Kościół modrzewiowy, unikalny zabytek sztuki sakralnej z bogatym wyposażeniem (wojciechowskie kurdybany). 1725 r. Otoczona murowanym parkanem świątynia stoi na niewielkim wzniesieniu w otoczeniu lip i klonów. Ufundowany przez nawróconego z kalwinizmy na wiarę katolicką Teodor Orzechowski, ówczesny właściciel Wojciechowa. Bogate wyposażenie.
Istnieje od 1920 r., wykonuje wyroby artystyczne, podkuwa konie, galeria wyrobów.
XVI-wieczna Wieża Ariańska
na najwyższym piętrze muzeum kowalstwa z ponad 1000 eksponatów sztuki kowalskiej z kraju i zagranicy. Uwagę zwracają niezwykłe eksponatu: żelazny pas cnoty, repliki broni średniowiecznej, patera na owoce wykonana przez kobietę czy kute akwarium.
Na 3 piętrze muzeum regionalne. W jego wnętrzach stylizowanych na chałupę wojciechowską z lat 1920-30 zgromadzono przedmioty służące dawnym mieszkańcom w ich codziennym życiu i pracy oraz eksponatu dokumentujące dzieje Wojciechowa.
Młyn Hipolit - Muzeum Minerałów, Skamieniałości i Meteorytów. Najbardziej oryginalne okazy muzeum to m.in. zbiory skamieniałych ryb, niebieska sól kamienna, geody ametystowe i agatowe, "jagody marsjańskie". Instytut przybliża wiedzę na temat powstania i budowy kosmosu, budowy Ziemi, zjawisk geologicznych oraz znaczenia minerałów i skał dla człowieka. Kontakt: 505 288 292
Jedyne w Polsce muzeum Prusa, tu powstały pierwsze rozdziały Lalki i Placówki. Obok ławeczka Prusa.
Pałac z XVIII w. przykryty mansardowym dachem. Formy baroku, rokoka i klasycyzmu.
Zbudowana w 1893 r. w stylu szwajcarskim. Pierwotnie nazywała się Róża. Posiada piękną werandę ze stylizowaną balustradą. Składa się z dwóch części: parterowej i piętrowej.
Aniela - wybudowana około 1925 r. Obecnie mieści się tu Krajowy Ośrodek Apostolstwa Ruchu Trzeźwości im. św. Maksymiliana Kolbe. Przed willą stoi posąg św. M. Kolbe autorstwa Stanisława i Zbigniewa Strzyżyńskich.
Doktorska - wzniesiona w 1914 r. wg projektu Stefana Stępkowskiego. Obecnie mieści się tu pensjonat Lublinianka.
Mazowsze - wybudowana w stylu szwajcarskim pod koniec XIX w. Pierwotnie nazywała się Pod Jesionem. Składa się z części piętrowej i parterowej. Posiada balkon, ganek i bogato ornamentowane werandy.
Nagórskich - wybudowana pod koniec XIX w. Zaprojektowana przez Adama Nagórskiego i Michała Górskiego.
Nagórze - wybudowana pod koniec XIX w. Posiada kilka bogato zdobionych werand. Składa się z trzech części: środkowej parterowej i bocznych piętrowych. Wszystkie posiadają dwuspadowe dachy.
Raj - wybudowana w drugim dziesięcioleciu XX w. Początkowo nosiła nazwę Babin. W latach 1950-66 siedziba Państwowego Liceum Technik Plastycznych, a do 1987 r. - internat męski tejże szkoły.
Tolin - wybudowana w 1882 r. Budynek piętrowy, podpiwniczony, otoczony ogrodem. Interesujące zwieńczenie fasady oraz gzymsy międzykondygnacyjny i dachowy.
Zofijówka - wybudowana w latach 1890-93. Posiada dwie wieże z iglicami, część piętrową z balkonem i część parterową z werandą.
Borowianka - wybudowana w stylu szwajcarskim na początku XX w. Drewniany dom z poddaszem, bogato ornamentowanymi werandami i dwuspadowym dachem.
Oktawia - wybudowana w stylu szwajcarskim w 1880 r. Obszerne werandy, stylowo rzeźbiony szczyt, ornamentowane nadokienniki i balustrady. Willa należała do żony Stefana Żeromskiego - Oktawii z domu Rodkiewiczówny.
Podgórze - wybudowana w stylu szwajcarskim w latach 1882-85. Składa się z czterech części, każda innej wysokości. Ornamentowane werandy i wysoka podmurówka. Najwyższa część willi zakończona jest loggią.
Ukraina - wybudowana w stylu włoskim w 1894 r. Do wybuchu II wojny światowej mieścił się tu pensjonat, w którym urządzano bale i dancingi.
