ruchu turystycznego.

Łutowiec - obecnie praktycznie nie istnieje - pozostał tylko fragment kamiennego muru. Strażnica prawdopodobnie należała do Szlaku Orlich Gniazd. Według jednej z hipotez mogła służyć jako więzienie. Została zniszczona na skutek pożaru, którego okoliczności i data nie są znane.