Cena: U (do 16 lat) 15zł, N20 zł, (Grupy wejście darmowe jeśli opłacą Latarnie Morską bądź statek Wiking, Santa Maria,Monika).
Godziny otwarcia: od poniedziałku do niedzieli
Wrzesień -Październik- 10.30-18.00
Listopad- Marzec- 11.00-16.00
Kwiecień- Czerwiec- 10.00-18.00
Lipiec- Sierpień- 10.00-20.00
Wysokość kołobrzeskiej latarni to 26 metrów, a zasięg światła - 16 mil morskich. Latarnia wybudowana została w 1945 roku na miejscu Fortu Ujście, który w latach 1770-1774 bronił wejścia do portu. Udostępniona jest do zwiedzania przez cały rok, w podziemiach funkcjonuje muzeum minerałów. W czasie mgły czy śnieżycy, kiedy widoczność jest ograniczona, w latarni uruchamiany jest sygnał dźwiękowy, który w alfabecie Morse’a oznacza literę "K".
Okolice latarni zostały wyremontowane w ramach projektu „Poprawa transgranicznej infrastruktury turystycznej nabrzeża rzeki Parsęty przy latarni morskiej w Kołobrzegu”. W ramach projektu w latach 2006-2008 wykonano m.in. remont jednego z najbardziej atrakcyjnych turystycznie miejsc w Kołobrzegu – wokół latarni, remont nabrzeża, wykonano ciągi piesze oraz nasadzenia zieleni ozdobnej na Skwerze Komandora Mieszkowskiego.
Cena: U 6zł, N 8zł, G (U/N) 6zł/8zł.
Czynne od poniedziałku do niedzieli w od 10:00 do 17:00
Funkcja pasażerska zlokalizowana jest we wschodniej części portu, w jednym z najbardziej atrakcyjnych turystycznie miejsc w Kołobrzegu. Oferowane są tutaj rejsy kilkoma jednostkami pasażerskimi, w tym na jednej z nich prowadzona jest pasażerska żegluga międzynarodowa pomiędzy z duńskim portem Nexø na wyspie Bornholm. Ruch pasażerski na trasie międzynarodowej (Dania) wynosi ok. 30 tysięcy osób rocznie a z rejsów redowych rocznie korzysta przeszło 300 tysięcy osób każdego roku. Spółka administruje również falochronem stanowiącym ogólnodostępny ciąg spacerowy dla turystów. To najdalej wysunięty w morze punkt widokowy w Kołobrzegu i rocznie korzysta z niego ponad pół miliona osób. Na granicy portu pasażerskiego zlokalizowany jest kiermasz, gdzie lokalni przedsiębiorcy oferują swoje produkty. Niewątpliwym atutem tego terenu jest położenie w sercu dzielnicy portowej w bezpośrednim sąsiedztwie latarni morskiej, plaży, restauracji i punktów handlowych. Funkcjonuje tutaj całorocznie wiele podmiotów gospodarczych, a w sezonie letnim odbywa się wiele pokazów, festiwali i imprez.
Bindaż (inaczej chłodnik, berso lub kolebka) to element architektury parkowej, rodzaj szpaleru, urokliwa aleja ściśle obsadzona grabami, których korony splatają się ze sobą tworząc rodzaj sklepienia. W Kołobrzegu, przy prowadzącej w stronę portu ul. Towarowej, można przespacerować się zabytkowym grabowym tunelem urządzonym w połowie XIX w. Po 1945 r. na kilkadziesiąt lat o bindażu zapomniano. Unikalne dzieło sztuki ogrodowej i zarazem niedoceniana atrakcja Kołobrzegu dopiero niedawno została uznana pomnikiem przyrody. Na przestrzeni ostatnich lat bindaż przeszedł gruntowną renowację, a tym samym odzyskał blask z czasów przedwojennych. Bindaże we współczesnych polskich parkach spotyka się niezmiernie rzadko.
