Trasa piesza Miejski Szlak Fortyfikacji

Pomysł budowy nowego osiedla w miejscu zburzonej w wyniku działań wojennych i powojennych wyburzeń zabudowy centrum miasta powstał w 1984 roku. W 1985 roku przystąpiono do realizacji projektu. Prace realizowano według koncepcji Michała Witwickiego z Międzyresortowej Komisji ds. Rewaloryzacji Miast i Zespołów Staromiejskich. W ciągu kilkunastu lat wzniesiono kilkanaście bloków mieszkalnych, które stylowo z zewnątrz nawiązywały do dawnego budownictwa miast pomorskich, ale nie były ich kopią. Odtworzono przy tym średniowieczną siatkę kołobrzeskich ulic, a także przeprowadzono badania archeologiczne odkrytych podczas robienia wykopów piwnic. Pierwotnie domy przy ul. Giełdowej, ul. Dubois, ul. Gierczak, ul. Narutowicza, ul. Katedralnej i ul. Rzecznej, projektowane były tak, by fasady nawiązywały stylem do historycznych kamieniczek średniowiecznych.

Najcenniejszą budowlą miasta jest monumentalny pięcionawowy kościół wzniesiony na przełomie XIV/XV wieku. Architektura Bazyliki pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny jest przykładem pomorskiego gotyku. Budowla jest prosta i pozbawiona licznych wątków zdobniczych. Od XIV wieku kościół Mariacki pełnił rolę kolegiaty. Począwszy od XVI wieku była świątynią protestancką aż po kres II wojny światowej. Od XVII do XX wieku wielokrotnie niszczona w trakcie działań wojennych. W drugiej połowie XIX wieku odrestaurowano kościół. Wtedy właśnie wmurowane zostały kule armatnie, pochodzące z pobojowisk kołobrzeskich: z wojny trzydziestoletniej, siedmioletniej i oblężenia napoleońskiego. Miały one ostrzegać mieszkańców przed następnymi konfliktami. Kule do tej pory tkwią w murach katedry. Szukać ich należy w części wieżowej.

Pomnik Tysiąclecia odsłonięty w roku 2000, autorstwa Wiktora Szostało, wykonany w Saint Louis. Stylizowany rozdarty krzyż będący alegorią stosunków polsko-niemieckich na przestrzeni tysiąca lat. Obok postacie Bolesława Chrobrego i Ottona III. U szczytu osobne części krzyża łączą się pod gołębiem pokoju. W postument wmurowana tablica z nazwiskami sponsorów, autorstwa rzeźbiarza Romualda Wiśniewskiego. W nowej formie: z figurą Jana Pawła II po lewej i Benedykta XVI po prawej został odsłonięty i poświęcony 29 czerwca 2008.

Pomnik Arcybiskupa Marcina Dunina znajduje się na ul. Armii Krajowej przy bazylice. Wykonał go Zygmunt Wujek, rzeźbiarz koszaliński. Pomnik ukazuje Arcybiskupa w stroju liturgicznym, spoglądającego na mieszkańców miasta i turystów z dwumetrowego cokołu.

Taras widokowy na wieży Bazyliki w Kołobrzegu jest otwarty dla zwiedzających. Na taras można wjechać windą.

Godziny otwarcia:

poniedziałek-sobota od 10.00-16.00 (przerwa 13:00-14:00).

piątek od 10.00 do 13.00.

Cennik:
Ulgowy 5zł.
Normalny 6zł. N
Grupowy 4zł. min.20 osób.
Dzieci do lat 5 bezpłatnie.

W 1655 r. założył ją Wielki Elektor Fryderyk Wilhelm. Była to pierwsza szkoła wojskowa w państwie brandenbursko-pruskim. W 1703 r. przekształcono ją w Szkołę Kadetów, rozwiązaną w 1716 r. Budynek Akademii Rycerskiej w Kołobrzegu powstał w stylu renesansu florenckiego w drugiej połowie XVII wieku i mieścił w swoich wnętrzach szkołę wojenną, w której uczyli się synowie szlachciców Pomorskich. Była to jedna z pierwszych tego typu szkół w Europie. Nauka w jej murach trwała 3 lata, nauczano w niej jazdy konnej, musztry, tańca, matematyki, budowy fortec oraz języka francuskiego. W 1701 roku szkoła została zamknięta w dwa lata później otwarto w niej Szkołę Kadetów. W XVIII wieku budynek szkolny został zamieniony na arsenał. W 1945 roku nie uległ większym zniszczeniom. W latach 60. XX wieku został wyremontowany. Obecnie w gmachu mieści się hala sportowa, w piwnicach natomiast klubokawiarnia.

