Podkowa Leśna.Śladami zabytkowych willi.

W Niedzielę był zamknięty.

„Anna”, drewniana willa z 1930 r. przy ul. Jeleniej 5.

Renatę wybudował w latach 1933-34 szambelan papieski Leonard Sakowicz dla swojej żony Renaty von Tyzenhausen, córki prezydenta Estonii. Rodzina Renaty wywodziła się z Kurlandii, a podkowiańska willa miała przypominać jej dom rodzinny.
Projekt wykonał prof. Jan Siennicki. W latach okupacji część willi zajęli Niemcy, a po wojnie uchodźcy ze zrujnowanej Warszawy. Po śmierci Leonarda i Renaty Dom odziedziczyło rodzeństwo Witold i Wiktoria Światłowska, która zamieszkiwała w nim do 1975 roku. Obecnymi właścicielami są Alicja i Wiesław Jankowscy. Zestawienie 2 głównych brył krytych osobno dachem czterospadowym, oraz brył mniejszych - taras górny, taras dolny (od zachodu), ganek (od północy).
Renata z daleka przypomina zamek. Charakteryzuje się motywami historyzującymi - wieżyczką, arkadowymi wnękami oraz szczytem imitującym blanki/krenelaż (fr. crenelage), czyli zwieńczeniem w stylu dawnych murów obronnych i baszt z tzw. zębami, pomiędzy którymi znajduje się wolna przestrzeń. W średniowieczu miało to ułatwić obronę w czasie oblężenia - w prześwitach pomiędzy zębami byli rozlokowani łucznicy. Blanki wykorzystywano w budownictwie obronnym, głównie w średniowieczu. Wykorzystywano również w nawiązujących do średniowiecza neostylach np. w neogotyku - blanki gwelfowskie, blanki gibelińskie jako element dekoracyjny. Ogólnie budynek sprawia wrażenie masywności, grubość ścian nadaje mu charakter obronny.
Od kilku lat Willa Renata służy jako dekoracja popularnej telenoweli “Klan”.

Przystanek WKD. Tu rozpoczęliśmy nasz spacer.

Przejście nielegalne.

„Jedlina”, ul. Wschodnia 5. Willa z 1928 r., zaprojektowana przez Mieczysława Szydłowskiego przy współpracy Dunin-Borkowskiego dla Wacława Franciszka Jacobsona, wiceprezesa Banku Handlowego w Warszawie. Piękny przykład architektury nawiązującej do polskiego dworu, w ostatnich latach przebudowana.

Szklany Dom lub Szklana Willa – Z przyczyn ideowych Krzywicka wybrała styl międzynarodowy (w tym nowatorski w ówczesnej Polsce płaski dach i ścianę, zbudowaną z tafli szklanych) jako przeciwieństwo polskiej tradycji architektonicznej. Z powodów finansowych budynek wzniesiono w dwóch etapach. Początkowo powstała część północna. W 1932 r. dobudowano z cegły skrzydło południowe według projektu kuzyna Krzywickiej architekta Maksymiliana Goldberga.

Ponieważ budowa domu zbiegła się z najbujniejszym okresem życia w karierze pisarskiej i publicystycznej Ireny Krzywickiej, stał się on miejscem towarzyskich spotkań literatów i artystów. Bywali tu Tadeusz Boy-Żeleński, Jarosław Iwaszkiewicz, Antoni Słonimski, Andrzej Stawar, Jerzy Andrzejewski, Ksawery Pruszyński, Jan Parandowski i inni.

We wnętrzu zachowały się elementy wystroju w stylu modernizmu: oryginalna stolarka, okucia drzwi i okien, meble. Dom otacza odrestaurowany ogród, również modernistyczny (rosną tam lilaki, które sadził Boy-Żeleński podczas wizyt w Podkowie Leśnej).

Ul. Lipowa 15. Willa w tzw. stylu dworkowym, zbudowana w latach 1928-29 dla Henryka Zabłockiego, dyrektora fabryki Norblina. Wieloletnim gospodarzem tego domu był Wojciech Zabłocki, żołnierz AK, uczestnik Powstania Warszawskiego.