Dawny cmentarz żydowski. Położony po południowej stronie ulicy Zdrojowej na terenie Parku Teatralnego. Na początku lat trzydziestych XX w. na terenie cmentarza znajdowały się jeszcze prawie wszystkie nagrobki. Jednak ok 1937 roku władze hitlerowskie zmusiły gminę do uprzątnięcia starego cmentarza. Nie przeniesiono wówczas grobów, zabrano jedynie większe i cenniejsze pomniki, które ustawiono przy wejściu na nowy cmentarz żydowski. Stary kikut został ostatecznie zdewastowany i zniszczony podczas tzw. Nocy Kryształowej w 1938 r. Dzisiejsze lapidarium wykonane zostało według projektu Zygmunta Wujka, 24 października 2000 roku przy zbiegu ulic Zdrojowej i Mickiewicza na terenie dawnego cmentarza żydowskiego. Znalazły się w nim 6 macew ustawionych na planie gwiazdy Dawida, które ocalały z dwóch żydowskich cmentarzy znajdujących się w Kołobrzegu przed II wojną światową u zbiegu obecnych ulic Zdrojowej oraz Mickiewicza oraz przy ulicy Koszalińskiej.
RCK jest koordynatorem amatorskiego ruchu artystycznego oraz form edukacji kulturalno-oświatowej. Działają tutaj grupy i zespoły o profilu muzycznym, teatralnym, recytatorskim, plastycznym, tanecznym. Wszystkie spotkania prowadzą wykwalifikowani instruktorzy. Oprócz tego, prowadzona jest działalność klubowa. W zajęciach uczestniczy ponad 450 osób w różnych grupach wiekowych. Regionalne Centrum Kultury organizuje koncerty, recitale, spektakle teatralne, spotkania autorskie, wystawy oraz konkursy i przeglądy o zasięgu miejskim, powiatowym, wojewódzkim, ogólnopolskim i międzynarodowym. Uczestniczy i współorganizuje imprezy charytatywne, włączając się co roku m.in. w Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy, Kołobrzeskie Mikołajki, Dzień Dziecka.
Na Wyspie Solnej, w pobliżu ul. Solnej i mostu na rzece Parsęta, znajduje się ogólnodostępne źródło solankowe, które warto zobaczyć. Z małego rzygacza wypływa do kamiennej studzienki strumień sześcioprocentowego wodnego roztworu soli. Kto chce, może osobiście spróbować smaku palącej przełyk solanki. Poza nieocenionymi walorami kuracyjnymi kołobrzeska solanka jest gotową zalewą do kiszenia ogórków. Przy źródle można spotkać mieszkańców napełniających duże pojemniki wodą, która trafi do słojów z najzdrowszymi kiszonymi ogórkami w Polsce. Są nasycone mikroelementami, doskonale się przechowują i mają niezrównany smak.
Marina Solna zlokalizowana jest w północno – zachodniej części Wyspy Solnej. Corocznie odwiedza ją przeszło tysiąc jachtów z całego świata a liczba Rezydentów stale utrzymuje się na wysokim poziomie. Marina posiada pełną infrastrukturę dla jachtów, każde stanowisko posiada własne przyłącze wody i prądu, a w hali zlokalizowanej w marinie działa serwis jachtów. Ponadto możliwe jest wodowanie jednostek za pomocą bramownicy o udźwigu 35 ton lub slipu o nośności do 1,5 tony a jednostki mogą tankować benzynę i olej napędowy bezpośrednio ze stacji paliw zlokalizowanej przy nabrzeżu. Goście mają do dyspozycji łazienki, pralnie z suszarnią i wiele terenów zielonych, wszystko chronione i monitorowane. W budynku klubowym mieszczą się lokale handlowe, biura, gastronomia i sala konferencyjna. Na terenie mariny znajduje się zabytkowa Reduta Morast, w której w sezonie letnim prowadzony jest Klub Żeglarski z organizowanymi wieczornymi koncertami. Wyspa Solna, na której zlokalizowana jest marina to miejsce, które w sezonie letnim wypełnione jest żeglarzami z całego świata jak i turystami odwiedzającymi Kołobrzeg. W trakcie sezonu letniego marina przyjmuje również rolę centrum sportów wodnych, gdzie organizowane są liczne imprezy sportowe. Na terenie portu funkcjonują też dwa duże podmioty czarterowe, a także znajduje się ścieżka edukacyjna oraz Portowa Strefa Chilloutu.