Muzeum Oręża Polskiego Oddział Historii Miasta

Pomysł utworzenia muzeum w Kołobrzegu - symbolicznego miejsca walk I Armii Wojska Polskiego oraz Zaślubin Polski z Morzem w marcu 1945 roku - powstał kilka lat po zakończeniu II Wojny Światowej. Po wielu staraniach działaczy społecznych z Janem Frankowskim na czele, 9 maja 1963 roku, otwarto polską placówkę muzealną, która przyjęła profil historyczno-wojskowy. Z chwilą jej powstania zaczęła rozwijać się także kolekcja zabytków oraz zakres prowadzonych badań. Obecnie Muzeum to Oddział Dzieje Oręża Polskiego z XV-wieczną Kamienicą Kupiecką, Oddział Historii Miasta oraz Skansen Morski. To jedno z najbardziej znanych muzeów w Polsce. Poprzez swoje działania i bogate zbiory jest ważnym miejscem spotkań na kulturowej mapie dla kolejnych pokoleń pasjonatów historii z całej Europy. Posiadana przez kołobrzeską placówkę kolekcja ma wysoką rangę w klasyfikacjach zbiorów muzealniczych w Polsce i za granicą.

Pałac zbudowano w XIX wieku w stylu emipre (stylu cesarstwa). W czasie ostatniej wojny został uszkodzony, jednak szybko go naprawiono. Obecnie mieści się w nim jeden z oddziałów Muzeum Oręża Polskiego, gdzie warto zajrzeć i zapoznać się z historią miasta, dawnymi urządzeniami mierniczymi oraz dowiedzieć się jak wyglądała dawniej nawigacja morska.

Ruiny Baszty Więziennej wraz z Basztą tzw. Prochową stanowią jedyną pozostałość fortyfikacji miejskich pochodzących z przełomu XIV/XV wieku. Baszta wchodziła w skład północnego odcinka gotyckich murów miejskich. W średniowieczu pełniła funkcję więzienia. Przetrzymywano w niej ludzi oczekujących na proces lub wykonanie wyroku. Baszta znajduje się na podwórzu przed blokiem mieszkalnym przy ul. Wąskiej, w sąsiedztwie osiedlowego parkingu i placu zabaw dla dzieci. Z budynku wieży zachowały się w całości tylko przyziemia i jedna ściana pierwszej kondygnacji zabezpieczona w formie trwałej ruiny.

Uliczka o rodowodzie średniowiecznym. Pierwotnie znajdującą się na podwalu przy gotyckich murach miasta. W przeszłości przy jej skrzyżowaniu z ulicą Armii Krajowej znajdowała się Brama Panewników zwana Portową lub Ujście. W czasie walk o miasto w 1945 roku zabudowa ulicy została prawie całkowicie zniszczona. Ostało się tylko kilka domów. W latach 60. XX wieku jedna z pierzei została odbudowana w stylu historycznym nawiązującym do przedwojennej zabudowy Kołobrzegu. Po drugiej stronie ulicy urządzono natomiast park miejski. Przy ulicy Dubois na niewielkim skwerku znajduje się jedyny obiekt średniowiecznego systemu obronnego miasta, który przetrwał do dnia dzisiejszego w całości - Baszta Lontowa (Baszta Prochowa).

Przekornie nazywana basztą prochową. Po II wojnie światowej wskutek niepoprawnego tłumaczenia jej nazwy z języka niemieckiego została nazwana błędnie Basztą Prochową. Jest to jedyny obiekt, który pozostał po średniowiecznym systemie obronnym, który przetrwał do dnia dzisiejszego w całości. Prawdziwą Basztę Prochową zniszczyła eksplozja prochu zapalonego uderzeniem pioruna 3 maja 1657 roku. Baszta ma cztery kondygnacje, a jej ściany frontowe posiadają liczne zdobienia. Elewacja jest zdobiona pięcioma pionowymi lizenami, w których znajdują się nisze okienne. Część parterowa posiada po prawej stronie portal wejściowy, z zamurowaną częścią ostrołukową, a także jest zaopatrzona w neogotyckie okno ze zdeformowanym zakończeniem gotyckim. Murowana część dachu od wschodu i zachodu posiada podobne, rytmiczne zdobienia, jak elewacja frontowa, jednak widoczne są pewne zakłócenia, wynikające ze zniszczeń i przebudowy. Baszta graniczyła z fosą i była włączona w mur miejski. Od strony południowej elewacja posiada identyczne lizeny, jednak są one pozbawione okien. Zaopatrzono je jedynie w wąskie otwory strzelnicze. Dawniej w baszcie mieściła się siedziba oddziału Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, obecnie w rękach prywatnego inwestora.

Plac powstał w wyniku zniwelowania dzieł fortecznych twierdzy Kołobrzeg. Pierwotnie był miejscem jarmarków i parad wojskowych. Na skwer miejski został zagospodarowany po I wojnie światowej.

