Sochaczew - Młociny

Dom urodzenia, muzeum, park.
Fryderyk Chopin urodził się w Żelazowej Woli (położonej 3 kilometry od granic Sochaczewa), w majątku hrabiostwa Skarbków 22 lutego (1 marca) 1810 r. Wkrótce rodzina Chopinów przeprowadziła się do Warszawy, gdzie w wieku 6 lat Fryderyk objawił swój wielki talent muzyczny. Rodzina kompozytora nie zapomniała jednak o Żelazowej Woli, do której często przyjeżdżała wypoczywać a Fryderyk podczas tych wizyt odwiedzał Sochaczew.

Do czasów dzisiejszych przetrwało zachodnie skrzydło z dużymi otworami okiennymi skierowanymi ku rzece. Zaś w skrzydle wschodnim pozostały jedynie szczątki wieży, przy której znajdował się wjazd na dziedziniec zamku. Dosyć czytelnie zachowała się również fosa, odcinająca zbocza wzgórza od reszty otoczenia.
Zamek książąt mazowieckich jest najstarszym zabytkiem w Sochaczewie, a zarazem wznosząc się malowniczo na wysokim brzegu Bzury, prawdziwą ozdobą krajobrazu.

Budynek sochaczewskiego ratusza wzniesiono w latach 1825-28 według projektu Bonifacego Witkowskiego. Władze miasta zajęły nowe pomieszczenia po tym jak od 1818 nie posiadały swojej siedziby. Niestety ratusz wielokrotnie ulegał zniszczeniu, w trakcie powstania listopadowego oraz I i II wojny światowej.

Obiekt zachowany jest w stylu klasycystycznym i ściśle nawiązuje do swojego pierwowzoru. Choć nie posiada portyku na czterech jońskich kolumnach i belwederu powyżej. Do dziś zachowały się kolebkowo sklepione piwnice. Ratusz jest jedną z najbardziej reprezentacyjnych budowli w Sochaczewie, mieści się w północnej pierzei rynku.
Od 1973 roku obiekt jest siedzibą Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą.

Sochaczewskie hale targowe zostały wybudowane w latach 1828-33 przez Abrahama Szweycera z Łęczycy, w ramach nowej regulacji miasta. Ulica Warszawska, przy której stoją Kramnice, zmieniała się wówczas w główną arterię komunikacyjną miasta. Pomysłodawcą projektu był Bonifacy Witkowski będący znanym budowniczym Województwa Mazowieckiego, a także projektantem sochaczewskiego ratusza.

Obiekt cechuje typowy dla architekta oraz swojej funkcji styl klasycystyczny. Charakterystycznym elementem są podcienia z arkadami na toskańskich półkolumnach. Początkowo budynek był jednokondygnacyjny, a po I wojnie światowej został powiększony poprzez nadbudowane piętro.
Kramnice są szczególną częścią materialnego dziedzictwa kulturowego, a zarazem jednym z nielicznych ocalałych zabytków Sochaczewa.

Kościół pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny jest najstarszą świątynią w Sochaczewie, a zarazem obiektem zachowanym w dobrym stylu architektonicznym, położonym w bardzo malowniczym miejscu.

Obecnie znajduje się ona na terenie Liceum Ogólnokształcącego im. Fryderyka Chopina, na wysokiej skarpie Bzury. Grobowiec mułły w Sochaczewie pochodzi z pierwszej połowy XIX wieku, gdy w mieście stacjonowała carska muzułmańska jednostka wojskowa. Przypuszcza się, że cmentarz dla zmarłych żołnierzy tej jednostki założył generał August Radwan.

Dworzec PKP zbudowany został w końcu XIX stulecia i swoim stylem architektonicznym nawiązuje do bardzo popularnej w owym czasie na terenie Mazowsza, architektury dworkowej. Wzniesiony z czerwonej cegły, jest budynkiem jednokondygnacyjnym ze spadzistym dachem, o rozłożystej powierzchni. Jego reprezentacyjny charakter podkreśla wyodrębnienie wejść zarówno w elewacji frontowej jak i od strony torów. Dosyć surową bryłę budynku łagodzą duże okna zwieńczone łukami.

