Dworek Drzewiarza w Gościcinie to obecnie siedziba Biblioteki i Gminnego Ośrodka Kultury gminy Wejherowo. W odnowionych wnętrzach ponad stuletniej willi właściciela cegielni działa prężna instytucja kultury oferująca mieszkańcom szeroki wachlarz zajęć i warsztatów.
tel. 58 736 47 85, www.bckgw.pl, www.dworekdrzewiarza.pl
e-mail: centrumkultury@bckgw.pl
Zamek w Krokowej to żywy dowód istnienia rodu Krokowskich, którzy od ponad 700 lat związani są z tym miejscem. Obecny budynek pałacu mieści pokoje hotelowe oraz restaurację. Wyróżnia go barokowa polichromia z XVII wieku, barokowe piece oraz park romantyczno-krajobrazowy, założony przez Luizę von Krockow. Obecnie działa w nim Fundacja Europejskie Spotkania Kaszubskie Centrum Kultury, na parterze prezentując rodzinne mini-muzeum.
Tel. 58 77 42 111 , kom. 605 333 269
www.zamekkrokowa.pl , e-mail: recepcja@zamekkrokowa.pl
XIX wieczny pałac w Zwartowie z racji swojej funkcji nie jest całkowicie dostępny dla zwiedzających, ale dla wytrwałych jest szansa obejrzenia pięknego parku z unikalnymi okazami tulipanowca amerykańskiego, buka purpurowego czy jodły kaukaskiej.
Obiekt po wielu przebudowach i remontach funkcjonuje jako Ośrodek Szkolenia Służby Więziennej.
Tel. 58 677 63 51
e-mail: odk_zwartowo@sw.gov.pl
Niewielki pałacyk rodziny von Grass, której losy ukazuje niedawno nakręcony film pt „Kamerdyner” .
Największą atrakcją zabytku jest odrestaurowana gdańska sień, jedna z 5 zachowanych na świecie.
Oprócz restauracji oraz sal bankietowo-konferencyjnych oferuje w podziemiach SPA z jacuzzi, sauną oraz zabiegami pielęgnacyjnymi. Położony przy szlaku rowerowym usytuowanym na byłym nasypie kolejowym na trasie Krokowa – Swarzewo, liczącym 17,5 km.
Tel. 58 774 58 58, kom. 509-605-268 www.klanino.pl, e-mail: recepcja@klanino.pl
W Sasinie znajduje się pałac z połowy XIX wieku. Obiekt obecnie w remoncie, powoli wraca do grona obiektów użytkowanych na cele turystyczne.
Pałac z 1871 roku to pięknie odrestaurowany obiekt eklektyczny, inspirowany włoską architekturą.
Funkcjonuje w nim od kilkunastu lat SPA Hotel Wieniawa, dysponujący 16 pokojami w budynku pałacu oraz 15 pokojami i SPA &Wellness z basenem, sauną suchą i łaźnią parową we współczesnym budynku tuż obok. Bogata oferta sportowa uzupełnia atrakcje tego miejsca: korty tenisowe (całoroczne -kryte), mini-golf, squash, symulator golfa Full Swing.
Tel. 58 673 92 80 , kom. 728 322 524
www.hotelwieniawa.com , e-mail: biuro@hotelwieniawa.com
Godętowo – to jedno z kilku ostatnio przywróconych do świetności miejsc o bogatej historii. Związane z rodzinami Goddentowów, Wejherów, Somnitzów, było miejscem pierwszego teatru na Pomorzu z udziałem właścicieli ziemskich pod koniec XVIII w.
Obecnie działa tu hotel i restauracja, jest to idealne miejsce na wesele, konferencje czy inne przyjęcia.
Te. 58-677-95-96, www.palacgodetowo.pl , e-mail: hotel@palacgodetowo.pl
Mały dworek w Zelewie doczekał się ostatnimi czasy renowacji. Mimo to obiekt jest niewielki, parterowy z wysuniętą na 4 kolumnach wystawką i ryzalitem zakończonym trójkątnym tympanonem. Dach ma dwuspadowy, elewacja jest otynkowana. Do prawego boku doklejono przybudówkę, także z tyłu pięciokątną przybudówkę, na osi budynku. Historia majątku związana z rodziną Zelewskich.
W 1423 roku wieś nabyły norbertanki z Żarnowca. Dworek w centrum wsi zbudowany został na przełomie XVIII-XIX wieku. Wieś znana jako miejsce urodzenia Floriana Ceynowy- twórcy regionalizmu kaszubskiego. W 1816 dwór przejęła rodzina Żaczków, w 1901 rodzina Jagalskich.(znana na Pomorzu rodzina lekarzy) Dach kryty karpiówką , fundamenty z kamienia ciosanego, piwnica kamienna z ceglanym sklepieniem kolebkowym. Obecnie własność prywatna, odrestaurowana.
Zespół dworsko-parkowy z końca XIX wieku, w stylu willi toskańskiej. Zmienił ostatnio właściciela, który rozpoczyna proces rewitalizacji i adaptacji na cele turystyczne.
Na terenie tym w VII-XIII znajdowało się grodzisko wczesnośredniowieczne.
Najstarsza wzmianka o wsi pochodzi z 1224 , kiedy to Świetopełk potwierdził posiadłość klasztoru oliwskiego. W 1453 na terenie folwarku założono sad owocowy, a w 1522 uruchomiono młyn. Po 1772 po kasacie klasztoru przechodzi na własność króla pruskiego jako domena królewska
W 1823 dobra kupuje Friedrich Gustaw von Grass, który po otrzymaniu w 1852 tytułu szlacheckiego na miejscu dworu buduje pałac neogotycki ( wg. Projektu Stulera, vide Rzucewo)W latach 80-tych XIX w. zarządza majątkiem jego syn Leo Grass, po 1918 Rybiński. .Niestety , podczas II wojny światowej , w lutym 1942 pałac spłonął, po wojnie w majątku działał PGR Cetniewo, od 1952 SHR Łebcz. Obecnie własność prywatna, częściowo odrestaurowana.