Pralko telewizor :D

Willa Mimoza to budynek z cegły, zaprojektowany w stylu dworkowym, typowym dla międzywojennej architektury Podkowy Leśnej. Budynek powstał na planie prostokąta o wymiarach 12 x 9 m. Położony jest przy ulicy Brzozowej, a zbudowany został przez Reginę i Józefa Stankiewiczów w latach 1930 -1932. Do II wojny światowej, małżeństwo Stankiewiczów, wynajmowało pokoje na piętrze letnikom. Podczas wojny i Powstania Warszawskiego w domu znaleźli schronienie ranni. Ilość odnalezionych opakowań po medykamentach może sugerować, że istniał tu szpital polowy. W 1948 r. po śmierci męża Regina Stankiewicz spłaciła w całości dom, pozyskując fundusze z wyprzedaży sprzętów domowych. Po jej śmierci w 1952 r. dom odziedziczyła jej siostra, która zmarła bezpotomnie. W okresie późniejszym dom podzielono na cztery mieszkania kwaterunkowe, co negatywnie wpłynęło na stan willi.

W 2004 r. zrujnowany dom zakupili Jolanta i Marek Karny. Po trwającym klika lat remoncie, przywrócili oni dawną świetność Willi Mimozie. Dzisiaj Willa Mimoza jest jednym z niewielu budynków w Podkowie Leśnej, które zostały wyremontowane z gustem, szacunkiem dla stylu, historycznej tkanki i detalu architektonicznego i przestrzegając zasad konserwacji zabytków.

Willa zbudowana w 1937 roku. Jeden z najpiękniejszych przykładów architektury w podwarszawskich miejscowościach letniskowych.

Obiekt znajduje się przy samej granicy z Podkową Leśną, a klimatem willi nawiązuje do pozostałych, historyzujących budynków. Dlatego zdecydowałem dodać jako nieobowiązkowy punkt na wycieczce krajoznawczej.

Zespół dworski Zarybie

Dwór Haliny i Janusza Regulskich (dyrektora spółki „Siła i Światło”), rozbudowany na początku lat 30. według projektu Juliusza Dzierżanowskiego, który nadał budynkowi formę barokowo–klasycystyczną. Jeden z ośrodków konspiracji w czasie okupacji; po Powstaniu Warszawskim miejsce schronienia dziesiątków uciekinierów z Warszawy. Obecnie siedziba Wyższej Szkoły Teologiczno-Humanistycznej im. Michała Beliny-Czechowskiego prowadzonej przez Kościół Adwentystów Dnia Siódmego.

”, willa przy ul. Słowackiego 20, wzniesiona w roku 1931 dla Aleksandra Enholca, dyrektora polskiej filii Brytyjskiego Towarzystwa Biblijnego. Jest ona uznawana za przykład najwyższej klasy architektury dworkowej.

najbardziej kiczowata brama jaką widziałem :D

Ślepa uliczka.

podmiejski dom letniskowy zbudowany w latach 1927-28. W latach okupacji właściciele, rodzina Niemyskich, otoczyli opieką wielu ukrywających się Żydów.

W 2000 roku Lucjan i Barbara Niemyscy oraz siostra Lucjana, Janina, zostali odznaczeni medalem Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata.

ul. Kwiatowa 20. Willa Tadeusza Baniewicza, dyrektora Elektrycznych Kolei Dojazdowych, zbudowana w latach 1930-31 według projektu Lucjusza Jana Szperlinga. W latach powojennych mieszkał tu światowej sławy archeolog, profesor Kazimierz Michałowski; przez wiele lat mieściła się tu także pracownia Zakładu Archeologii Śródziemnomorskiej PAN.

Architektura Willi Bertoniego to zręczna kompilacja elementów architektury dworkowej i ludowej, dwóch stylów charakterystycznych dla Polski międzywojennej. Jest położona przy ul. Storczyków w Podkowie Leśnej Zachodniej, a zbudowana została przez Karola Bertoniego oraz jego żonę w połowie lat 20. XX w.

Bertoni był jednym z najwybitniejszych mieszkańców przedwojennej Podkowy Leśnej, m.in. ministrem spraw zagranicznych II Rzeczpospolitej i wykładowcą szkoły dla dyplomatów. W latach 20. i 30. budynek pełnił funkcję rezydencji letniej. W czasie okupacji niemieckiej w Willi przebywał Stanisław Wachowiak, będący szefem Rady Głównej Opiekuńczej. Po wojnie Karol Bertoni z rodziną emigrował do Brazylii, a budynek znalazł się w gestii administracji lokalnej. Później dom znalazł się w posiadaniu rodziny Chrzanowskich. Dzisiaj właścicielem jest Janusz Wolski.

Figurka MB stoi w miejscu wmurowania kamienia węgielnego pod Podkowę Leśną na skrzyżowaniu ul. Kwiatowej, Parkowej i Bluszczowej. 1925 rok.