Neogotycka wieża ciśnień z czerwonej cegły, zbudowana w 1885 r. W jej górnej części znajduje się zbiornik na wodę o pojemności 720 m3. Woda była pompowana do wieży z rzeki Parsęty, a z wieży płynęła do budynków mieszkalnych. Wieża ciśnień została zbudowana w tym samym czasie, co nowa sieć wodociągowo-miejska, która zastąpiła starą sieć rur drewnianych, pamiętających jeszcze czasy średniowiecza. Przez lata w budynku mieściła się stylowa kwiaciarnia, obecnie prowadzony jest tu lokal gastronomiczny z lokalnym browarem.

Park typu krajobrazowego powstał w momencie likwidacji umocnień fortyfikacyjnych z wykorzystaniem niektórych ich elementów tj. nasypów ziemnych, fosy (staw) oraz lunety Lębork. Gatunki drzew występujących w parku to głównie: jesiony, lipa drobnolistna oraz kasztanowce białe. Ponadto występują klon pospolity, wierzba biała oraz 7 okazów buka zwyczajnego uznane za pomniki przyrody.

Dzieło fortyfikacyjne, którego początki sięgają połowy XVII wieku. Zlokalizowany na prawym brzegu Parsęty w pobliżu batardeau. Do lat 80. XX wieku bastion był otoczony fosą od strony miasta, została ona zasypana podczas budowy nowego odcinka drogi wojewódzkiej DW102 łączącego ulicę Młyńską z ulicą Kamienną, o przebiegu równoległym do ulicy Budowlanej. Z dawnego bastionu zachował się ceglany mur i kamienna podmurówka. Na terenie dawnego fortu mieści się obecnie parking i magazyny. Obecny teren Parku Dąbrowskiego. Bastion Pommern (Bastion Pomorze) należał do południowo-wschodniego systemu umocnień kołobrzeskiej twierdzy. Sąsiadował z bastionem Magdeburg. Pozostałości dzieła fortyfikacyjnego zostały wkomponowane w Park im. gen. Henryka Dąbrowskiego. Z dawnego fortu zachowały się zarysy umocnień ziemnych i fosa.

Na terenie Parku rosną m.in. cypryśniki błotne, których naturalnymi stanowiskami są tereny bagienne i podmokłe. Dwa egzemplarze rosnących tu cypryśników o obwodach pni 183 cm oraz 262 cm ustanowiono pomnikami przyrody. Mapka ułatwiająca znalezienie cypryśników w terenie dostępna jest tutaj. Niektóre egzemplarze cypryśników wykształciły charakterystyczne dla tego gatunku nadziemne korzenie powietrzne tzw. pneumatofory. Pneumatofory wyrastają ponad powierzchnię wilgotnego i ubogiego w tlen gruntu i dzięki bardzo luźnemu ułożeniu komórek w swoich tkankach doprowadzają powietrze do usytuowanego głęboko w ziemi systemu korzeniowego rośliny.

Fort Wilczy był elementem fortyfikacji, który chronił port od strony wschodniej, powstawał w latach 1806-1987. Budowano go w czasie, gdy Francuzi podchodzili pod Kołobrzeg. Pierwotnie miał kształt trójramiennej gwiazdy zwieńczonej na każdym końcu blockhausem. Dodatkowo szaniec otoczony był trzymetrowym wałem i suchymi rowami z palisadą. Tutaj toczyły się najcięższe walki w 1807 roku. Tędy też gen. Loison zamierzał zdobyć Kołobrzeg. Na fort nacierały kilkakrotnie oddziały polskiej piechoty, której obóz znajdował się na grobli w Kołobrzeskim Lesie. Bastion wielokrotnie przechodził z rąk do rąk. Podczas jednego ze szturmów na szaniec zginął zastępca komendanta twierdzy kpt. von Waldenfels. Uczczono go później nadając jednej z fortyfikacji jego imię (Waldenfels Schanze). W latach 1832-1836 Fort Wilczy przeszedł gruntowną modernizację. Nadano mu wówczas imię Fort Gneisenau. Przechodził wiele modyfikacji, od 1925 roku przebudowany na Amfiteatr i pełni taką funkcję do dziś. W trakcie sezonu wakacyjnego w Amfiteatrze odbywa się wiele koncertów i imprez masowych, w Polsce na pewno rozpoznawany wśród fanów muzyki klubowej i elektronicznej ze względu na festiwal SUNRISE.

Amfiteatr od lutego 2017 roku prowadzony jest przez Regionalne Centrum Kultury. Amfiteatr co roku organizuje 20-25 koncertów, kabaretów i festiwali, takich jak m.in. RoCK Festiwal. Występują tu czołowe zespoły muzyczne i gwiazdy polskiej estrady, w tym artyści występujący podczas Koncertu Muzyki Filmowej na Bis, a wśród nich m.in. Justyna Steczkowska, Kasia Moś oraz Andrzej Piaseczny. Gościmy również wykonawców z zagranicy, cyklicznie co roku gościmy zespoły folklorystyczne z wielu krajów na festiwalu INTERFOLK.