Jednym z śladów po świetności majątku jest wieża bramna z chorągiewką z 1556 roku, oraz położony nieopodal majątku grobowiec rodziny von Grass.
Budynek dworku w Kochanowie pochodzi z 1888 roku. Majątek ten zwany pierwotnie Platenrode, był własnością Joanny Schroeder, następnie od 1912 Edgara Schwarzenbergera
z Sopotu, który sprzedał go w tym samym roku Emilowi Kochowi. W 1924 r. dochodzi do pożaru, podczas którego w wyniku zaczadzenia podczas gaszenia dworu umiera właściciel. Wdowa Małgorzata zarządza tym majątkiem aż do parcelacji w 1936 roku, kiedy to w okolicy pobudowano tzw. „poniatówki” – drewniane domki dla uwłaszczonych rolników na terenach przygranicznych, których celem było wzmocnienie państwowości polskiej.
Dawny dworek jest własnością gminy Luzino, która obiekt z zewnątrz odnowiła. Pełni funkcję mieszkalną oraz handlową.
W pobliskim lesie znajduje się kamień - grób właściciela, od którego też przyjęła się nazwa wsi.
Początki osady sięgają I połowy XIV wieku, kiedy to wielki mistrz krzyżacki Heinrich IV Dusemer nadał wsie Choczewo i Strzeszewo Jaśkowi synowi Świeca. Wspominana już nieraz rodzina Jackowskich (von Jatzkow) była w posiadaniu Choczewa w latach 1500 - 1742. Kolejnym rodem związanym przez długi czas z majątkiem i dworem była rodzina von Diezelsky (Dzięcielski).
Od 1744 do 1945 r. kolejni członkowie rodziny zarządzali majątkiem i pałacem. Ostatni z nich, major Georg Robert jako antyfaszysta i przeciwnik Hitlera za zabronioną formę obchodzenia się z jeńcami rosyjskimi został osadzony w więzieniu w Starogardzie (obecnie Stargardzie)gdzie zmarł po 9 miesiącach, w lutym 1944 roku.
Tuż przed wojną zmarła jego żona hrabina Marie-Else von Keyserlingk z Wejherowa, która pochowana została na wzgórzu naprzeciwko pałacu.
Sam pałac pochodzi z połowy XIX wieku. Zbudowano go na planie prostokąta,
z przybudówkami z zaokrąglonymi absydami, na planie półkola. Od południa znajduje się ganek wejściowy w formie otwartego tarasu. Zwarta bryła pałacu jest podpiwniczona
i dwukondygnacyjna, z dachem dwuspadowym, nad absydami spoczywa dach mansardowy.
Po wojnie, w 9149 r. majątek przeznaczono na PGR, 5 lat później na Szkołę Rolniczą, zaś około 1975 r. na Zbiorczą Szkołę Gminną. Wokół powstały obiekty sportowe, boisko oraz zaplecze. Obecnie w budynku będącym własnością gminy znajdują się klasy młodsze szkoły podstawowej, Biblioteka Gminna oraz GOPS.
Obszar dworski, później szlachecki majątek folwarczny, powstały w wyniku podziału dóbr prusewskich ok. 1810 roku. Na początku XX wieku właścicielem był kapitan Mielke , zięć rodziny Lutzow.
Obecnie istniejący budynek zlokalizowany na północnym skraju wsi nie wygląda zbyt okazale , utracił charakter historyczny, Jedynym wizualnym świadkiem dawnych czasów jest obudowana studnia o kształcie rotundy.
Borkowo Lęborskie
„Pałac pod czerwonym bukiem” w Borkowie Lęborskim to odrestaurowany obiekt z ofertą noclegową i możliwością organizacji imprez. 5 pokoi na 20 osób z łazienkami na piętrze, przestronne sale na parterze idealne na szkolenia czy konferencje.
Tel. kom. 691-272-111 ; www.palac-staniccy.eu ; e-mail: palac1@o2.pl
Budynek służący dzisiaj jako przedszkole pierwotnie zbudowano dla dyrektora Fabryki Krzeseł na początku XX wieku. Jest to budowla trzykondygnacyjna z dwuspadowym dachem
i poddaszem użytkowym, posiadająca ryzality z czterech stron, a najciekawszy jest ten od frontu, z bogatym detalem natynkowym.
Neobarowkowy dwór Flissbachów z lat 1900-1910 funkcjonuje pod nazwą „Dwór Sześć Dębów”.
Charakterystyczne boczne oficyny wysunięte do przodu oddzielają wraz z dworem część sporego dziedzińca od części parkowej, gdzie znajdziemy dwuhektarowy park – geometryczny w części centralnej oraz angielski na obrzeżach. Na parterze dworu ulokowano restauracje z kawiarnią oraz salę konferencyjną. Na piętrze znajdują się 14 pokoi hotelowych o indywidualnym charakterze.
Tel. 58 673 57 37, kom. 604 553 606 www.prusewo.pl , e-mail: szescdebow@prusewo.pl
Sam pałac z 1804 roku czeka na renowację, ale w zabudowaniach pofolwarcznych i szklarni prosperuje pensjonat agroturystyczny specjalizujący się w relaksie i wypoczynku.