Brzozy - zaprojektowana przez J. Koszyc-Witkiewicza, wzniesiona w 1908 r. Willa otoczona jest parkiem z różnymi gatunkami drzew liściastych i iglastych. Przed II wojną światową odbywały się tu zebrania masonerii.
Marianówka - wybudowana na przełomie XIX i XX w., zaprojektowana przez Edmunda Judyckiego. W latach 1950-60 mieścił się tu internat Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych.
Gioia - wybudowana w 1927 r. Projektantami byli Franciszek Papiewski i Bohdan Kelles-Krauze. Obecnie mieści się tu pensjonat Lublinianka II.
Czekoladka - wzniesiona w 1926 r. w stylu zakopiańskim Parterowy budynek z poddaszem osadzony na wysokiej podmurówce. Dwuspadowy dach, trzy balkony, zabudowana weranda i ganek.
Kościół zaprojektowany na wzór zakopiańskiej Jaszczurówki z 1911 r. Drewniany ołtarz, współczesne rzezby boczne w tryptyku św. Stanisława i Wojciecha.
najstarsze muzeum literackie na Lubelszczyznie (1928). W dawnej drewnianej pracowni pisarza, zbudowanej w stylu zakopiańskim, ekspozycja autentycznych zbiorów.
średniowieczna wieś Szczekockich z XIII w. z cennymi zabytkami
Wojciechosko Zagroda - mini skansen: chałupa, stodoła kuznia, warsztat stolarza, izba garncarza, izba produktu regionalnego
neogotycki, 1907-14, gotycka figura Madonny z Dzieciątkiem
jedna z najstarszych osad na Lubelszczyznie (XI - XIII w.)
Kaplica z cudowną figurą Madonny (XV w.)
ruiny zamku z XIV w. owianej legendą niezwykłej miłości króla Kazimierza Wielkiego do pięknej Esterki. Baszta z XIII w. z kazimierskiej opoki o wys. 20 m i średnicy 10 m, dawny tzw. górny zamek, pózniej latarnia rzeczna i siedziba straży celnej, dziś taras widokowy z panoramą na Małopolski Przełom Wisły, Kazimierz, Janowiec i Puławy
ruiny zamku z XIV w. owianej legendą niezwykłej miłości króla Kazimierza Wielkiego do pięknej Esterki. Baszta z XIII w. z kazimierskiej opoki o wys. 20 m i średnicy 10 m, dawny tzw. górny zamek, pózniej latarnia rzeczna i siedziba straży celnej, dziś taras widokowy z panoramą na Małopolski Przełom Wisły, Kazimierz, Janowiec i Puławy
1325 r., rozbudowana w stylu gotyckim ok. 1345 r., następnie w stylu renesansu lubelskiego w . 1600-13 z dobudowanymi kaplicami w XVII w. Bogato zdobione wnętrze z organami (1620) wyposażonymi w modrzewiowy prospekt, kurdybanowe antepedium czy kamienną chrzcielnicą z 1587 r.
II połowa XVIII w. z salą główną, przedsionkiem i babińcem
warty zobaczenia, 1591, najstarszy z zachowanych spośród 60 monumentalnych kilkukondygnacyjnych budowli z opoki kredowej, stanowiących symbol miasta od XVI w.
XVI, początkowo mieścił garbarnię
XVII w., o trzech komorach z charakterystycznymi girlandami na fasadzie, dziś hotel
z symboliczną ścianą płaczu
Drewniana zabudowa, "żywego skansenu" z licznymi drewnianymi chatami krytymi strzechą, studnią z daszkiem gontowym na kołowrót, wiklinowymi ogrodzeniami i wiatrakiem "kozlakiem"
dwór, spichlerze, park i aleje dojazdowe; od roku 1997 rozlewnia wód mineralnych "Cisowianka"
ruiny lamusa (dawny budynek gospodarczy) przylegające niegdyś do renesansowego dworu oraz pałac w stylu klasycystycznym wg projektu Christiana Piotra Aignera. Obecnie biblioteka.
neogotycki z lat 1914-27, dzwonnica i kostnica z ok. 1870r.
z drewnianym budynkiem z l. 70. XIX w.
dawnej warowni z XIX w., u stóp której pozostały ruiny renesansowej kaplicy - mauzoleum Jana Oleśnickiego.
Trzy Krzyże ufundowane przez Izabellę Czartoryską stały na wzgórzu do lat 40. XX w. Ponownie ustawione w 2006 r. Stok narciarski.
klasycystyczny, drewniany dwór z połowy XIX w. położony nad rzeką Czerką. Należał do rodu Dąbrowskich, obecnie mieści się w nim szkoła podstawowa. Po okazałym niegdyś parki pozostały uznane za pomniki przyrody dęby szypułkowe oraz sosna czarna. Na terenie parku kamienna tablica ze złożonym tu sercem właściciela, Mieczysława Dąbrowskiego, zmarłego 4 sierpnia 1908 r.
Skomentuj