Ten wspaniały, legendarny obiekt ponownie ulegnie całkowitej przemianie. Związane jest to z umową na przebudowę amfiteatru wraz z zapleczem socjalnym i infrastrukturą techniczną oraz zagospodarowaniem terenu, podpisaną 20 lipca 2018 roku.

Element fortyfikacji twierdzy Kołobrzeg wybudowany nad brzegiem morza w latach 1832-1836 w celu osłony rubieży wschodnich twierdzy i portu. Szaniec sąsiadował z Fortem Wilczym tworząc kompleks wschodnich umocnień Kołobrzegu. Miał kształ dużego redanu, składał się z wałów ziemnych z kazamatami oraz fosy. Od strony morza był zabezpieczony wałem z głazów. Jednak już w 1887 roku zmienił swoją funkcję, przystosowano go do celów rekreacyjnych i gastronomicznych. W przedwojennym kurorcie był jednym z najmodniejszych miejsc wśród kuracjuszy. Niestety zawierucha wojenna i późniejsze zaniedbania doprowadziły do częściowej rozbiórki obiektu, dziś pozostałości zostały zabezpieczone i na terenie Kamiennego Szańca funkcjonuje lokal gastronomiczny. W latach 70-tych XX w. rozebrano kamienny wał i zlikwidowano znaczną część wału ziemnego.

Park im. Stefana Żeromskiego - dla aktywnych i niezmęczonych ścieżka zdrowia z licznymi stacjami, na których można przetestować swoją sprawność fizyczną. W granicach Parku Żeromskiego znalazły się park przy Pomniku Zaślubin oraz Park Nadmorski. Oba zostały założone w 1853 r. na bazie prowadzonych na wydmach od 1809 r. nasadzeń, które prowadzili sympatycy idei rozwoju kąpieliska w Kołobrzegu. W tym czasie miasto pełniło funkcję twierdzy. Jej władze były niechętne inwestycjom kąpieliskowych. Dopiero w 1863 r. Komendantura Twierdzy wyraziła zgodę na zagospodarowanie pasa nadbrzeżnego zielenią. Budowę graniczącej z brzegiem morza Alei Nadmorskiej rozpoczęto w 1884 r. W teren parku wchodzi także teren dawnego cmentarza wojennego (Militare Friedhof), na którym pochowani byli obrońcy miasta z 1807 r. - m.in. Joachim Nettelbeck i Ernst Waldenfels (okolice ul. Mickiewicza). Funkcję nagrobnych pomników obu bohaterów pełniły kolumny średniowiecznego ratusza kołobrzeskiego. Cmentarz i nagrobki zliwidowano. Obecnie teren dawnego cmentarza znajduje się w całości na obszarze Parku im. Stefena Żeromskiego wpisanego do rejestru zabytków.

Wielokrotnie przebudowywane i modernizowane, zostało zniszczone podczas wojny. Współczesne molo, które jest sercem strefy uzdrowiskowej, jest najdłuższą żelbetową konstrukcją tego typu w Polsce. Jego długość to 220 metrów, szerokość 9 metrów, a pomost spacerowy znajduje się około 4,5 metra nad poziomem morza. Jest jedną z najbardziej rozpoznawanych atrakcji turystycznych miasta. Molo zostało oficjalne oddane do użytku 19 czerwca 1971 roku, aż do roku 2014 nie podejmowano się gruntownego remontu obiektu. W 2014 roku rozpoczęła się rewitalizacja mola spacerowego, na którą Miasto Kołobrzeg otrzymało 75% dotacji unijnej. Wykonano remont elementów konstrukcyjnych, zamontowano nowe poszycie części spacerowej, zamontowano siedziska dla chcących odpocząć spacerowiczów, kosze, oświetlenie a także wykonano remont pomieszczeń na głowicy molo, w których mieści się obecnie kawiarnia. W roku 2015 molo zostało oficjalnie oddane do ponownego użytku.

Modernistyczny pomnik upamiętniający symboliczne Zaślubiny Polski z 18 marca 1945 roku, odsłonięty 3 listopada 1963 roku. Jest dziełem jednego z głównych polskich twórców monumentalnej rzeźby pomnikowej - Wiktora Tołkina, twórcy pomników w byłych niemieckich obozach Stutthof i Majdanek. Główny element pomnika to stylizowana flaga, trzymana przez grupę figuralną. Prześwit pod nią symbolizuje „okno na świat”. Na ścianach pomnika znajdują się mozaiki i masywne rzeźby, które oznaczają tysiącletnią tradycję oręża polskiego na Pomorzu - nawiązują do prehistorycznych malowideł naskalnych. U podnóża, na kamiennych płytach, upamiętniono wszystkie jednostki wojskowe uczestniczące w zdobywaniu miasta w 1945 roku. Sam akt zaślubin był symbolem dostępu Polski do morza, a „Panem Młodym” został kapral Franciszek Niewidziajło, który ze wschodniego falochronu portowego, u podnóża główki, rzucił w morze pierścień zaręczynowy. Z pomnikiem wiąże się legenda mówiąca, iż przejście z jednej strony pomnika na drugą przez prześwit pod pomnikiem (na bezdechu), przynosi spełnienie się wcześniej pomyślanego życzenia.