Do atrakcji miejsca można zaliczyć saunę oraz stadninę koni.
Tel. Kom.: 669 458 217, 504 135 278
www.folwarkjackowo.pl , www.facebook.com/FolwarkJackowo/
e-mail: ania.mazus@wp.pl
Zamek „Jan III Sobieski” w Rzucewie to trzeci lub czwarty obiekt w tej lokalizacji. Poprzednie zamki były dziełem rodziny Wejherów i Przebendowskich , obecny powstał na zlecenie rodziny Below a zaprojektował go w stylu tudorowskim architekt Fryderyk August Stuller w 1840.
Odrestaurowany w połowie lat 90. na hotel i restaurację całoroczną zapewnia gościom idealne warunki na konferencje, spotkania, wesela czy przyjęcia. W sąsiedztwie znajduje się stadnina koni oraz unikalny Park Kulturowy – Osada Łowców Fok.
Tel. 58 673 88 05 , kom. 694 457 484
www.zameksobieski.pl , e-mail: rzucewo@zameksobieski.pl
Pałac Przebendowskich i Keyserlingków to obecnie siedziba Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie. W odrestaurowanych wnętrzach z XIX wiecznymi polichromiami możemy poznać kulturę Kaszub, zwłaszcza tę materialną, zaś w zbiorach tej specyficznej placówki znajdziemy skarby literatury kaszubskiej i pomorskiej. Piękne otoczenia 20 hektarowego parku im. Aleksandra Majkowskiego przyciąga zarówno mieszkańców jak i turystów.
Tel. 58 672 29 56 , 58 736 18 21
www.muzeum.wejherowo.pl , e-mail: sekretariat@muzeum.wejherowo.pl
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1277 roku. Ok. poł.XVII wieku w Sławutówku swój dwór wystawiają Wejherowie, po nich staje się własnością króla Jana III Sobieskiego w latach 1685-1697.
W 1888 osiadają w nim von Belowowie, którzy zapoczątkowali założenie parkowo-krajobrazowe oraz zbudowali młyn . W 1906 kolejnym właścicielem zostaje wnuk Emmy i Gustawa- dyplomata pruski Paul Heinrich Teodor von Below, który w latach 1910-1920 przebudował stary dwór na obszerną rezydencję. Budynek na planie litery L , z cegły, II kondygnacyjny, dach 4 spadowy, stylizowany na zamek, wieżyczka kryta dachem namiotowym. Oprócz pałacu pozostał zespół folwarczny , młyn oraz grób właścicieli , położony w lesie, gdzie Rosjanie w 1945 zastrzelili bestialsko ostatnią właścicielkę.
Po wojnie był tam PGR , ostatnie lata to powrót historycznych właścicieli i funkcjonowanie hotelu i restauracji znanej jako Pałac Below.(obecnie nieczynnej)
Sanktuarium Matki Boskiej Swarzewskiej - Królowej Polskiego Morza.
Odrestaurowany z należytą starannością pałac jest w stanie zaspokoić najbardziej wymagającego klienta. Słynie z organizowanych tu imprez hippicznych – BALTICA EQUESTRIAN TOUR oraz z zaplecza pozwalającego na organizację imprez międzynarodowych. Obiekt całoroczny z szeroką ofertą wellness.
Tel. kom.608 002 220 – recepcja hotelu,
www.palacciekocinko.pl , e-mail : hotel@palacciekocinko.pl , restaurant@palacciekocinko.pl
Pierwsze wzmianki o majątku Chynowie pochodzą z 1383 roku. Przez kilka wieków był własnością rodu von Chinow. W XVIII wieku kolejnymi właścicielami byli: ród Przebendowskich, von Brandt, von Jatzkow i von Rexin. W latach 1822 -1884 miejscowość była we władaniu rodu Hoene, który miał również kilka posiadłości na Wyżynie Gdańskiej. Między 1884 a 1904 rokiem właścicielami byli hrabiowie Konrad i Heinrich von Brockdorff-Ahlefeldt. Od nich majątek odkupił Emil Bloch w 1904 roku. Ostatnim niemieckim właścicielem majątku był Gerhard Bloch. W dniu wkroczenia Armii Czerwonej do Chynowa w pałacu mieszkała z nim również jego matka, Therese Bloch.
Sam pałac powstał w latach 1910-1915 na dawnych fundamentach. W 1922 roku został rozbudowany o północne skrzydło. Po II wojnie światowej obiekt przejęło państwo polskie. Trzy lata po wojnie utworzono tu PGR, natomiast w 1971 r. zmieniono nazwę na Wejherowskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Rolnej. Dopóki był w dobry stanie, obiekt służył różnym celom, ale nigdy nie przeszedł generalnego remontu. Jego los zmienił się dopiero, gdy po wielu latach zapomnienia kupił go znany wejherowski deweloper, właściciel firmy Orlex z myślą
o utworzeniu w nim prywatnej rezydencji. Bryła sporego pałacu powstała na planie asymetrycznym, zbliżonym do litery L, jest podpiwniczona, dwukondygnacyjna, z dachem dwuspadowym. Obecnie odrestaurowany pałac służy jako siedlisko rodzinne.
