Szlak św. Jakuba rozpoczyna się w miejscowości Kryniczki w kompleksie wypoczynkowym Burdanówka, położonym w malowniczej wsi, usytuowanej wśród lasów, wąwozów i pachnących pól, gdzie czeka na Was nie tylko cisza i spokój ale również wiele możliwości do aktywnego wypoczynku. Szlak jest oznakowany za pomocą tablic z charakterystyczną muszelką.
Szlaki św. Jakuba – historia i teraźniejszość
Szlak św. Jakuba, czyli Camino de Santiago, to szlak pielgrzymkowy prowadzący do grobu św. Jakuba w katedrze w Santiago de Compostela (w hiszpańskiej Galicji). Według tradycji to tutaj pochowano św. Jakuba Apostoła, który zmarł w 44 r. śmiercią męczeńską.
Od wieków Santiago de Compostela jest jednym z trzech najważniejszych celów pielgrzymowania (tuż obok Rzymu i Jerozolimy). Do grobu św. Jakuba zmierzali, między innymi, Karol Wielki i św. Franciszek z Asyżu.
Od kilkunastu lat piesze pielgrzymowanie odzyskuje swoją dawną popularność, co ciekawe nie tylko wśród osób wierzących.
Krótka historia
Święty Jakub był pierwszym biskupem Jerozolimy, lecz po podziale ówczesnego świata na strefy misji miał on sprawować posługę na terenach Półwyspu Iberyjskiego. Spędził tam kilka lat przed swoim powrotem do Świętego Miasta, w którym zginął śmiercią męczeńską.
Jego uczniowie przenieśli ciało do kamiennej łodzi na wybrzeżu. Dalej przetransportowali ją przez Cieśninę Gibraltarską aż do ziem w pobliżu Przylądka Finisterre (uważanego za koniec świata – najdalej na zachód wysunięty punkt Hiszpanii). Stąd przeniesiono Jakuba do marmurowego grobowca na wzgórzu Libredon, gdzie popadł w zapomnienie.
Ponad 800 lat później pewien pustelnik doznał wizji deszczu gwiazd (Campus Stellae) spadającego na pole, na którym wkrótce odnalazł grób świętego. W tym miejscu wybudowano kościół, a miasto powstałe wokół nazwano Compostela. Wkrótce zaczęli tu tłumnie ściągać pielgrzymi, dzięki czemu miasto stało się równe Rzymowi i Jerozolimie.
Obecnie Santiago de Compostela oznacza dosłownie: Święty Jakub z Composteli. W 1987 roku Rada Europy uznała Szlak Św. Jakuba za pierwszy kulturowy szlak Europy, zaś w 1993 roku jego hiszpańską część wpisano na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Sens pielgrzymowania
W dawnych czasach cel odbycia pielgrzymki był zazwyczaj konkretnie wyznaczony – zwykle droga pątnika miała charakter pokutny lub dziękczynny, nierzadko też szło się z prośbą o wstawiennictwo. Obecnie większość pielgrzymów to poszukiwacze. W pędzącym, zapominającym o Bogu świecie, ludzie starają się znaleźć coś, co istnieje poza materią, poszukać sensu życia, odpowiedzi na trudne pytania. Pozorna pielgrzymka szlakiem często okazuje się wędrówką w głąb siebie, poszukiwaniem swojego miejsca w świecie oraz wartości uniwersalnych.
Pielgrzymować możemy pieszo, rowerem lub konno. W przeciwieństwie do znanych nam polskich pielgrzymek, na Camino podróżujemy samotnie lub w bardzo małych grupach, nie mamy też księdza jako przewodnika, ani ludzi od załatwiania noclegu czy transportu naszego bagażu. Każdy sam ustala sobie długość trasy i odcinków, wybiera noclegownie, porę na odpoczynek i modlitwę.
