23 dnia wyprawy dojechałem do miasta Świętego Mikołaja- Rovaniemi. Jest zbyt późno, by jechać do jego wioski, więc szukam miejsca na obóz. Pomyślałem o laavu, znajdującym się w parku tego miasta. Zbliżając się do niego, zauważyłem palące się ognisko. Starszy Fin na ruszci smażył kiełbaski. Pogadaliśmy do 2 w nocy. Gdy dowiedział się, że noc chcę spędzić w laavu, zaprosił mnie do swojego domu. Drugi raz obcy człowiek zaprasza mnie do siebie. Finowie są mega gościnni- to już wiem. U niego wziąłem prysznic oraz przespałem się w łóżku. Poczęstował mnie też suszonym mięsem renifera. Przyjemnie było słuchać jego opowieści o tym jak to mięso jest pozyskiwane. Ponoć dzieje się to przez krótki okres w roku a mięso suszone jest prastarą, tradycyjną metodą ludów Sámi na lapońskim powietrzu. W przeliczeniu na złotówki, kilogram tego mięsa kosztuje 1000zł!
„Lapin Poron kuivaliha” (suszone mięso renifera lapońskiego) ” jest pozyskiwane, przetwarzane i pakowane na obszarze hodowli reniferów w Finlandii, który znajduje się pomiędzy 65. a 70. stopniem szerokości geograficznej północnej. Zwierzęta te są urodzone, wyhodowane, oraz ubite w Finlandii na terenie hodowli reniferów. Wypasane są swobodnie na naturalnych pastwiskach wiosną, latem, jesienią i na początku zimy przed ubojem. W tym okresie niemal całe swoje pożywienie zdobywają z naturalnych źródeł na wyznaczonym obszarze geograficznym. W skład pożywienia wchodzą przede wszystkim trawy i zioła, grzyby oraz porosty. Po osoleniu mięso wywiesza się do suszenia na wolnym powietrzu. Suszenie odbywa się na zbudowanej lub wyznaczonej do tego celu zadaszonej powierzchni. Do zawieszenia mięsa na belce do suszenia używa się czystych haków metalowych. Suszenie odbywa się w okresie od lutego do kwietnia i trwa 3–6 tygodni.