Rzucewo, osada łowców fok z epoki kamienia, III-II tys. p.n.e. Położona na „cyplu rzucewskim”. Wzniesienia Kępy Puckiej i Swarzewskiej już w epoce kamienia dawały schronienie osiedlającym się tutaj plemionom łowców fok. Bardzo ważnym okresem w pradziejach naszego regionu był późny neolit (2500-1700 p.n.e.), kiedy to nad dzisiejszą Zatoką Pucką pojawiły się pierwsze osady łowców fok. Swym zasiedleniem objęli Rewę, Mrzezino, Osłonino, Rzucewo, Ostrowo… Stworzyli silną, oryginalną kulturę, znaną z charakterystycznej ceramiki, wyrobów bursztynowych, kamiennych narzędzi. Rzucewska osada łowców fok została odkryta w roku 1894, jednak pierwsze prace wykopaliskowe przeprowadzono dopiero w latach 1927-29 przez prof. Józefa Kostrzewskiego. Wznowione w 1984 trwają do dziś. Rzucewo stało się ważnym stanowiskiem badań nad epoką kamienia na Pomorzu, a termin „kultura rzucewska” wszedł do historii cywilizacji.
Jedyny z pałaców gminy Choczewo, który spotkał bezsensowny los - rozebrano go, lokalizując drogę w latach 70.
O wsi jest już mowa w XIII wieku, natomiast w 1566 roku kupuje ją Ernest von Weiher, dziadek Jakuba Wejhera, założyciela miasta Wejherowa. Z kolei syn Ernesta - Demetrius sprzedaje ją Georgowi von Krockow i z tą rodziną wieś jest związana przez kolejne 200 lat. W 1804 roku właścicielami staje się rodzina Jasmund, potem von Bulow, Guttcke i Rahm. Ostatnim właścicielem był rotmistrz Eberhard von Köller Jego i jego siostry spotkał potem smutny los, zgotowany przez żołnierzy Armii Czerwonej.
Sam pałac był co najmniej drugim budynkiem w tej lokalizacji, poprzedni spalił się podczas wielkiego pożaru we wsi wraz z kościołem, w 1728 roku. Kolejny pożar zniszczył trzykondygnacyjny pałac w 1811 roku. Został odbudowany już jako obiekt dwukondygnacyjny. Losy powojenne nie były także łaskawe dla majątku, najpierw stacjonowała w nim Armia Czerwona, potem był tam PGR, by w latach 70. wskutek niezrozumiałych dziś powodów, zniknąć, aby ułatwić przejazd przez wieś przez środek założenia pałacowego wojskom
z pobliskiej jednostki rakietowej w Lubiatowie.
Pozostała ciekawa dokumentacja tego sporego obiektu pałacowego, z którego dzisiaj można oglądać jedynie zabudowania folwarczne, równie ciekawe i okazałe.
Około 1658 roku dobra ziemskie w Wódce trafiają pod zastaw w ręce Bonina Sulickiego.
W 1704 roku Wódkę i Salino kupuje Ernest von Rexin. W rękach tej rodziny majątek pozostaje do 1911 roku. Budowę dworu podjęto w 1734 r., zmiany nastąpiły po 1843 r., kiedy dobudowano ganek i werandę. Po wojnie zamieszkały w nim rodziny pracowników PGR-ów.
Na początku lat 80. przeprowadzono częściowy remont dworu z myślą o zorganizowaniu ośrodka szkoleniowego, jednak plany te nie zostały nigdy zrealizowane. Obiekt jest obecnie po renowacji dokonanej przez właściciela prywatnego. Dwór składa się z budynku głównego oraz dwóch oficyn.
Posiada korpus murowany z cegły, fundamenty piwnic są kamienne, stropy ceglane, kolebkowe z lunetami.
Oficyny są z fundamentami ceglanymi, ściany ryglowe wypełniono cegłą. Dach mansardowy jest kryty karpiówką. Obiekt posadowiony na planie podkowy, korpus ma jednokondygnacyjny, podobnie jak oficyny. W części środkowej widnieje klasycystyczny ryzalit dwukondygnacyjny, zakończony trójkątnym tympanonem z herbem.
Wokół rozpościera się park ze starodrzewiem, w sąsiedztwie występuje wieżą zegarową
w zespole folwarcznym.
Dworek w Salinie to idealne miejsce do ucieczki od miejskiego gwaru i zarazem udanego wypoczynku. Mimo niewielkich gabarytów pomieści 15 osób, w pokojach na parterze i piętrze. Charakterystyczne alkierze klasyfikują go do jednego z niewielu na tym terenie dworów polskich.
Tel. kom. 608 430 769, www.salino.pl , e-mail: t.musielak@list.pl
Budynek dawnego dworku o dwustuletniej historii pełni dzisiaj ważną funkcję Miejskiego Domu Kultury.
Otoczony pięknym parkiem, z częścią historyczną oferuje mieszkańcom bogatą ofertę kulturalną .
tel. 58 671 07 37
www.domkulturyrumia.pl , e-mail: biuro@domkulturyrumia.pl
W 1220 książę pomorski Świętopełk zatwierdza klasztorowi w Oliwie dobra nadane przez jego poprzedników – w tym wieś Sarnowitz. W 1342 wielki mistrz Ludolf Kȍnig zatwierdza klasztorowi dobra oraz określa granice.
W 1589 roku następuje kasata cysterek, w miejsce których sprowadzono benedyktynki z Chełmna
W roku 1834-następuje kolejna kasata klasztoru, folwark przechodzi w wolne posiadanie
W latach 1841-1878 właścicielem jest Ludwig Zelewski który rozpoczyna budowę dworu klasycznego
W latach 1878-1906 własność Bartelsa z Rugi, następuje rozbudowa dworu w stylu eklektycznym .
Kolejne lata to okres od 1906 do 1924 kiedy to Rudolf Stenzel przebudowuje dwór , by w latach 1929-1939 stać się własnością Mazarskiego ,od 1939-45 ma w nim siedzibę zarząd wojskowy niemiecki, po 1945 przyłączono folwark do Ośrodka Kultury Rolnej , z rolnictwem zresztą związany jako Ośrodek Hodowli Zarodowej w Prusewie, obecnie Fundusz Areał.
