Poniatów-Lubień-Witów

dzieło sztuki kamieniarskiej - kapliczka słupowa wykonana z piaskowca szydłowieckiego. Kapliczkę tą ufundował profess Norbertanów witowskich - Tomasz Sendecki na pamiątkę zwycięskiej bitwy pod Beresteczkiem 30 VI 1651 roku. Ten tak ciekawy i cenny zabytek opisuje historyk i podróżnik Michał Rawita -Witanowski w końcu XIX wieku: “Na wydmach piaszczystych, pomiędzy tymi dwoma kościołami wznosi się wysmukła, ciosowa kolumna. Wyróżnia się ona pięknością kształtów od zwykłych figur przydrożnych, a umieszczone na niej napisy i daty każą przypuszczać, że nie pobożność była jedynie powodem jej wystawienia. Wzniesiona z piaskowca, na podstawie czworokątnej dźwiga kolumnę koryncką, uwieńczoną kapitele o liściach akantusu. Na architrawie, mieszczącym kapliczkę kamienną z wyobrażeniem scen męczeństwa Chrystusa Pana, wyryte są odpowiednie inskrypcje łacińskie. Na podstawie czytamy napis: “In hoc signo vinces” - oraz datę 1651. Kolumna ta wystawiona została przez Norbertanów na pamiątkę wielkiego zwycięstwa oręża naszego pod Beresteczkiem, nad zjednoczonymi z kozakami czambułami Tatarów.”

w 1651 roku, na cześć zwycięstwa we wsi Witów nieopodal Piotrkowa ojcowie norbertanie z pobliskiego opactwa ufundowali słupową kapliczkę, która przetrwała do naszych czasów

Służy do kontrolowania położenia wysokoci "punktu zerowego" wodowskazu ktory powinien byc umieszczony gdzies obok.
Jest to reper żelazny, wkręcany w dolnej części w kształcie świdra.
1946 - oznancza rok propdukcji reperu, natomiast PIHM 111 - oznacza kolejny numer reperu.
Takich reperów jest w Polsce wiele, tak wiele jak duża jest sieć pomiarowa Państwowej Służby Hydrologiczno-Meteorologicznej,
którą w Polsce pełni IMGW. Oczywiście nie wszystkie z założonych dawniej reperów przetrwały do dzisiaj, jak również nie wszystkie
punkty pomiarowe jeszcze istnieją. Dzisiaj zamiast takich reperów stosujemy repery ścienne, najcześciej zlokalizowane w ścianch budynków.

Baszta bramna, późniejsza dzwonnica. Przyziemie z około 1470 roku, nadbudowa XIX wiek

wieś sięgająca początkami XII w. Jednym z ciekawszych zabytków w tej miejscowości jest kompleks poklasztorny Norbertanów - barokowy kościół p.w .św. Małgorzaty i pozostałości klasztorne opactwa. Pierwsze budowle norbertanów zostały zniszczone przez najazd tatarski w 1246 roku i przez pożar w 1265 roku. W średniowieczu opactwo zostało obwarowane murami obronnymi. Pozostałością z tego okresu jest późnogotycka baszta wjazdowa z około 1470 roku

wewnatrz biale stiuki i barokowe oltarze

Zespół klasztorny O.O. Norbertanów w Witowie.
Do zespołu należy kościół św. Małgorzaty i pozostałości klasztoru. Budynek klasztorny był
wielokrotnie przebudowywany. Około 1860 r. część budynków klasztornych została wyburzona
z powodu zniszczeń dokonanych przez Rosjan. Do dzisiaj zachowało się tylko jedno skrzydło,
w którym znajduje się plebania parafii w Witowie.