Relikt furtki i bramy.

Pensjonat „Jukawa” wzniesiony został w 1928 r. według projektu architekta Rzepeckiego. Nieruchomość należy do pierwszych stu domów wybudowanych w Podkowie Leśnej przed 1930 r. Budynek był przeznaczony na pensjonat letni, do wybuchu wojny działała w nim również kawiarnia. Po wyzwoleniu miejscowości spod okupacji hitlerowskiej mieściło się w nim także Państwowe Gimnazjum i Liceum, funkcjonujące do 1948 r. Gdy szkołę przeniesiono na ulicę Błońską, w „Jókawie” umieszczono bursę dla chłopców, wśród których znaleźli się również walczący w AK i Powstaniu Warszawskim.

Tereny przyszłego Stawiska były własnością teścia Jarosława Iwaszkiewicza – Stanisława Wilhelma Lilpopa (jako część dawnego folwarku rodziny Wilhelmów). Po ślubie córki Anny w 1922 Stanisław Lilpop podarował Iwaszkiewiczom tę posiadłość, wówczas o powierzchni 45 ha. To właśnie J. Iwaszkiewiczowi majątek zawdzięcza swoją nazwę.

Okazałą willę miał zaprojektować Karol Stryjeński, ale ostatecznie autorem projektu został Stanisław Gądzikiewicz; budowę willi ukończono w 1928. W tym samym roku sprowadziła się tu rodzina Iwaszkiewiczów. Początkowo posiadłość nastawiona była na sadownictwo, uprawę szparagów i zbóż, jednak stopniowo uprawy ograniczano, a dziś większość terenu porasta las.

W mieście znajduje się jeszcze niezwykła pamiątka po tej rodzinie. U zbiegu ulic Gołębiej i Bażantów stoi przysłonięta świerkiem kapliczka z figurą Chrystusa. Jak głosi na niej napis, poświęcona jest Janowi i Stanisławowi Lilpopom zamordowanym przez hitlerowców w czasie okupacji. Obaj byli czynnymi działaczami narodowo-katolickiego Harcerstwa Polskiego. Stanisław został aresztowany w Warszawie 10 lutego 1944 r. i rozstrzelany w masowej egzekucji. Natomiast Jan po aresztowaniu w stolicy zginął 30 czerwca 1944 r. w czasie transportu do obozu w Oświęcimiu.

Przy ul. Parkowej 37 widzimy klasyczny dworek polski z gankiem na kolumienkach i herbem w trójkątnym tympanonie. To dawny dom własny Stanisława Futasewicza, architekta i twórcy kilku podkowiańskich efektownych willi-dworków. Dziś budynek należy do rodziny Ledóchowskich, spadkobierców Stanisława hr. Ledóchowskiego, właściciela fabryki wyrobów metalowych przy ul. Przemysłowej na Powiślu, a specjalizującej się przed 1914 r. w produkcji jednolitej siatki ciągnionej.

„Domek Lali", willa przy ul. Słowiczej 25, zbudowana w latach 1929-1930 dla Jana Dzierżyńskiego. Oryginalnie rozwiązana elewacja południowa, z półkolistym balkonem na kolumnach i konchą szczytu.

“Korabinek", willa przy ul. Ptasiej 6. Zbudowana w 1926 roku dla rodziny Henryka Karpińskiego, profesora chemii i prezesa Centropapieru. Wzorowana na włoskiej willi renesansowej. Na tej samej posesji (obecnie ul. Krasek 2) stanął w roku 1928 drugi, mniejszy dom nazwany “Halszyn Kącik".

Zbudowana pod koniec XIX wieku wśród lasów dóbr Wilhelmów jest najstarszą, letniskową siedzibą Stanisława Wilhelma Lilpopa i jego rodziny. Bardzo prawdopodobne, że to w niej narodził się być może pomysł stworzenia miasta-ogrodu Podkowy Leśnej.

„Przedwiośnie”, dawny pensjonat przy ul. Parkowej 21, zbudowany w r. 1928. Skalą i wspaniałością przerasta Jukawę. Charakterystyczne dla budowli są galerie i przysadzista wieża. Powstało w 1928 r., a projektantem był architekt Rzepecki. W przeciwieństwie do sąsiada zostało odnowione.

Księgarnia oraz kawiarnio restauracja "Weranda"

Kościół pw. św. Krzysztofa.

Sklep. Oczywiście w Niedzielę zamknięty.

Przystanek WKD

restauracja "Alebosco"