Reduta Morast, inaczej nazywana Redutą Bagienną, wybudowana w latach 1170-1774 na Wyspie Solnej, stanowiła w raz z Fortem Ujście kluczowy punkt obrony portu i ujścia rzeki Parsęty. W latach 1832-1836 obiekt zmodernizowano. Na cześć jednego z obrońców Kołobrzegu z 1807 roku, chorążego von Schilla reduta została nazwana w XIX wieku Redutą Schilla (Schill Redute). Budowa militarna o kształcie pięcioboku, składa się z wału ziemnego, ceglanego muru oraz czterech budynków. W 1945 roku reduty bronili niemieccy marynarze. Był to jeden z najdłużej broniących się bastionów podczas bitwy o Kołobrzeg. Po II wojnie światowej zasypano fosę oddzielającą redutę od strony miasta. Przez wiele lat obiekt był w posiadaniu klubu żeglarskiego Joseph Conrad. Obecnie wokół szańca znajduje się Marina Solna/Port Jachtowy.Współcześnie Reduta została zaadoptowana na potrzeby tawerny żeglarskiej.
Zachodnia Brama Forteczna powstała w 1708 roku, w czasach istnienia twierdzy nowożytnej. Przez bramę wyjeżdżało się z miasta w kierunku zachodnim. Obecnie w przyziemiu znajduje się szeroka brama wjazdowa, a na piętrze jest powierzchnia mieszkalna.
Jeden z najważniejszych obiektów nowożytnej Twierdzy Kołobrzeg, pełniący kilka funkcji: mostu, stawideł i galerii strzelniczych. Północna galeria istniała do 1988 roku. Niestety do czasów obecnych przetrwały jedynie kamienne podpory.
Był to most obronny będący w przeszłości unikatowym systemem spiętrzającym wodę na rzece w przypadku oblężenia twierdzy. W skład batardeau wchodziły: stawidła, galeria strzelecka oraz Most z Orłami. Obiekt ten był wykorzystany do obrony miasta po raz ostatni w 1945 roku. Po II wojnie światowej niszczał i ulegał dewastacji. W 1986 roku został poważnie uszkodzony przez prace saperskie na Parsęcie. W latach 1987-1988 na polecenie władz bez wcześniejszego porozumienia z konserwatorem zabytków dokonano jego rozbiórki. Po budowli pozostały nieliczne fragmenty w nurcie rzeki, na których pod koniec lat 80. XX wieku zbudowano nowy most. Od kilkunastu lat trwają starania o rekonstrukcje tego założenia obronnego.
Pomysł utworzenia muzeum w Kołobrzegu - symbolicznego miejsca walk I Armii Wojska Polskiego oraz Zaślubin Polski z Morzem w marcu 1945 roku - powstał kilka lat po zakończeniu II Wojny Światowej. Po wielu staraniach działaczy społecznych z Janem Frankowskim na czele, 9 maja 1963 roku, otwarto polską placówkę muzealną, która przyjęła profil historyczno-wojskowy. Z chwilą jej powstania zaczęła rozwijać się także kolekcja zabytków oraz zakres prowadzonych badań. Obecnie Muzeum to Oddział Dzieje Oręża Polskiego z XV-wieczną Kamienicą Kupiecką, Oddział Historii Miasta oraz Skansen Morski. To jedno z najbardziej znanych muzeów w Polsce. Poprzez swoje działania i bogate zbiory jest ważnym miejscem spotkań na kulturowej mapie dla kolejnych pokoleń pasjonatów historii z całej Europy. Posiadana przez kołobrzeską placówkę kolekcja ma wysoką rangę w klasyfikacjach zbiorów muzealniczych w Polsce i za granicą.
Jedyną pamiątką po bogatych hanzeatyckich czasach jest późnogotycka kamieniczka kupiecka zbudowana w XV wieku, należała do rodziny Schlieffenów. Dzięki wielokrotnym pracom restauratorskim kamienica ta przetrwała w prawie niezmienionym kształcie aż do II wojny światowej. W czasie wojny zniszczona, a w latach 1957-1963 została zrekonstruowana. Kamienica była domem hanzeatyckiego kupca. Na parterze znajdowała się duża sień i pomieszczenie handlowe. Na piętrze mieściły się izby mieszkalne. Kamienica posiada również obszerną piwnicę, w której rodzina kupiecka przechowywała artykuły spożywcze. Podobne przeznaczenie posiadały wyższe kondygnacje. Obecnie miejsce wystaw czasowych muzeum.