Dwór o założeniu nieregularnym , 2 kondygnacyjnym , częściowo podpiwniczony, dach 2 spadowy, fundament ceglano-kamienny, ściany z cegły, stropy drewniane, obok spichlerz klasztorny też zabytkowy.
Obecnie dworek oferuje 6 pokoi, z ogrodu roztacza się piękny widok na zachodnią stronę.
Dworek w Żarnowcu, ul. Klasztorna 5, 84-119 Żarnowiec
Telefon – 605-727-069
Już z XIV wieku pochodzą pierwsze wzmianki o Lublewie. W XVI w. dano je w lenno rodzinie Mach, która była w jego posiadaniu do 1847 roku. Jako że majątek składał się z 3 części, lista nazwisk współwłaścicieli w dawnych czasach jest długa: Jadonke, Bronnecke, Lublow, Rostke, von Roepke, Niedlich, Piepkorn, Bohme, Eckoff. Po wojnie majątek przejmuje Skarb Państwa, od 1949 roku jest w nim gospodarstwo rolne, ostatnio jako SHR . Od kilku lat stanowi własność prywatną, widać początki remontu.
Obiekt pochodzi z końca XIX wieku i gabarytami zbliżony do pałacu. Został zbudowany na planie prostokąta, od zachodu przylega przybudówka sześciokątna z klatką schodową. Zabytek jest podpiwniczony w całości, dwukondygnacyjny, przykryty dachem czterospadowym
z karpiówki, okna z racji kształtu zwą się powiekowe. Część wejściowa jest z niewielkim ryzalitem, od strony północnej istnieje prostokątna weranda z balkonem. Wokół dworu znajduje się zabytkowy starodrzew, zabudowania folwarczne z charakterystycznym budynkiem gospodarczym z dwuspadowym dachem o zaokrąglonych połaciach.
Lublewko to majątek rycerski z poł. XIV wieku. Było to gniazdo rodowe Lublewskich do 1837 roku, potem przejęli je Krokowscy. W 1839 r. majątek zakupił Hugo Mac Lean, który wybudował dwór oraz ukształtował układ folwarku. Po jego śmierci w 1881 r. dobra odziedziczyła jego żona, Matylda z Fliessbachów, później jej spadkobiercy. Ostatnimi właścicielami była rodzina von Zitzewitz-Zezenow, aczkolwiek dzierżawcą był Karl Fliessbach. Po wojnie przez 3 lata stacjonowała tu Armia Czerwona, potem był tu PGR, SHR - aż do czasów przemian.
Bryła dworu została przebudowana po 1906 roku. Jest ona murowana z cegły i otynkowana. Budynek jest jednokondygnacyjny, z poddaszem mieszkalnym, na planie litery L, charakterystyczna elewacja z 12 wystawkami oraz ozdobnymi ankrami, dach dwuspadowy, kryty karpiówką, w połaci zachodniej 2 wystawki oraz okna powiekowe od północy i południa. Piwnice są ze sklepieniami kolebkowymi. Obecnie mieszkania w dworku są wykupione przez osoby prywatne.
Lisewski dwór powrócił do świetności 10 lat temu. W odrestaurowanych wnętrzach znajdziemy współczesne polichromie, piękny kolisty witraż nad barem, czy stylową salę myśliwską.
Słynie z wesel, przyjęć i imprez okolicznościowych. W piwnicach oferuje strefę relaksu: saunę, jacuzzi oraz pokój masażu.
Tel. 58 672 16 05, tel. kom. 606 366 563
www.lisewskidwor.pl
e-mail: rezerwacja@lisewskidwor.pl
Dworek rodziny Fliessbachów pochodzi z końca XIX wieku, chociaż fundamenty i piwnice świadczą o jego starszej historii. Obecnie funkcjonują w nim pokoje gościnne, podobnie jak w sąsiednim budynku gospodarczym.
tel. 601-620-200, e-mail: sieklicki@eti.pg.gda.pl
Pochodzący z połowy XIX wieku dwór jest dziś kwaterą agroturystyczną z 5 pokojami dla 18 gości.
Gospodarze gwarantują smaczne jedzenie oraz choczewskie wino z dzikiej róży posiadające certyfikat produktu tradycyjnego. Dobre miejsce do wypoczynku rodzinnego i kontaktu z naturą.
Tel. 58 676 39 32, tel. kom. 600 110 389
www.podlipami.afr.pl, e-mail: podlipami1@op.pl
Mimo iż jest to niewielka wieś, to posiada dość długą historię. Pierwsze zapiski pochodzą
z początku XV wieku, natomiast nazwiska związane z tym miejscem to Rostke, von Fölckersamb, von Marczewski, von Mach. Ten ostatni sprzedał dobra Carlowi Georgowi Fliessbach w 1839 roku za 10156 talarów. W rękach tej rodziny posiadłość pozostaje do 1945 roku. Do niej należały też okoliczne majątki - Kurowo, Jackowo, Lędziechowo.
Gerhard Fliessbach - ostatni właściciel z rodu był od 1931 roku generalnym dyrektorem
ds. rolnictwa na Pomorzu. Zginął z rąk czerwonoarmistów 19 marca 1945 roku. Po wojnie majątek przejęły Państwowe Nieruchomości Ziemskie, następnie była tam Stacja Hodowli Roślin w siedzibą w Kurowie. Obecnie dworek jest w rękach prywatnych w trakcie długotrwałego remontu.
