Polska, lubelskie, Sobibór, Sobiborski Park Krajobrazowy
36 km
11 m
10 m
Łatwy
3.5/6
SOBIBORSKI PARK KRAJOBRAZOWY - trasa rowerowa 40km
Park powołano dla ochrony lasów z torfowiskami i śródleśnymi jeziorami położonymi we wschodniej części Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego. Najcenniejsze fragmenty chronione są w postaci aż sześciu rezerwatów przyrody.
Ukształtowanie powierzchni Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego ma wybitnie równinny charakter. Decydujący wpływ na obecne ukształtowanie powierzchni miało zlodowacenie środkowopolskie. Pozostawiło ono po sobie specyficzne typy osadów. Na dużych powierzchniach występują utwory akumulacji jeziorzyskowo-rzecznej, piaski wodnolodowcowe oraz piaski eoliczne, które tworzą wyraźne pagórki lub wały wydmowe. Ukształtowanie powierzchni oraz podłoże w postaci polodowcowych osadów spowodowały wykształcenie się specyficznych gleb. Tereny wierzchowinowe pokrywają różnego rodzaju gleby bielicowe o małej przydatności rolniczej, obniżenia natomiast zajmują gleby torfowe.
Płaski teren oraz obfita roślinność znacznie redukuje powierzchniowy ruch wody, co powoduje lokalne zabagnienia terenu. Sobiborski Park Krajobrazowy leży w dorzeczu Bugu. Sieć rzeczna na tym terenie jest bardzo uboga. Park odwadniany jest przez niewielką rzeczkę Tarasienkę oraz system rowów melioracyjnych. Tereny sąsiadujące z Parkiem rozcina rzeka Włodawka, Krzemianka i Bug. Na terenie Parku i otuliny zlokalizowano również 5 źródeł, które cechuje stosunkowo niewielka wydajność.
Charakterystycznym elementem Parku jest występowanie siedmiu śródleśnych jezior, których tylko niewielkie fragmenty brzegów są dostępne. Jeziora te mają różną genezę, morfometrię i charakterystykę limnologiczną. Największe z nich jest Wspólne, które podobnie jak Koseniec, Perespa i Płotycze ma wody o charakterze eutroficznym. Jezioro Brudzieniec i Brudno posiada wody eutroficzno-dystroficzne, zaś Orchowe dystroficzne. Cechą charakterystyczną tych jezior jest niedostępność ich brzegów spowodowana przez otaczające je bagna i torfowiska śródleśne. Niedostępność brzegów oraz sąsiedztwo bagien spowodowało, że nigdy do końca nie zostały zagospodarowane i zachowały wybitne walory przyrodnicze.
Trasa rowerowa przebiega przez leśne ścieżki w większości po drogach gruntowych, czasami szutrowych i piaszczystych. Na trasie zobaczymy także Trójstyk granic Polska-Białoruś-Ukraina.