Galeria Sztuki Współczesnej w Kołobrzegu powołana została 1 lutego 1988 roku Uchwałą Miejskiej Rady Narodowej. Siedzibą jest parter prawego skrzydła ratusza - neogotyckiej budowli w centrum miasta. Prowadzona była od początku przez państwa Adelę i Jerzego Ściesińskich. Od dnia 01.01.2002 dyrektorem galerii został Dariusz Kaleta. W galerii dokonano już ponad 130 ekspozycji dzieł znamienitych polskich i zagranicznych twórców m.in. Władysława Hasiora, Zdzisława Beksińskiego, Marto Anto, Józefa Szajny, Antoniego Fałata. Przy współpracy z wieloma Biurami Wystaw Artystycznych w kraju odbywają się w Kołobrzegu liczne wystawy, jak Ogólnopolskie Biennale Pasteli, edycje Biennale Sztuki Sakralnej Sacrum. Galeria oprócz wystaw, wernisaży prowadzi również działalność edukacyjną. Odbywają się tu lekcje dla dzieci i młodzieży, nie tylko z Kołobrzegu. Celem tych lekcji jest zapoznanie młodych ludzi ze sztuką współczesną i minionych epok. Galeria czynna jest codziennie, z wyjątkiem poniedziałków i przerw, w czasie których przygotowywana jest nowa wystawa.
Ratusz to najważniejsza, świecka budowla miasta. Pierwotnie na placu ratuszowym stała imponująca gotycka budowla powstała około roku 1380. Budowla ta była siedzibą Rady Miejskiej. Była wizytówką hanzeatyckiego miasta i dowodem na sukcesy ekonomiczne mieszczan. Ratusz funkcjonował w swym pierwotnym kształcie do 1807 roku, gdy w czasie oblężenia przez wojska napoleońskie został zniszczony. Na jego pozostałościach wybudowano w latach 1829-1832, według projektu Karola Fryderyka Schinkla, nowy ratusz. Obecnie jest on siedzibą Galerii Sztuki Współczesnej, Rady Miasta i Urzędu Stanu Cywilnego. Ma w nim także siedzibę Miejska Informacja Turystyczna. Dzięki dofinansowaniu z Unii Europejskiej przeprowadzono renowację budynku, remont pomieszczeń oraz wyposażono obiekt w windę dla osób niepełnosprawnych.
Medale, numizmatyka, dokumenty, mapy, dzieła sztuki, obrazy, rzeźba, grafika, archiwalia.
Cennik:15zł/N, 12zł/U
Godziny otwarcia od wtorku do niedzieli od 10:00 do 17:00
Najcenniejszą budowlą miasta jest monumentalny pięcionawowy kościół wzniesiony na przełomie XIV/XV wieku. Architektura Bazyliki pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny jest przykładem pomorskiego gotyku. Budowla jest prosta i pozbawiona licznych wątków zdobniczych. Od XIV wieku kościół Mariacki pełnił rolę kolegiaty. Począwszy od XVI wieku była świątynią protestancką aż po kres II wojny światowej. Od XVII do XX wieku wielokrotnie niszczona w trakcie działań wojennych. W drugiej połowie XIX wieku odrestaurowano kościół. Wtedy właśnie wmurowane zostały kule armatnie, pochodzące z pobojowisk kołobrzeskich: z wojny trzydziestoletniej, siedmioletniej i oblężenia napoleońskiego. Miały one ostrzegać mieszkańców przed następnymi konfliktami. Kule do tej pory tkwią w murach katedry. Szukać ich należy w części wieżowej.
Taras widokowy na wieży Bazyliki w Kołobrzegu jest otwarty dla zwiedzających. Na taras można wjechać windą.
Godziny otwarcia:
poniedziałek-sobota od 10.00-16.00 (przerwa 13:00-14:00).
piątek od 10.00 do 13.00.
Cennik:
Ulgowy 5zł.
Normalny 6zł. N
Grupowy 4zł. min.20 osób.
Dzieci do lat 5 bezpłatnie.