Sam dwór pochodzi z 1888 roku. Jest to obiekt podpiwniczony, murowany z cegły, z dachem dwuspadowym, półtorakondygnacyjny, z ryzalitami dwupiętrowymi z obu stron, od frontu oraz ogrodu. Zaprojektowany został na planie prostokąta, posiada wieloboczne werandy
od południa i północy.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1298r.W 1394r prawa chełmińskie nadał wsi Celbowo komtur gdański Jan Rumpenheim, w rękach zakonu pozostała do 1454r., później jako wieś królewska we władaniu Polski.
W roku 1565 Celbowo zostaje nadane Ludwigowi –pisarzowi skarbu malborskiego, następnie wdowie po nim. Przez okres XVI wieku dzierżawcami był ród Wejherów: Ernest od 1592 r , Dymitr od 1627 r., Jakub od 1639 r aż do śmierci w 1657 r. W roku 1664 córki Jakuba Cecylia Eleonora i Teresa Anna sprzedają majątek. W latach 1770-1789 właścicielem jest Ignacy Przebendowski -wojewoda pomorski i starosta pucki zaś po nim kolejnym został hrabia Otto von Krokow. Około 1823 wieś przechodzi w ręce rodu Rodenackerów , z których ostatni Fritz zaginął w 1945 po przewiezieniu do Pucka , zaś żona się utopiła. Po wojnie spotkał osadę tradycyjny los dla okolicznych majątków, kolejno PGR, Stacja Hodowli Roślin , obecnie przedsiębiorstwo hodowli ziemniaka.
Budynek neogotyckiego pałacu z drugiej połowy XIX w. zbudowany na planie prostokąta z dwoma parterowymi aneksami o rzucie połowy dziesięcioboku. Bryła podpiwniczona , w części środkowej 2-kondygnacyjna. Pałac z charakterystyczną attyką, położony w południowej części folwarku, nieopodal drogi wojewódzkiej wiodącej na Półwysep Helski.
Dawny dworek obecnie pełni funkcje mieszkalne. Pochodzący
z I poł. XIX wieku, murowany i otynkowany obiekt służył przed II wojną światową jako siedziba Towarzystwa Czytelni Ludowych.
Dwór w Bychowie dostępny jest głównie w sezonie, może pomieścić 50 osób we współczesnych wnętrzach. Otoczony pięknym parkiem z historycznymi dębami, zakolem Zagórskiej Strugi oraz mini-zoo.
Specjalność to bychowskie wędliny, produkowane i sprzedawane w zabudowaniach podworskich.
Tel. 664-947-353, www.bychowo.pl , e-mail: info@bychowo.pl
Położony na uboczu dworek w Zielnowie czeka na renowację. Zbudowany został na planie prostokąta, jako parterowy obiekt z poddaszem mieszkalnym, skromną wystawką, z dachami dwuspadowymi, gzymsami podokiennymi
Dwór z lat 20. XX wieku zbudowany został na planie prostokąta, z gankiem od strony północnej.
Jest on jednokondygnacyjny, z poddaszem, na wysokich piwnicznych fundamentach, z dachem dwuspadowym oraz wystawką od wschodu
Przebudowany współcześnie budynek dawnego dworu w Płaczewie ma zapewne dwóch współwłaścicieli, o czym świadczy dwukolorowy dach różnego gatunku. Sam majątek
w Płaczewie widnieje na niemieckich mapach jako dwór. Jest on jednokondygnacyjny, zbudowany na planie prostokąta, z dachem dwuspadowym, zatracił cechy świadczące o jego starszym pochodzeniu, ponoć jedną część szerszego budynku rozebrano
Mierzynko to stara wieś z XIV wieku. W połowie XVII w należała do majątku roszczyckiego rodziny von Krockow. Następnie była w rękach rodzin: von Lantow, von Mach. Ostatnim właścicielem był Heinrich Peschko - dyplomowany rolnik, który przejął majątek po teściu
o nazwisku Haselau.
Dworek zbudowano w latach 1910-1915, w czasach Emila Blocha, właściciela pobliskiego Chynowia. Jako jeden z niewielu na Kaszubach został zbudowany z bloczków cementowych, jest dwukondygnacyjny, podpiwniczony, na planie prostokąta z wysuniętą na wschód środkową częścią.
Posiada ryzalit od wschodu zwieńczony tympanonem z okrągłym okienkiem w środku.
Od południa widnieje weranda, natomiast dachy są tu dwuspadowe.
Po wojnie przez wiele lat działał tu PGR, obecnie opuszczony obiekt czeka na rewitalizację
i ratunek. Nieopodal nad jeziorem stał krzyż upamiętniający rodziców właścicielki zamordowanych przez żołnierzy Armii Czerwonej w marcu 1945 r.
Obecnie przed remontem.
Dobra wierzchucińskie przynależały do klasztoru w Żarnowcu od 1257 roku.
Sama wieś położona na skraju północno-zachodnim Jeziora Żarnowieckiego, była wsią graniczną , czego ślady istnieją w postaci charakterystycznych domków straży granicznej, z czarną elewacją z desek. Sam dwór , nieciekawy architektonicznie, wśród obiektów gospodarczych folwarku, na skraju wsi w kierunku na Prusewo. W samej wsi ciekawy dawny młyn nad rzeką oraz stary poewangelicki kościół.
W latach 1180-1220 znajdujemy pierwsze wzmianki o Sulicicach.W 1400 był to już majątek rycerski na prawie polskim. Gniazdo rodowe Sulickich –kaszubskiej szlachty rodowej herbu Mora i herbu Korona.W 1772 zamieszkiwali go Krokowscy , potem Krause, Wendt, von Schawen, Weise.
