RZYM 1.3

Tu rozpoczynamy kolejny etap 1 dnia

Znajduje się tu "Mojżesz" - słynna rzeźba Michała Anioła (na końcu prawego transeptu), główny element nieukończonego grobowca papieża Juliusza II. W kościele można obejrzeć cenną relikwię: okowy Św. Piotra z dwóch więzień, w których przebywał (Jerozolima i Rzym). Łańcuchy położone koło siebie w cudowny sposób zlały się w jeden. Kościół wzniosła cesarzowa Eudoksja, aby w nim umieścić te łańcuchy, które przechowywane są pod ołtarzem.

Koloseum było budowane przez trzech cesarzy z rodu Flawiuszów; jego właściwa nazwa brzmi Amfiteatr Flawiuszów. Amfiteatr został otwarty w 80 roku. Kamienna budowla (189 m dł., 156 m szer. i 48 m wys.) była największym amfiteatrem w rzymskim świecie. Nazwa Koloseum pochodzi od ogromnej figury z brązu, która stała nieopodal. Jej podstawa, na której obecnie rośnie pięć drzew, jest wciąż widoczna między areną a Tempio di Venere e Roma. Z zewnątrz Koloseum składa się z trzech poziomów arkad, zwieńczonych czwartą kondygnacją, czyli attyką. Pod gzymsem najwyższej kondygnacji znajduje się 240 małych półek z otworami do montażu dachu. Pojemność ocenia się na 50-90 tys. widzów, oglądających polowania na zwierzęta, publiczne egzekucje i walki gladiatorów. Po upadku cesarstwa budowlę wykorzystywano do wielu celów. Południowa część zawaliła się w 1349 r. podczas silnego trzęsienia ziemi. Od polowy XIV do XVIII w. Koloseum służyło jako kamieniołom. Praktyce tej położył kres dopiero papież Benedykt XIV, uznając Koloseum za miejsce uświęcone przelaną tam krwią męczenników za wiarę. Od XIX w. corocznie w wielki Piątek wieczorem odbywa się w Koloseum uroczysta Droga Krzyżowa, w której uczestniczy sam papież.

Konstantyn Wielki zbudował ten łuk dla uczczenia dziesięciu lat swego panowania. Arco di Constantino wznosi się na końcu Via Triumphalis, którą wchodziły do miasta pochody triumfatorów. O Konstantynie mówi się, że był pierwszym cesarzem chrześcijańskim, ale na Łuku Konstantyna, wzniesionym na jego cześć w 315 r., nie ma żadnych chrześcijańskich scen. Chrzest cesarza odbył się 22 lata później, gdy leżał już na łożu śmierci. Łuk Konstantyna, choć robi wrażenie, jest nietypowy. Większość dekoracji została przeniesiona z budowli wzniesionych przez wcześniejszych cesarzy, co sugeruje, że sztuka Rzymu weszła w okres schyłkowy.

Wykonany z białego marmuru pomnik pierwszego króla zjednoczonych Włoch, Wiktora Emanuela II, dominuje wielkością nad Piazza Venezia. Budowę rozpoczęto w 1885 r., a zakończono w 1911 r. Upamiętnia on zjednoczenie kraju, dokonane w 1870 r. Vittoriano stanowi dobry punkt widokowy na Forum Romanum.

Posąg cesarza Marka Aureliusza na koniu to kopia (oryginał został zdjęty w 1981 r. i znajduje się obecnie w Palazzo dei Conservatori). Jest to jeden z niewielu posągów konnych, zachowanych z czasów starożytnego Rzymu. Przetrwał zapewne dlatego, że przez wiele wieków był uważany za podobiznę Konstantyna Wielkiego. Umieszczono go na Campidoglio w 1538 r. za radą Michała Anioła, który stworzył dla niego cokół. Cesarz wznosi prawą dłoń w geście pełnym łaskawości, historycy twierdzą, że uniesione końskie kopyto pierwotnie spoczywało na głowie powalonego barbarzyńcy. Posąg z brązu niegdyś pokryty był złotem. Rzymianie mawiali, że pozłota pojawi się ponownie, będzie to oznaczać, że zbliża się dzień sądu.

Kościół jest podobno jedynym prawdziwie gotyckim kościołem w Rzymie, choć fasadę ma wczesnorenesansową, a wnętrze z rozetowymi oknami przebudowywano bardzo często. Znajdują się tu grobowce czterech papieży, malarza Fra Angelico oraz Św. Katarzyny Sieneńskiej. Na placu przed kościołem stoi kamienny słoń z obeliskiem, zaprojektowany przez Berniniego.

Kopuła, którą wykonano kładąc beton na drewnianą ramę, ma 43 m średnicy, czyli jest szersza niż kopuła Bazyliki Św. Piotra. Grubość ścian u podstawy kopuły sięga 6 m, ale zmniejsza się w miarę wznoszenia. Zmniejsza się również szerokość pięciu rzędów kasetonów we wnętrzu. Otwór (oculus) ma 9 m średnicy i jest jedynym źródłem światła w budynku, którego ściany są tak grube (6 m), że okna nie wchodziły w grę.

Piazza Navona leży wewnątrz zarysu starożytnego rzymskiego stadionu. Wspaniałe barokowe fontanny wiążą się z opowieścią o rywalizacji Berniniego i Borrominiego. Historia mówi, że Bernini wyrzeźbił jedną z figur na fontannie z podniesionym ramieniem, by chroniła przed upadkiem Sant'Agnese, a wyrzeźbiona przez Borrominiego figura świętej z ręką na sercu odpowiada: "Nie spadnę".

Zamek Św. Anioła został wzniesiony jako mauzoleum przez cesarza Hadriana, później był fortecą, więzieniem, schronieniem papieży, koszarami czy pałacem rozrywek. podobnie jak mauzoleum Augusta tę okrągłą budowlę (64 m średnicy) porastały niegdyś na szczycie drzewa otaczające posąg cesarza. Obecną nazwę zamek otrzymał dopiero pod koniec VI w., gdy mieszkańców Rzymu dziesiątkowała zaraza. Papież Grzegorz wielki szedł w licznej procesji błagalnej i ujrzał nad zamkiem Archanioła Michała, chowającego do pochwy miecz, jak gdyby dawał znak, że już po zarazie.

Tutaj kończymy 1 dzień zwiedzania.
Metrem linii A jedziemy w kierunku Battistini i wysiadamy na stacji VALLE AURELIA. Atobusem 247 (Staz.Ne Aurelia) jedziemy 13 przystanków i wysiadamy na STAZ. AURELIA (FR5). Po drugiej stronie drogi powinna być nasza baza noclegowa.
Alternatywa: ze stacji metra VALLE AURELIA pociągiem FR3 do ROMA SAN PIETRO i pociągiem FR5 do AURELIA.

Wsiadamy na przystanku COLOSSEO i jedziemy ekspresem 60 (L.Go Pugliese) jeden przystanek lub autobusem 810 (P.Za Venezia) dwa przystanki i wysiadamy na FORI IMPERIALI/CAMPIDOGLIO.

Możemy podjechać jeden przystanek tramwajem 19 i wysiąść na OTTAVIANO.