Pierwsza wzmianka o młynie wodnym pojawiła się w 1763 roku.Młyn Repsz to jeden z najstarszych i najciekawszych obiektów przemysłowych na terenie ziemi sochaczewskiej. Do dziś zachował się w niemal niezmienionym stanie architektonicznym, a co więcej nadal pełni swoją funkcję jaką oczywiście, jest produkcja mąki.

Nekropolia żydowska w Sochaczewie jest jedną z najstarszych w Polsce, założona została na przełomie XV i XVI wieku. Pierwsza notka o kirkucie pochodzi z II połowy XVI wieku, zatem data powstania plasuje go obok cmentarza Remu w Krakowie czy Tykocinie. O wartości sochaczewskiego cmentarza świadczą również inskrypcje na żydowskich grobach, są one niezwykle ważnym źródłem danych historycznych i dziejowych.

Obiekt zbudowany został około 1800 roku. Dwór posiada cechy klasycystyczne. Jest budynkiem parterowym, murowanym z cegły i otynkowanym. Elewacja obiektu ozdobiona jest boniowaniem, będącym dekoracyjnym opracowaniem lica muru.

Wzniesiony został na planie prostokąta, jedenastoosiowy. Trójosiowa część środkowa jest piętrowa, poprzedzona dodatkowo od frontu portykiem o czterech kolumnach toskańskich. Dźwiga ona belkowanie z fryzem tryglifowym, nad którym wznosi się trójkątny szczyt. Prostokątne otwory okienne ujęte zostały w profilowane, uszakowe obramienia. W części środkowej widoczne są odcinki profilowanego gzymsu.

Układ wnętrz dwutraktowy z korytarzem pośrodku i sienią na osi, został gruntownie przekształcony w pomieszczeniach. Na prawo od sieni znajduje się wykonany z piaskowca, klasycystyczny kominek. Został on ujęty dwiema parami jońskich kolumienek.

Budynek pokrywa czterospadowy dach, niegdyś kryty dachówką, w 1972 roku zastąpiony blachą. Połacie dachu urozmaicają małe, owalne okienka, zwane lukarnami. Zachowały się także pozostałości parku krajobrazowego z I połowy XIX stulecia. Obecnie nosi on imię Ignacego Garbolewskiego.

Cmentarz parafialny założony został około 1830 roku.
Kaplica grobowa rodziny Tomickich herbu Łodzia z 1847r. jest obiektem znajdującym się w centrum nekropolii. Murowana budowla została wzniesiona w I połowie XIX wieku w stylu klasycystycznym.
Prawosławna kaplica grobowa wzniesiona około 1914 roku. Jest ona jedną z nielicznych pozostałości po kwaterze dla prawosławnych, która uległa zniszczeniu w latach sześćdziesiątych XX wieku.

Obiekt jest murowany z cegły, zwieńczony pięcioma wieżyczkami z cebulastymi hełmami.

- Nagrobek ewangelicki Bogumiła i Julii Weichert będący również jednym z nielicznych reliktów po kwaterze z grobami ewangelickimi. Widnieje na nim cytat z tłumaczenia protestanckiego Pisma Świętego, nazywanego Biblią Gdańską : „Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy, choćby też umarł, żyć będzie”.

- Najstarszym nagrobkiem jest należący do Józefa Uszyńskiego, oficera Korpusu Inżynierów Byłych Wojsk Polskich i właściciela majątku ziemskiego Gawłów. Jest on zwieńczony klasycystycznym tympanonem z płaskorzeźbionym wyobrażeniem antycznego hełmu. Zabytkowy pomnik nie jest obecnie w zbyt dobrym stanie.

zachowano 225 jednostek (jeden z największych w Europie zbiór taboru wąskotorowego), z czego na ekspozycji plenerowej pokazanych jest dziś 135 egzemplarzy, a 9 z muzealnych pojazdów przekazano w depozyt do innych instytucji.
Muzeum czynne:
Poniedziałek i dni poświąteczne Muzeum nieczynne
Wtorek - niedziela w godz. 10.00 - 15.00
Środy - wstęp wolny (w środy zwiedzający zwolnieni są tylko z opłat wstępu. Inne dodatkowe opłaty zgodnie z cennikiem Muzeum).
Cennik biletów wstępu i innych:
Bilet wstępu normalny – 12,00 zł
Bilet wstępu ulgowy – 6,00 zł
Lekcje muzealne – 40,00 zł

Jedzonko, takie sobie, ale jedyne na trasie :-(