Kładka Śliwno Waniewo to nic innego jak drewniany pomost poprowadzony nad rzeką Narew i jej rozlewiskami pomiędzy miejscowościami Śliwno a WaniewoPierwsze co nas czeka to przeprawa pływającą platformą przez rzekę. Tutaj musimy użyć siły naszych mięśni, ciągnąc za łańcuch płyniemy na drugi brzeg. Nie jest to lekka sprawa, platforma swoje waży a do tego jeszcze należy doliczyć wagę osób na niej się znajdujących. Zalecamy obecność co najmniej jednego mężczyzny. Pływających platform na trasie kładki spotkamy pięć.
Po zejściu z platformy poruszamy się drewnianymi kładkami nad rozlewiskami rzeki. Kładki są solidnie wykonane, nie musimy się o nic obawiać. Wszystko jest odpowiednio zabezpieczone,Zaznaczyć również trzeba, ża kładkę zwiedzić można z dwóch stron. Zarówno rozpocząć spacer z miejscowości Śliwno jak i Waniewo
Izbiszcze – wieś w Polsce położona nad rzeką Narew, w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Choroszcz.
Kładka Śliwno Waniewo to nic innego jak drewniany pomost poprowadzony nad rzeką Narew i jej rozlewiskami pomiędzy miejscowościami Śliwno a WaniewoPierwsze co nas czeka to przeprawa pływającą platformą przez rzekę. Tutaj musimy użyć siły naszych mięśni, ciągnąc za łańcuch płyniemy na drugi brzeg. Nie jest to lekka sprawa, platforma swoje waży a do tego jeszcze należy doliczyć wagę osób na niej się znajdujących. Zalecamy obecność co najmniej jednego mężczyzny. Pływających platform na trasie kładki spotkamy pięć.
Po zejściu z platformy poruszamy się drewnianymi kładkami nad rozlewiskami rzeki. Kładki są solidnie wykonane, nie musimy się o nic obawiać. Wszystko jest odpowiednio zabezpieczone,Zaznaczyć również trzeba, ża kładkę zwiedzić można z dwóch stron. Zarówno rozpocząć spacer z miejscowości Śliwno jak i Waniewo
Kładka Śliwno Waniewo to nic innego jak drewniany pomost poprowadzony nad rzeką Narew i jej rozlewiskami pomiędzy miejscowościami Śliwno a WaniewoPierwsze co nas czeka to przeprawa pływającą platformą przez rzekę. Tutaj musimy użyć siły naszych mięśni, ciągnąc za łańcuch płyniemy na drugi brzeg. Nie jest to lekka sprawa, platforma swoje waży a do tego jeszcze należy doliczyć wagę osób na niej się znajdujących. Zalecamy obecność co najmniej jednego mężczyzny. Pływających platform na trasie kładki spotkamy pięć.
Po zejściu z platformy poruszamy się drewnianymi kładkami nad rozlewiskami rzeki. Kładki są solidnie wykonane, nie musimy się o nic obawiać. Wszystko jest odpowiednio zabezpieczone,Zaznaczyć również trzeba, ża kładkę zwiedzić można z dwóch stron. Zarówno rozpocząć spacer z miejscowości Śliwno jak i Waniewo
Pajewo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Tykocin. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego
Kurowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. wysokomazowieckim, w gminie Kobylin-Borzymy. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego. Siedziba Narwiańskiego Parku Narodowego
bardzo dobra ścieżka aż do samego Jeżewa
właściwie nie wiadomo co to za ruiny
Narew – rzeka przepływająca przez północno-wschodnią Polskę.
Prawy dopływ Wisły (do 1962 rzeka była uważana za prawostronny dopływ Bugu; zobacz też: Bugonarew). Długość 484 km, z czego większość w Polsce (448 km), a reszta – na Białorusi, gdzie bierze swój początek. Tylko na odcinku 1 km Narew stanowi granicę polsko-białoruską.
Po wpłynięciu na teren Polski rozlewa się w Jezioro Siemianowskie, po czym od tamy w Bondarach płynie cały czas jako rzeka aż do Jeziora Zegrzyńskiego, gdzie łączy się z Bugiem. 22 km dalej, w miejscowości Nowy Dwór Mazowiecki, Narew wpada do Wisły.
Jest rzeką nizinną, tworzy rozległe powierzchnie bagien, błot i torfowisk. Jest przykładem rzeki anastomozującej (płynie siecią rozgałęziających i łączących się koryt). Na odcinku od Suraża do Rzędzian chroniona jest w Narwiańskim Parku Narodowym.
Narew cechują się mniejszym średnim przepływem niż uchodzące do Narwi Biebrza i Bug. Przed połączeniem rzek średni przepływ w Biebrzy wynosi 34,9 m³/s w Burzynie[1], a Narwi 32,5 m³/s w Strękowej Górze[2]. Bug 154 m³/s w Wyszkowie[3], Narew 140 m³/s w Zambskach Kościelnych)[4].
Tykocin – miasto w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Tykocin, położone w Kotlinie Biebrzańskiej nad Narwią, na zachód od Białegostoku
można przejechać rowerem bez problemu po ścieżce rowerowej
Tykocin (łac. Tykocien, heb. Tiktin, Tyktin, Tuktin, Tikoczin, Tykoczyn) – miasto w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Tykocin, położone w Kotlinie Biebrzańskiej nad Narwią, na zachód od Białegostoku. Tykocin to miasto, gdzie przebywali wielokrotnie w dawnych czasach królowie oraz książęta polscy. Duża liczba zabytków, a przede wszystkim zachowany oryginalny układ przestrzenny miasta, z widoczną do dzisiaj granicą części żydowskiej, z oryginalną synagogą (muzeum) powoduje, że miasto jest coraz częściej odwiedzane przez turystów z kraju i zagranicy.