Fort Ujście (Fort Münde) powstał w latach 1770-1774. Wzniesiony został u ujścia Parsęty na prawym brzegu rzeki w miejscu, w którym wcześniej od 1627 roku znajdował się szaniec ziemny. Powodem zbudowania bastionu były doświadczenia wojenne z lat 1760-1761. Okazało się bowiem, że dotychczasowe umocnienia nie są w stanie zapobiec opanowaniu portu wojennego przez przeciwnika. Od XIX wieku na obiekcie od strony morza usytuowana była latarnia morska. W latach 1832-1836 fort zmodernizowano. W 1945 roku był to ostatni niemiecki punkt obrony Twierdzy Kołobrzeg ewakuowany w nocy z 17 na 18 marca. Po II wojnie światowej na rotundzie fortu żołnierze radzieccy zbudowali nową ceglaną latarnię morską, która oprócz funkcji użytkowych w okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej odgrywała rolę pomnika bohaterstwa Armii Radzieckiej. Trzon zachowanego fortu stanowi trzykondygnacyjna ceglana rotunda, w której w poziomie piwnicznym był magazyn, przyziemie stanowiło pomieszczenie dla piechoty, a piętro stanowisko artylerii. Od zewnątrz bastion otoczony jest ceglanym murem. Fort Ujście udostępniony jest do zwiedzania. Od strony portu wokół dzieła fortyfikacyjnego w okresie letnim rozlokowane są kramy z upominkami, cześć terenu zajmuje skwer zieleni, w piwnicach rotundy urządzono kawiarnię, a na latarni morskiej znajduje się taras widokowy.

Wysokość kołobrzeskiej latarni to 26 metrów, a zasięg światła - 16 mil morskich. Latarnia wybudowana została w 1945 roku na miejscu Fortu Ujście, który w latach 1770-1774 bronił wejścia do portu. Udostępniona jest do zwiedzania przez cały rok, w podziemiach funkcjonuje muzeum minerałów. W czasie mgły czy śnieżycy, kiedy widoczność jest ograniczona, w latarni uruchamiany jest sygnał dźwiękowy, który w alfabecie Morse’a oznacza literę "K".
Okolice latarni zostały wyremontowane w ramach projektu „Poprawa transgranicznej infrastruktury turystycznej nabrzeża rzeki Parsęty przy latarni morskiej w Kołobrzegu”. W ramach projektu w latach 2006-2008 wykonano m.in. remont jednego z najbardziej atrakcyjnych turystycznie miejsc w Kołobrzegu – wokół latarni, remont nabrzeża, wykonano ciągi piesze oraz nasadzenia zieleni ozdobnej na Skwerze Komandora Mieszkowskiego.

Cena: U 6zł, N 8zł, G (U/N) 6zł/8zł.

Czynne od poniedziałku do niedzieli w od 10:00 do 17:00

Wysokość kołobrzeskiej latarni to 26 metrów, a zasięg światła - 16 mil morskich. Latarnia wybudowana została w 1945 roku na miejscu Fortu Ujście, który w latach 1770-1774 bronił wejścia do portu. Udostępniona jest do zwiedzania przez cały rok, w podziemiach funkcjonuje muzeum minerałów. W czasie mgły czy śnieżycy, kiedy widoczność jest ograniczona, w latarni uruchamiany jest sygnał dźwiękowy, który w alfabecie Morse’a oznacza literę "K".
Okolice latarni zostały wyremontowane w ramach projektu „Poprawa transgranicznej infrastruktury turystycznej nabrzeża rzeki Parsęty przy latarni morskiej w Kołobrzegu”. W ramach projektu w latach 2006-2008 wykonano m.in. remont jednego z najbardziej atrakcyjnych turystycznie miejsc w Kołobrzegu – wokół latarni, remont nabrzeża, wykonano ciągi piesze oraz nasadzenia zieleni ozdobnej na Skwerze Komandora Mieszkowskiego.