Neogotycka wieża ciśnień z czerwonej cegły, zbudowana w 1885 r. W jej górnej części znajduje się zbiornik na wodę o pojemności 720 m3. Woda była pompowana do wieży z rzeki Parsęty, a z wieży płynęła do budynków mieszkalnych. Wieża ciśnień została zbudowana w tym samym czasie, co nowa sieć wodociągowo-miejska, która zastąpiła starą sieć rur drewnianych, pamiętających jeszcze czasy średniowiecza. Przez lata w budynku mieściła się stylowa kwiaciarnia, obecnie prowadzony jest tu lokal gastronomiczny z lokalnym browarem.
Park typu krajobrazowego powstał w momencie likwidacji umocnień fortyfikacyjnych z wykorzystaniem niektórych ich elementów tj. nasypów ziemnych, fosy (staw) oraz lunety Lębork. Gatunki drzew występujących w parku to głównie: jesiony, lipa drobnolistna oraz kasztanowce białe. Ponadto występują klon pospolity, wierzba biała oraz 7 okazów buka zwyczajnego uznane za pomniki przyrody.
Świątynia gotycka z 1222 roku. Jest najstarszym obiektem ceglanym architektury sakralnej na Pomorzu Środkowym, jak i jedynym zabytkiem wczesnośredniowiecznego Kołobrzegu. Kościółek przypomina o dawnej świetności Kołobrzegu, jest jednonawowy o wymiarach 8×5 m. Założony przez księżną pomorską Mirosławę, matkę Barnima I. Kościół podarowano klasztorowi w Mogilnie. Według źródła z 1333 r. świątynia podlegała biskupowi kamieńskiemu. W czasie reformacji została zniszczona, a odrestaurowana dopiero w 1670 roku. Podczas oblężenia Kołobrzegu kościół zdewastowały wojska rosyjskie. Następnie został zniszczony przez wojska francuskie, które także sprzedały obydwa dzwony z wieży kościelnej. Kościół został ponownie odbudowany w 1824 roku. Kościół został ponownie poświęcony w 1980 roku.
Miejscowość przed wojną nazywana Altstadt, uznawana za kolebkę miasta Kołobrzeg. To tu w połowie IX w. powstał gród, który dał początek silnemu miastu. W XIII wieku Kołobrzeg otrzymał prawa lokacyjne i miasto przeniosło się bliżej morza, spowodowało to wyludnienie i upadek pierwotnego grodu. Historia Budzistowa sięga VIII wieku. To tutaj był zlokalizowany przedlokacyjny Kołobrzeg, na co wskazuje stara niemiecka nazwa miejscowości - Altstadt - "Stare Miasto". W połowie IX wieku na terenie obecnej wsi powstał gród, który z czasem stał się centrum polityczno-gospodarczym regionu. Gród był ufortyfikowany. Wokół posiadał wysoki wał drewniano-ziemny, widoczny do dzisiaj. Z upływem lat gród przeradzał się w niewielki ośrodek miejski. Od południa i północy powstawały podgrodzia, oraz mały port nad rzeką. W połowie X wieku gród wraz z całym Pomorzem znalazł się w granicach państwa polskiego. Pierwszy raz wzmiankowany jest w roku 1000 w kronikach Thietmara jako Kołobrzeg. To właśnie tutaj stała pierwsza katedra kołobrzeska. Ówczesny Kołobrzeg na miejscu dzisiejszego Budzistowa mógł liczyć od dwóch do czterech tysięcy mieszkańców. W roku 1939 wieś zamieszkiwało około 260 osób.
Najciekawsze
Najnowsze
W pobliżu
Rower 
Rower górski 
Rower szosowy 
Rower turystyczny 
Pieszo 
Bieganie 
Turystyka górska 
Piesza wycieczka 
Nordic Walking 
Moto 
Samochód 
Motocykl 
4x4 
Woda 
Kajak 
Żeglarstwo 
Inne jednostki pływające 
Zima 
Narty biegowe i śladowe 
Ski Tour 
Narty zjazdowe i snowboard 
Łyżwy 
Pozostałe 
Paralotnia 
Konno 
Samolot 
Rolki 
Hulajnoga 
Inne 
PRO
6.0
Skomentuj