Do 1950 roku miasto było siedzibą gminy Stelmachowo. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. białostockiego. Według danych z 31 grudnia 2012 roku miasto miało 2010 mieszkańców[3]. Tykocin posiada połączenia drogowe z Knyszynem, Białymstokiem i Sokołami.
Zamek w Tykocinie został zrekonstruowany na fundamentach XVI wiecznego zamku królewskiego Króla Polski i Wielkiego Księcia Litwy - Zygmunta Augusta. Rekonstrukcja bryły została przeprowadzona na podstawie danych archeologicznych i źródeł historycznych. Teren zamku został także dokładnie zbadany pod kątem archeologicznym.
Aktualnie funkcjonująca część zamku obejmuje – skrzydło południowe z basztami: Turmą i Rogową oraz część skrzydła północno-zachodniego. W odbudowie jest baszta Biała i część skrzydła północnego. W zamku znajduje się Muzeum, Restauracja oraz Pokoje Gościnne.
Do najbardziej ciekawych epizodów historii budowli należą m.in.:
Zamek był przez kilkanaście miesięcy nekropolią zmarłego monarchy Zygmunta Augusta
Na zamku urzędował wielki humanista Renesansu - starosta tykociński – Łukasz Górnicki
Gościli tu także królowie: Władysław III Waza z rodziną, Władysław IV oraz car Rosji Piotr I
Na zamku August II Mocny ustanowił ORDER ORŁA BIAŁEGO
W czasie Potopu szwedzkiego na zamku przebywał i zmarł Janusz Radziwiłł
Zamek zdobył Paweł Sapieha zwyciężając Szwedów
Zamek został nadany za zasługi Stefanowi Czarnieckiemu
Jan Klemens Branicki w połowie XVIII rozebrał zamek na budulec
Łabędź niemy (Cygnus olor) – gatunek dużego, częściowo wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący Eurazję od Łaby i Półwyspu Jutlandzkiego po Pacyfik. Przeloty: luty-maj i wrzesień-grudzień. Zimuje w Europie, północnej Afryce oraz środkowej i południowej Azji. Polska populacja w większości odbywa krótkodystansowe koczowania. Jest jednym z najcięższych ptaków latających.
Góra – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, w gminie Krypno.W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa białostockiego. Od VIII do XIX wieku ziemie te zamieszkiwały plemiona litewskie. Od XII do 1569 roku wieku wieś należała do Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Knieć błotna, kaczeniec, kaczyniec, kaczyniec błotny[2] (Caltha palustris L.) – gatunek rośliny zielnej należący do rodziny jaskrowatych. Jest szeroko rozprzestrzeniona na całej półkuli północnej: występuje w całej niemal Europie, Azji i Ameryce Północnej[3]. W Polsce jest pospolita na bagnistych łąkach i w niższych partiach gór.
Knyszyn jest jednym z najstarszych miast w dzisiejszym województwie podlaskim. To gmina miejsko-wiejska położona w powiecie monieckim. Pierwsze wzmianki o Knyszynie w dokumentach pochodzą z 1358 roku, ale osadnicy pojawili sie tu znacznie wcześniej. W 1568 roku Knyszyn i okoliczne tereny przeszły w posiadanie króla Zygmunta Augusta, jednocześnie miasto otrzymało prawa miejskie. Wybudowano ratusz na rynku, łaźnie, budynek wagi, wybrukowano ulice. Knyszyn był ulubionym miejscem króla Zygmunta Augusta, który miał tu swój dwór, stadninę koni czy sadzawki. W 1572 roku król Zygmunt August umiera w Knyszynie. Zdarzenie to na swoim obrazie uwiecznił polski malarz Jan Matejko
Pomnik Stefana Czarnieckiego, został ufundowany przez Jana Klemensa Branickiego , który był prawnukiem "po kądzieli" wielkiego Hetmana, co zwykł mawiać, iż wyrósł " nie z soli, ani roli, ale z tego co boli". Dwumetrowej wysokości pomnik, wykonany z piaskowca szydłowieckiego wzniesiony został w 1763r i uchodzi za drugi po warszawskiej Kolumnie Zygmunta, najstarszy świecki pomnik w Polsce. Tak naprawdę ze względu na wojenne zniszczenia Warszawy i późniejszą rekonstrukcję jej pomników jest najstarszym tego typu obiektem zachowanym w niezmienionej postaci w naszym kraju.
Wyobraża on Hetmana, w stroju szlacheckim trzymającego w prawej ręce buławę ( według starej tradycji , ongiś ze szczerego złota ), lewą zaś wspiera się na szabli. Podkreśla przymioty bohatera narodowego: bogobojność, charytatywność, mecenat artystyczny, kulturalny i oświatowy. Pomnik Stefana CzarnieckiegoNa postumencie z czterech stron wyryty został dyplom nadania Czarnieckiemu godności hetmańskiej i dóbr tykocińskich, datowany 13 czerwca 1661 r.
Rzeźba wykonana została przez francuskiego rzeźbiarza Pierra de Coudray.
Skomentuj