Pałac z 3 ćw. XIX w. na miejscu starszego założenia (kolebkowe piwnice) , rozbudowany na pocz. XX wieku w związku z napływem kuracjuszy. Po wojnie Stacja Hodowli Roślin., obecnie prywatny. Zbudowany na rzucie prostokąta z skrzydłem od zachodu, z cegły, na podmurówce z kamienia, elewacja tynkowana. Korpus i skrzydło dwukondygnacyjne z jednokondygnacyjną wieżyczką w narożniku pn.zach. oraz parterową sienią od frontu. Nieopodal wsi pomnik 5 partyzantów Tajnej Organizacji Wojskowej „Gryf Pomorski”, którzy polegli pod koniec wojny.
Kolejna znamienita własność rodowa z nieistniejącym dziś już dworem.
W 1395 r odnotowano pierwszą informację o Radoszewskich, potem przypisani do wsi byli Łyśniewscy z Parszkowa , w latach 1776-1909.
W 1923 pomimo iż majątek znajdował się na terenie Polski właścicielem dóbr został Gerhard Grass , potem Ruppowz, zresztą do 1945 roku pozostawał w rękach niemieckich.Po wojnie tradycyjnie w dworze istniał PGR. Obiekt pochodzący z poł. XIX wieku rozebrano w 1984 , pozostał po nim skromny park, oraz kuźnia z IV ćw. XIX wieku, służąca onegdaj jako remiza, obecnie pięknie odnowiona na świetlicę wiejską. W miejscu dworu stoi relikt komunizmu –blok mieszkalny.
Zespół dworsko-parkowo-folwarczny
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z ok.1400 roku. Było to gniazdo rodowe Parszkowskich, od 1755 własność Donimirskich, potem Łyśniewskich (po 1776 r.) Od 1846 była siedzibą Koziczkowskich spod Mirachowa. W 1923 kupił majątek major Zygmunt Tebinka (lotnik), pilot sterowców, poseł na Sejm Polski z Ziemi Pomorskiej w latach 1930-35, komendanta Portu Lotniczego w Toruniu w 1939 r. i konsul w Ameryce w czasie wojny (zm. w 1944 w Nowym Yorku). Rodzina Tebinków wysiedlona we IX 1939 do Generalnej Guberni, nawet po wojnie nie mogła wrócić do swojego majątku. Wdowa Helena zmarła w 1977, dopiero dzieci doczekały się zwrotu majątku w 2004 roku. Po wojnie tradycyjnie w budynku znajdowała się Stacja Hodowli Roślin. Dwór na rzucie prostokąta z cegły , otynkowany, na kamiennych fundamentach, podpiwniczony, z dwuspadowym dachem. Remontowany w końcu lat 90-tych oraz po 2000 r, głównie dach i wykusze. Na podwórku kamień pamiątkowy z tablicą poświeconą majorowi Tebince.
Stary zespół folwarczny, sama osada odnotowana w 1282 r, już w 1340 nabywa prawo chełmińskie , które nadał jej komtur von Kniprode. W XIX w. różni właściciele m.in. Max Willers po 1921 Tadeusz Owsiany ,który w 1940 r został wywieziony do obozu koncentracyjnego Stutthof.
Sam dwór z poł.XIX w., na planie prostokąta, obecnie odnowiony , nowy- sala na imprezy, własność prywatna.
Dzisiejsza siedziba Państwowej Szkoły Muzycznej i Ogniska Baletowego znajduje się w pięknie odnowionym budynku dworu miejskiego przy ul. Przebendowskiego, pochodzącym z połowy XIX wieku .Dwór parterowy na planie prostokąta , z wysokim dachem mansardowo-naczółkowym. Poddasze użytkowe , z lukarnami oraz oknami w elewacji bocznej. Na parterze od frontu drewniany ganek akcentujący wejście główne, okiennice zabezpieczone drewnianymi okiennicami. Po wojnie siedziba Stacji Hodowli Roślin, po 1983 siedziba Szkoły Muzycznej, wpisany do rejestru zabytków województwa pomorskiego w 1994 r.
Pałacyk z 1885 roku, na planie prostokąta, ryzalit na osi elewacji frontowej i od tyłu. Murowany, tynkowany, bryła jednokondygnacyjna z wysokim poddaszem, dachem dwuspadowym.
Majątek pomocniczy dla Celbowa nosił nazwę Heinrichshof od 2 Heinrichów- Augusta żyjącego w latach 1798-1882 i Aleksandra (1835-1882). Syn Fritz ur.1872 ożenił się z Erną Blück, z tego związku wywodziła się córka Elżbieta (ur.1908),która otrzymała Celbówko jako wiano podczas ślubu z Henrykiem Petzoldem, z którym miała 4 synów. Ojciec rodu zginął na froncie, rodzina w 1945 r rozdzielona. W folwarku po wojnie tradycyjnie PGR i SHR, obecnie własność prywatna.
Pomimo niewielkiej wielkości wsi , ciekawa jest historia tego zespołu folwarcznego.
W 1366 roku Wielki Mistrz Winryk von Kniprode nadał dobra Oslanyno Szymonowi z Osłaszewa.
Nieco później , w 1418 folwark klasztorny z karczmą i młynem obejmuje klasztor kartuzów .
Wiek XVII to rządy Wejherów, jako część klucza rzucewskiego w XVIII w, dalsze losy zbliżone do miasta Wejherowa-czyli po Jakubie Wejherze wieś przejęła Joanna z Radziwiłłów, potem córki Jakuba, kolejno Michał Radziwiłł i król Jan III Sobieski.
