trasa przez gm. Wólka 4 - Podzamcze-Mełgiew-Janowice-Pliszczyn-Lublin

Dwór powstały w XIX wieku. Otoczony jest pięknym parkiem i urokliwą aleją grabową (pomniki przyrody – szpaler grabów pospolitych).W parku nadal rośnie wiele niezwykłych drzew, w tym jałowiec pospolity o obwodzie pnia 45 cm i sosna wejmutka o obwodzie pnia 220 cm, również pomniki przyrody. Przez długi czas w dworku mieściła się szkoła podstawowa. Obecnie jest to własność prywatna w trakcie odbudowy, odnowiona już została część zabudowań gospodarczych.

Zespół pałacowo-dworski pochodzi z XIX wieku. Należał do rodziny Kołaczkowskich. Do dziś pozostaje w bardzo dobrym stanie. W przylegającym do dworu parku znajdują się pomniki przyrody: aleja dziesięciu lip drobnolistnych o wymiarach do 385 cm i sosna wejmutka o obwodzie 220 cm. Obecnie znajduje się w nim Klasztor o.o. Sercanów.

Pałac klasycystyczny wybudowany w 1791 roku przez rodzinę Rojowskich. Otoczony jest parkiem o pięknych i malowniczych walorach krajobrazowych. Od frontu budynek został ozdobiony portykiem wspartym na czterech kolumnach, kolistym podjazdem oraz klombem, na którym w II poł. XIX w. jeden z właścicieli posadził jesion płaczący, by w ten sposób uczcić narodziny swojej córki. Drzewo to rośnie do dziś, zostało uznane za pomnik przyrody. Obok znajduje się zespół budynków gospodarczych: dwie obory i spichlerz wzniesione na przełomie XIX i XX wieku. Obecnie w pałacu i przyległych budynkach znajduje się Specjalny Ośrodek Szkolno – Wychowawczy w Bystrzycy.

Murowany kościół p.w. św. Barbary został zbudowany w latach 1724 – 1741 z fundacji Jana Potockiego. Fundatorem rozbudów był Seweryn Rzewuski. Kościół konsekrował biskup Michał Kunicki w 1745 r.W kościele znajdują się trzy drewniane ołtarze, pochodzące z okresu baroku. W głównym znajduje się obraz św. Barbary z XVII w., w bocznym po lewej jest umiejscowiony krucyfiks, zaś w prawym obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, tzw. Matka Boska Śnieżna z XVII w. Obok ołtarza głównego umiejscowiony jest obraz Zwiastowania NMP z XVII w.

Kościół p.w. Wniebowzięcia NMP w Bystrzycy jest obiektem późnobarokowym. Pochodzi z lat 1709 – 1721. Jego budowa ostała rozpoczęta z inicjatywy ówczesnego proboszcza ks. Jakuba Żmudzkiego.Kościół został konsekrowany 11 listopada 1745 roku przez biskupa Michała Kunickiego. Na szczególną uwagę zasługuje drewniany, rokokowy ołtarz główny prawdopodobnie z 1775 r., z obrazem Wniebowzięcia NMP (XVIII w.), na zasuwie – obraz Św. Trójcy z postaciami prawdopodobnie fundatorów (XVIII lub XIX w.), a także cztery ołtarze boczne – dwa przy łuku tęczowym (z okresu rozbudowy kościoła, koniec XIX w.), w lewym – obraz Pana Jezusa z dziećmi, a w prawym – Anioła Stróża (oba malował J. Strzałecki). Pozostałe dwa ołtarze pochodzą z baroku (XVIII w.). W ołtarzu po stronie lewej znajduje się obraz Chrystusa w cierniowej koronie (XVIII w.), po prawej – św. Antoniego (Wojciech Gerson, 1875 r. ). Do zabytków możemy zaliczyć również 9-głosowe organy na chórze muzycznym (prospekt organowy z XVIII w., uzup. w XIX w.) i wiele naczyń liturgicznych. W kościele znajdują się także epitafia zmarłych kolatorów i proboszczów, zabytkowe obrazy i feretrony. Obok kościoła położony jest XIX-wieczny cmentarz.

Jest to niezwykle malowniczy wąwóz lessowy, który doskonale służy celom turystyki rowerowej, a także pieszym wycieczkom. Obecnie wąwóz ten został zabezpieczony i dodatkowo uatrakcyjniony poprzez stworzenie umocnienia ścian wąwozu w postaci zamocowania betonowych gazonów.

