Ośno Lubuskie

Jezioro Grzybno i jego ciekawa historia zainspirowała nas do wycieczki po ośnieńskich lasach

Ośno zachowało swój autentyczny, historyczny układ urbanistyczny. Najstarsza wzmianka o mieście pochodzi z 1252 r., kiedy to w spisie dóbr biskupów lubuskich zatwierdzonym przez arcybiskupa Magdeburga, wymieniona została „civitas forensis Osna”. Nie ma natomiast informacji, kiedy ta osada targowa, założona przy trakcie handlowym wiodącym z Lubusza do Poznania, przekształciła się w miasto i otrzymała prawa miejskie. W 1441 r. Fryderyk Hohenzollern potwierdził wszystkie prawa i przywileje mieszkańców, a w 1447 r. ustanowił miasto stolicą ziemi sulęcińskiej. Z rokiem tym wiąże się również budowa murów miejskich. W wyniku działań wojennych w 1945 r. miasto zostało zniszczone w 70 proc. . Jednak układ urbanistyczny Ośna zachował w pełni cechy z XIII i XIV wieku. Niezniszczone mury miejskie otaczają obszar założenia urbanistycznego, mającego kształt zdeformowanego owalu. Mury - w swej najstarszej części budowane z kamienia polnego, w układzie warstwowym, w okresie późniejszym uzupełniano fragmentami ceglanymi lub kamiennoceglanymi - posiadały 12 prostokątnych czatowni. W okresie późniejszym (XVI w.) mury miejskie wzmocniono dodatkowo trzema cylindrycznymi basztami, a bramy poprzedzono budynkami z mostami zwodzonymi. W 2. połowie XVIII w. rozebrano przednie budynki bramne oraz szyje, a w 2 połowie XIX w. wyburzono bramy.Ośno jest chyba jedynym miastem w województwie, gdzie zachował się autentyczny XVI-wieczny bruk.