W 1782 r. majątek kupuje Aleksander Gibsone, który zakłada w nim browar.
Po niedługim czasie , w 1796 r. przejmuje dobra hrabia Otton Henryk von Keyserlingk , w 1872 r. Osłonino wyodrębnione jako samodzielny folwark z dóbr rzucewskich.
Około roku 1900 umiera właściciel Karol Gerhard von Below, majątek po nim przejmuje córka Paula, która wychodzi za mąż za Keyserlingka. Niemieccy właściciele mieszkają do 1945 roku, kiedy przejmuje majątek Skarb Państwa , potem funkcjonuje tam SHR Celbowo. Sam budynek dworu zbudowano na planie prostokątnym ,obiekt 3 traktowy, 5 biegowy, murowany z cegły w latach 1900-1910.
Wieś z daleka widoczną wieżą kościoła, sam dwór na skrzyżowaniu dróg w centrum wsi.
Budynek współcześnie przebudowany pełni funkcje Ośrodka Kultury, gabarytami ewidentnie wpisuje się na listę dworów, choć architektonicznie nie przypomina czasów swojej świetności.
O wsi Brudzewo dowiadujemy się po raz pierwszy w 1285 roku , kiedy to książę Mściwój podarował Bruzewo klasztorowi Św. Klary w Gnieźnie. Następnie w 1376 bracia Stanisław i Mikołaj , synowie Alberta z Łebcza, przekazali wieś komturowi gdańskiemu Zygfrydowi Waltpolowi von Bassenheim .
Od 1592 r. znana jako własność Ernesta Wejhera , który zakupił ją razem z Celbowem. W rękach Wejherów wieś pozostała do wymarcia rodu, przechodząc przez ręce Przebendowskich , by w 1797 przekształcić się w wieś królewską. Niestety niewiele wiemy o do dziś dnia istniejącym zdeformowanym budynku dworu, o którego zabytkowym charakterze świadczy resztka attyku, nawiązująca do podobnych obiektów w sąsiednim Celbowie i Celbówku.
Dworek Św.Antoniego to właściwie współczesna kwatera agroturystyczna stylizowana na dworek , spełniający funkcję spokojnego miejsca pod imprezy rodzinne, okolicznościowe, z smaczną domową kuchnią, opartą na produktach rolnych czystych ekologicznie.
(www.dworek.wpt.pl)
O majątku leżącym w dzisiejszych granicach miasta Redy wiemy, iż kiedyś nazywał się Friedrichsau, albo od nazwy dzielnicy Ciechocino (Cechotzin). Sam dwór z I poł. XIX wieku wraz z parkiem świadczą o dłuższej historii tego miejsca, jednak aktualnie stan budynku się zmienia, na skutek trwającego remontu. Dwór zbudowany został na planie prostokąta, z dachem czterospadowym, jako półtorej kondygnacyjny, zbudowano go z cegły i otynkowano. Piękny układ zespołu parkowo-dworskiego został bezpowrotnie zakłócony.
O drugim zespole dworsko-parkowym miasta Redy wiemy niewiele, poza tym że na tym terenie już w średniowieczu istniał folwark, młyn i browar. Sam dwór powstał w końcu XIX wieku. Zachował się wraz aleją wjazdową i starodrzewiem. Sam budynek jest obecnie w rękach dwóch właścicieli, co widać po różnym kolorze dachu. Kształt planu zbliżony jest do prostokąta, od frontu widać pozorny ryzalit półtora kondygnacyjny z 3 oknami. Dach jest dwuspadowy, zaś sam budynek zbudowano z czerwonej cegły, zróżnicowany kondygnacyjnie. Legenda głosi, że miał tu przebywać Stefan Żeromski, goszcząc w tych stronach podczas pisania „Wiatru od morza”.
Dworek z końca XIX wieku , zwany jest dworkiem Napierałów.
Franciszek Napierała - działacz Banku Kaszubskiego w Wejherowie, radny gminy Wejherowo-Wieś, prowadził duże gospodarstwo rolne w Kąpinie. W listopadzie 1939 ojca rodziny rozstrzelano najprawdopodobniej niedaleko dworu, zaś matkę i 2 synów wywieziono do Piaśnicy, gdzie podzielili ten sam los.
Sam obiekt jest 2,5 kondygnacyjny, z ryzalitem trójosiowym od frontu, z sienią parterową. Górne okna zamknięte są półkoliście, ryzalit trójkątny ze sterczynami, dach jest dwuspadowy
pomost nad jeziorem Dąbrze i wiata grillowa.
Obecnie remontowany dwór wkrótce służyć będzie Fundacji Pomocy i Więzi Polskiej "Kresy RP". Ma być to miejsce, w którym będą rehabilitowane dzieci, m. in. z zespołem Tourette'a.
Idealne miejsce na posiłek i nocleg.
Naturalny wąwóz z pomnikiem z 1909 roku upamiętniającym niemieckiego filozofa Johanna Fichte. Miejsce z klimatem.
Najciekawsze
Najnowsze
W pobliżu
Rower 
Rower górski 
Rower szosowy 
Rower turystyczny 
Pieszo 
Bieganie 
Turystyka górska 
Piesza wycieczka 
Nordic Walking 
Moto 
Samochód 
Motocykl 
4x4 
Woda 
Kajak 
Żeglarstwo 
Inne jednostki pływające 
Zima 
Narty biegowe i śladowe 
Ski Tour 
Narty zjazdowe i snowboard 
Łyżwy 
Pozostałe 
Paralotnia 
Konno 
Samolot 
Rolki 
Hulajnoga 
Inne 
PRO
4.9
Skomentuj