Miejsce to zwane jest również potocznie „Wąwóz Dunaj". Uroczysko w Bystrzycy jest to miejsce tworzące suchą stromościenną dolinę, która stanowi nastrojowy teren do spacerów i wypoczynku.

Wzniesienie 199 m n.p.m. na polach Sobianowic na południe od „Poprzecznych dołów” o powierzchni 0,99 ha potocznie zwane jest „Łysą Górą”. Miejsce to jest niezwykłym punktem widokowym, z którego obserwować można panoramę Sobianowic, Turki, osiedla Borek, a nawet Łuszczowa. Znajdujemy tu rzadkie gatunki roślin kserotermicznych, w tym m.in. kosaćca syberyjskiego. Na wymienionym terenie stwierdzono występowanie 152 gatunków roślin naczyniowych w większości gatunków typowych dla ciepłolubnych zbiorowisk murawowych i zaroślowych Wyżyny Lubelskiej.

Wąwóz ten nazywany potocznie „Poprzeczne Doły” to system wąwozów lessowych, modelowanych przez procesy erozji i sufozji o dużych walorach przyrodniczych i krajobrazowych. Jego powierzchnia to 4,56 ha. Porośnięty jest zadrzewieniami i zakrzewieniami o charakterze grądowym (fragmenty subkontynentalnego grądu lipowo-grabowego). Teren ten czasami nazywany jest „starym lasem”. To doskonałe miejsce do przeprowadzania różnego typu gier terenowych, spacerów bądź ekstremalnych ekspedycji rowerowych.

Dwór renesansowy w Jakubowicach Murowanych został wzniesiony przez Tęczyńskich w drugiej połowie XVI w., po tym jak kupili tutejsze ziemie od Samborzeckich herbu Rawicz. Jednak już w roku 1617 posiadłość przeszła w ręce Zasławskich i w kolejnych wiekach dwór nadal często zmieniał właścicieli, którzy dokonywali jego przebudów. Obecny wygląd budowla zawdzięcza przebudowie z XIX w., kiedy nadano jej kształt pałacu i wybudowano wieżę. Ostatnie prace budowlane miały miejsce w XX w. Kampania roku 1939 rozpoczęła okres nienajlepszej kondycji pałacu. Zajęty przez wojska niemieckie, był atakowany przez wojska polskie jako punkt oporu Niemców. Podczas przemarszu wojsk radzieckich w 1944 roku pałac został przez nie zajęty i doszczętnie ograbiony. Po wojnie budowla została przyznana PGR-owi, co przyczyniło się do dalszej dewastacji obiektu i jego opuszczenia. Prace zabezpieczające budynek przeprowadzano dwukrotnie: w latach 80. XX wieku oraz na początku XXI wieku. Obecnie budowla znajduje się w stanie trwałej ruiny.

Mały ogród zoologiczny położony jest w przepięknej okolicy doliny rzeki Bystrzycy. Jedną z głównych naszych atrakcji stanowi zabytkowy park w pięknymi okazami drzew różnych gatunków. Powierzchnia parku to ponad 8ha, zaś teren całego zoo to ok 10ha. Otoczenie zieleni sprawia, iż Mały ogród zoologiczny to nie tylko miejsce doskonałych zabaw, ale również wspaniałe zacisze do odpoczynku i kontemplacji. Park jest naturalnym schronieniem dla wielu gatunków ptaków co stanowi gratkę dla młodych ornitologów. Malownicza rzeźba terenu skłania drzewostan ku rzece Bystrzycy, snującej się swym leniwym błękitem. Dla naszych gości dodatkową atrakcją są widoczne ślady rodziny bobrów. Tym którzy opanowali techniki skradania do perfekcji zdarza się ujrzeć mieszkańców Bystrzycy z bliska. Na terenie ogrodu znajduje sie zabytkowy Dworek.