Pomnik odsłonięty został 23 czerwca 2007 roku, o godz. 14:14 i poświęcony pamięci komandora Stanisława Mieszkowskiego Kapitana Portu Kołobrzeg, Dowódcy Floty Marynarki Wojennej. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 był ochotnikiem w 22 Pułku Piechoty. Podczas kampanii wrześniowej w 1939 dowodził grupą kanonierek i ORP Generał Haller, następnie przebywał w niewoli niemieckiej. W 1952 roku został skazany na karę śmierci i rozstrzelany pod fałszywym zarzutem działalności szpiegowskiej, pośmiertnie zrehabilitowany. Autor pomnika i wykonawca odlewu jest rzeźbiarz Romuald Wiśniewski.

Funkcja pasażerska zlokalizowana jest we wschodniej części portu, w jednym z najbardziej atrakcyjnych turystycznie miejsc w Kołobrzegu. Oferowane są tutaj rejsy kilkoma jednostkami pasażerskimi, w tym na jednej z nich prowadzona jest pasażerska żegluga międzynarodowa pomiędzy z duńskim portem Nexø na wyspie Bornholm. Ruch pasażerski na trasie międzynarodowej (Dania) wynosi ok. 30 tysięcy osób rocznie a z rejsów redowych rocznie korzysta przeszło 300 tysięcy osób każdego roku. Spółka administruje również falochronem stanowiącym ogólnodostępny ciąg spacerowy dla turystów. To najdalej wysunięty w morze punkt widokowy w Kołobrzegu i rocznie korzysta z niego ponad pół miliona osób. Na granicy portu pasażerskiego zlokalizowany jest kiermasz, gdzie lokalni przedsiębiorcy oferują swoje produkty. Niewątpliwym atutem tego terenu jest położenie w sercu dzielnicy portowej w bezpośrednim sąsiedztwie latarni morskiej, plaży, restauracji i punktów handlowych. Funkcjonuje tutaj całorocznie wiele podmiotów gospodarczych, a w sezonie letnim odbywa się wiele pokazów, festiwali i imprez.

Szaniec Kleista (Kleist Schanze) został wybudowany w latach 1832-1836. Jego zadaniem była obrona portu kołobrzeskiego od strony zachodniej. Składał się z wału kamiennych głazów od strony morza, fosy od lądu i kazamatów. Sąsiadował z nieistniejącym już dziś Szańcem Heydego (Heyde Schanze). W 1945 roku fortyfikacja ta została silnie obsadzona przez oddział niemiecki, który skutecznie odpierał nacierające od strony Grzybowa oddziały polskie. Po likwidacji twierdzy, także to miejsce stało się niezwykle popularne wśród turystów. Od Szańca Kleista do falochronu zachodniego prowadziła ścieżka pośród wydm. Były tu również liczne zakątki z miejscami widokowymi, na przykład brzozowy i królewski. Lasek Załęże (Maikuhle), cieszył się opinią miejsca spokojnego, idealnie nadającego się do spacerów i odpoczynku. Po II wojnie światowej obiekt wszedł w skład kompleksu obiektów portu wojennego użytkowanego przez Marynarkę Wojenną. W latach 50. XX wieku na Szańcu Kleista wzniesiono stanowiska 19 Baterii Artylerii Stałej, która była użytkowana przez Wojsko Polskie do lat 70. XX wieku. Istniały plany adaptacji fortyfikacji na cele skansenu wojskowego.

Funkcja handlowa realizowana jest po wschodniej stronie portu. Posiada pełną infrastrukturę w skład której – poza specjalnie do tego celu przystosowanymi nabrzeżami – zaliczamy magazyny, hale o powierzchni składowej ok. 6 tys. m², elewatory zbożowe o pojemności ok. 6 tys. ton oraz bocznicę kolejową. Ponadto port dysponuje suprastrukturą niezbędną do przeładunków, m. in. dźwigi, ładowarki, sztaplarki i ciągniki. Łączna powierzchnia terenów składowych wynosi ok. 50 tys. m² zaś powierzchnia biurowa ok. 2 tys. m². Wielkość jednostek handlowych, jakie mogą być obsługiwane w Porcie Kołobrzeg, wynosi 100 metrów długości, 20 metrów szerokości oraz zanurzenie do 4,7 metra.
Port Kołobrzeg stanowi istotny element systemu transportowego na szlakach transportowych prowadzących między północną, a południową Europą. Uwarunkowania geograficzne oraz posiadany potencjał infrastrukturalny, tworzą solidny fundament do prosperowania dla wielu gałęzi gospodarki. Wolumen przeładunków to ok. 300 tys. ton rocznie.

Bindaż (inaczej chłodnik, berso lub kolebka) to element architektury parkowej, rodzaj szpaleru, urokliwa aleja ściśle obsadzona grabami, których korony splatają się ze sobą tworząc rodzaj sklepienia. W Kołobrzegu, przy prowadzącej w stronę portu ul. Towarowej, można przespacerować się zabytkowym grabowym tunelem urządzonym w połowie XIX w. Po 1945 r. na kilkadziesiąt lat o bindażu zapomniano. Unikalne dzieło sztuki ogrodowej i zarazem niedoceniana atrakcja Kołobrzegu dopiero niedawno została uznana pomnikiem przyrody. Na przestrzeni ostatnich lat bindaż przeszedł gruntowną renowację, a tym samym odzyskał blask z czasów przedwojennych. Bindaże we współczesnych polskich parkach spotyka się niezmiernie rzadko.

