WYŻYNA KRAKOWSKO-CZĘSTOCHOWSKA - Ruiny Zamku Tęczyn

Trasa : wokół ruin zamku Tęczyn

Szlaki: początkowo żółtym z czarnym, następnie bez szlaku, ponownie żółty, bez szlaku, zielony i na koniec niebieskim

Nie ma jednoznacznego poglądu o czasie wzniesienia zamku Tenczyn. Prawdopodobnie Andrzej herbu Topór około połowy XIV wieku ukończył budowę murowanej siedziby. Jednak początki budowy mogą sięgać czasów jego ojca Nawoja z Morawicy, który w 1319 roku założył tu wieś. Pierwsze założenie zajęło najwyższą partię wzgórza, otoczono ją murami obwodowymi, w ciągu których znajdowały się prawdopodobnie trzy lub cztery wieże, jedna czworokątna, pozostałe cylindryczne. Nie jest znana pierwotna zabudowa dziedzińca, możliwe, że istniały tu wtedy dwa skrzydła wzdłuż północnego i wschodniego odcinka murów.
Około 1570 roku, za czasów Jana Tęczyńskiego, zamek przebudowano w stylu renesansowym a niedługo potem umocniono dolną część fortyfikacjami bastejowo-bastionowymi. Wjazd prowadził w narożniku północno-zachodnim przez okrągłą basteję bramną wzdłuż całego zamku dolnego a następnie przez kwadratową wieżę zamku górnego. Dziedziniec zamku górnego otoczono krużgankami.
Po śmierci wojewody krakowskiego Jana, ostatniego męskiego przedstawiciela rodu, zamek przeszedł wraz z ręką jego córki Izabeli w 1639 roku na własność Łukasza Opalińskiego. Zamek stał się ośrodkiem administracyjnym okolicznych dóbr Opalińskich, którzy nie mieszkali tu. W czasie potopu szwedzkiego zamek bez walk dostał się w ręce Szwedów, którzy spalili go wycofując się. Próby odbudowy przez kolejnych właścicieli nie przywróciły twierdzy dawnej świetności. Właścicielami byli kolejno Sieniawscy, Czartoryscy i Potoccy.
W 1768 roku w zamek uderzył piorun, od którego powstał pożar, który ponownie zniszczył zamek do tego stopnia, że został ostatecznie opuszczony przez właścicieli. W początkach XX wieku próbowano zabezpieczyć ruiny przed dalszymi zniszczeniami, a po drugiej wojnie światowej prace dokończono.