Sztuczny próg wodny na rzece Ciemiędze

Neogotycki kościół pod wezwaniem św. Wita wybudowany w latach 1906-1910

Stary kościół wzniesiony w latach 1726-1730, którego fundatorem był Jacek Stoiński - sędzia ziemski Lubelski, właściciel Podzamcza. Obecnie mieści się w nim muzeum regionalne (Izba Pamiątek Regionalnych)

Dzwonnica murowana wzniesiona w końcu XVII klasycystyczna, w której znajdowały się niegdyś cztery dzwony zrabowane podczas I wojny światowej

Dwór murowany z otaczającym drzewostanem, wybudowany w 2 poł. XIX w., ruina obory ze stodołą z 2 poł. XIX w., pozostałości parku założonego w k. XIX w

Brama z kapliczką św. Jana Nepomucena w zespole kościoła parafialnego w Mełgwi

W południowej części wsi Podzamcze położony jest zespół pałacowo-parkowy. Przy skrzyżowaniu stoi murowana barokowa kapliczka św. Jana Nepomucena, a obok, po prawej brama do parku. Pałac pochodzi z początku XVIII wieku. Jego budowę rozpoczął w 1730 roku ówczesny właściciel dóbr mełgiewskich – Jacek Stoiński. Rozbudowę pałacu kontynuowali następcy Jacka: syn – Dominik i wnuk – Feliks. W tzw. okresie Stoińskich zespół pałacowy w Podzamczu przybrał kształt barokowej rezydencji podmiejskiej. Bryła pałacu składa się z głównego korpusu i dwu skrzydeł bocznych. W późniejszych latach pałac został rozbudowany. Do zespołu pałacowego w Podzamczu należą także: resztki murowanego ogrodzenia, brama otwierająca się na ogród, główna brama wjazdowa. Majątek w Podzamczu Mełgiewskim uległ znacznym zniszczeniom i rozgrabieniu w 1939 roku i już nigdy nie powrócił do dawnej świetności. Obecnie mieści się tu Szkoła Podstawowa im. Henryka Sienkiewicza.

Na jego terenie znajduje się kaplica cmentarna wybudowana w 1872 roku przez Franciszka Sawickiego - właściciela Krępca. Na cmentarzu znajdują się groby innych okolicznych właścicieli ziemskich m. in. Dreckich z Krzesimowa, Jana Rzeczycy Koźmiana - właściciela Wierzchowisk.

Pozostałości parku ocenia się na wiek XIX.

Najcenniejsze obiekty tego zespołu, wchodzącego w skład zespołu dworsko-parkowego, to: murowany młyn wodny pochodzący z lat 20-tych XX wieku, dom młynarza, spichlerz drewniano-murowany. Pozostałości parku ocenia się na wiek XIX.

Lotnisko pasażerskie w Świdniku pod Lublinem.

Pałac został wybudowany w pierwszej połowie XIX w. z inicjatywy ówczesnych właścicieli Krzesimowa, państwa Stamirowskich. Murowany, dwukondygnacyjny, budynek wykonany jest w stylu neoklasycznym (przebudowany i remontowany). W jego części frontowej znajduje się czterokolumnowy portyk, w głębi którego usytuowane jest główne wejście do pałacu. Przed dworem znajduje się owalny gazon, wokół którego prowadzi droga dojazdowa do pałacu i oficyny. Gmach, w którym obecnie mieści się Dom Pomocy Społecznej otoczony jest rozległym parkiem z pięknymi okazami starych drzew. Park krajobrazowy stworzony został w połowie XIX w. Całości dopełniają stawy i ogrody kwiatowe nadając temu miejscu niepowtarzalny urok.

Oficyna powstała w pierwszej połowie XIX w., tuż po wybudowaniu pałacu (obecnie jest zamieszkana). Stanowiła ona budynek mieszkalny dla rządcy oraz służby pracującej we dworze.

Murowany młyn wodny z 1934 roku, następnie elektryczny. Obecnie młyn nie jest użytkowany.

Obiekty gospodarcze pochodzą z przełomu XIX i XX w. Należą do nich: murowany czworak z ok. 1920 r. (obecnie dom nr 2) i obora (obecnie chlewnia), oraz murowany spichlerz i suszarnia chmielu. Waypoint wskazuje na spichlerz.

„Mogiły" zbiorowa - kopiec i obelisk poświecony pamięci więźniów politycznych, żołnierzy, organizacji niepodległościowych, walczących o wolną Polskę, więzionych i zamordowanych w obozie NKWD i UB w Krzesimowie w latach 1944-45, w Krzesimowie

Dworzec kolejowy w Minkowicach z końca XIX w., obejmuje drewniany dworzec oraz drewnianą dróżniczkę

Na terenie dawnego zespołu dworsko - parkowego zbudowano zalew wodny do celów wędkarskich i rekreacyjnych, modernizowany w 1991 r.

Pomnik na kopcu usypany ok. 1863 r. z okazji przejazdu przez Mełgiew Tadeusza Kościuszki.