Dawny cmentarz żydowski. Położony po południowej stronie ulicy Zdrojowej na terenie Parku Teatralnego. Na początku lat trzydziestych XX w. na terenie cmentarza znajdowały się jeszcze prawie wszystkie nagrobki. Jednak ok 1937 roku władze hitlerowskie zmusiły gminę do uprzątnięcia starego cmentarza. Nie przeniesiono wówczas grobów, zabrano jedynie większe i cenniejsze pomniki, które ustawiono przy wejściu na nowy cmentarz żydowski. Stary kikut został ostatecznie zdewastowany i zniszczony podczas tzw. Nocy Kryształowej w 1938 r. Dzisiejsze lapidarium wykonane zostało według projektu Zygmunta Wujka, 24 października 2000 roku przy zbiegu ulic Zdrojowej i Mickiewicza na terenie dawnego cmentarza żydowskiego. Znalazły się w nim 6 macew ustawionych na planie gwiazdy Dawida, które ocalały z dwóch żydowskich cmentarzy znajdujących się w Kołobrzegu przed II wojną światową u zbiegu obecnych ulic Zdrojowej oraz Mickiewicza oraz przy ulicy Koszalińskiej.

RCK jest koordynatorem amatorskiego ruchu artystycznego oraz form edukacji kulturalno-oświatowej. Działają tutaj grupy i zespoły o profilu muzycznym, teatralnym, recytatorskim, plastycznym, tanecznym. Wszystkie spotkania prowadzą wykwalifikowani instruktorzy. Oprócz tego, prowadzona jest działalność klubowa. W zajęciach uczestniczy ponad 450 osób w różnych grupach wiekowych. Regionalne Centrum Kultury organizuje koncerty, recitale, spektakle teatralne, spotkania autorskie, wystawy oraz konkursy i przeglądy o zasięgu miejskim, powiatowym, wojewódzkim, ogólnopolskim i międzynarodowym. Uczestniczy i współorganizuje imprezy charytatywne, włączając się co roku m.in. w Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy, Kołobrzeskie Mikołajki, Dzień Dziecka.

Na Wyspie Solnej, w pobliżu ul. Solnej i mostu na rzece Parsęta, znajduje się ogólnodostępne źródło solankowe, które warto zobaczyć. Z małego rzygacza wypływa do kamiennej studzienki strumień sześcioprocentowego wodnego roztworu soli. Kto chce, może osobiście spróbować smaku palącej przełyk solanki. Poza nieocenionymi walorami kuracyjnymi kołobrzeska solanka jest gotową zalewą do kiszenia ogórków. Przy źródle można spotkać mieszkańców napełniających duże pojemniki wodą, która trafi do słojów z najzdrowszymi kiszonymi ogórkami w Polsce. Są nasycone mikroelementami, doskonale się przechowują i mają niezrównany smak.

Tablica Marynarzom Okrętów Pogranicza i Straży Granicznej

W dniu 10 października 1978 roku dla upamiętnienia żołnierzy Wojsk i Marynarzy Obrony Pogranicza w Kołobrzegu odsłonięto pomnik oraz nadano imię „Bulwar Marynarzy Okrętów Pogranicza”. W okresie „burzy i naporu” pomnik zniszczono. W dniu 3 marca 2004 powstał społeczny komitet odbudowy pomnika, tym razem pod nazwą : „Marynarzom Okrętów Pogranicza i Straży Granicznej”. W skład komitetu pod przewodnictwem Kazimierza Ratajczyka weszli: Marek Padjas, Antoni Szarmach, Marek Bohdziewicz i Andrzej Desko. Pomnik przygotował artysta rzeźbiarz Romuald Wiśnicki. Tablicę odsłonił minister Spraw Wewnętrznych i Administracji - Ryszard Kalisz.

Marina Solna zlokalizowana jest w północno – zachodniej części Wyspy Solnej. Corocznie odwiedza ją przeszło tysiąc jachtów z całego świata a liczba Rezydentów stale utrzymuje się na wysokim poziomie. Marina posiada pełną infrastrukturę dla jachtów, każde stanowisko posiada własne przyłącze wody i prądu, a w hali zlokalizowanej w marinie działa serwis jachtów. Ponadto możliwe jest wodowanie jednostek za pomocą bramownicy o udźwigu 35 ton lub slipu o nośności do 1,5 tony a jednostki mogą tankować benzynę i olej napędowy bezpośrednio ze stacji paliw zlokalizowanej przy nabrzeżu. Goście mają do dyspozycji łazienki, pralnie z suszarnią i wiele terenów zielonych, wszystko chronione i monitorowane. W budynku klubowym mieszczą się lokale handlowe, biura, gastronomia i sala konferencyjna. Na terenie mariny znajduje się zabytkowa Reduta Morast, w której w sezonie letnim prowadzony jest Klub Żeglarski z organizowanymi wieczornymi koncertami. Wyspa Solna, na której zlokalizowana jest marina to miejsce, które w sezonie letnim wypełnione jest żeglarzami z całego świata jak i turystami odwiedzającymi Kołobrzeg. W trakcie sezonu letniego marina przyjmuje również rolę centrum sportów wodnych, gdzie organizowane są liczne imprezy sportowe. Na terenie portu funkcjonują też dwa duże podmioty czarterowe, a także znajduje się ścieżka edukacyjna oraz Portowa Strefa Chilloutu.

Pomnik Kołobrzeskim Żeglarzom na Wiecznej Wachcie w porcie jachtowym jest autorstwa rzeźbiarza Romualda Wiśniewskiego. Oddział Ligi Morskiej i Rzecznej w Kołobrzegu ufundował i odsłonił Pomnik podczas zlotu jungów 5 czerwca 2004 roku. Przed głazem ustawiona została stalowa 1,5 tonowa kotwica Halla trzonem oparta o kamień. Symbolicznego odsłonięcia upamiętnienia dokonał Henryk Kuryj - wieloletni kapitan i pilot portu w Kołobrzegu, a poświęcenia proboszcz Parafii św. Marcina ks. Ryszard Andruszko. Dodatkowo za pomnikiem ustawione polery z nazwiskami żeglarzy zasłużonych dla Kołobrzegu. Pierwsze z nich odsłonięto w 2012 roku, a ich poświęcenia dokonał kapelan krajowy Ligi Morskiej i Rzecznej ks. kanonik Waldemar Krzywiński.

Reduta Morast, inaczej nazywana Redutą Bagienną, wybudowana w latach 1170-1774 na Wyspie Solnej, stanowiła w raz z Fortem Ujście kluczowy punkt obrony portu i ujścia rzeki Parsęty. W latach 1832-1836 obiekt zmodernizowano. Na cześć jednego z obrońców Kołobrzegu z 1807 roku, chorążego von Schilla reduta została nazwana w XIX wieku Redutą Schilla (Schill Redute). Budowa militarna o kształcie pięcioboku, składa się z wału ziemnego, ceglanego muru oraz czterech budynków. W 1945 roku reduty bronili niemieccy marynarze. Był to jeden z najdłużej broniących się bastionów podczas bitwy o Kołobrzeg. Po II wojnie światowej zasypano fosę oddzielającą redutę od strony miasta. Przez wiele lat obiekt był w posiadaniu klubu żeglarskiego Joseph Conrad. Obecnie wokół szańca znajduje się Marina Solna/Port Jachtowy.Współcześnie Reduta została zaadoptowana na potrzeby tawerny żeglarskiej.

Stadion Miejski w Kołobrzegu im. Sebastiana Karpiniuka

Stadion Miejski w Kołobrzegu powstał w 1970 roku, jednak od momentu powstania, poza wymianą krzesełek, nie były na nim przeprowadzane żadne prace remontowe. Posiadał on 2 000 miejsc, z czego 1 071 było siedzących. Boisko miało wymiary 110x70 m, na stadionie nie było oświetlenia. W kwietniu 2010 roku, po katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku, rada miasta Kołobrzeg podjęła uchwałę, w wyniku której stadion nazwany został imieniem Sebastiana Karpiniuka. Stadion ma pojemność 3 014 widzów, ponadto posiada oświetlenie o mocy 1400 lux. Wraz z kołobrzeską infrastrukturą hotelową stanowiło jedno z 21 polskich centrów pobytowych na Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2012.

Funkcja rybacka zlokalizowana jest w dzielnicy zachodniej i cumują tutaj kutry, łodzie rybackie i jednostki turystyczno – wędkarskie. Na uwagę zasługuje fakt, że Port Kołobrzeg jest liderem krajowym pod względem wielkości wyładunku ryb. Udział w rynku krajowym szacowany jest na poziomie 30%. W porcie funkcjonuje 15 dużych podmiotów związanych z rybołówstwem i korzystających z infrastruktury portu a łączna liczba przedsiębiorców związanych z funkcją rybacką wynosi przeszło 200. Na terenie tym funkcjonują również całoroczne sklepy rybne, w których rybacy oferują możliwość zakupu świeżej ryby z własnych połowów. Funkcja rybacka posiada ogólnodostępne parkingi dla samochodów osobowych i ciężarowych, place przeładunkowe i manewrowo – składowe, które mogą być wykorzystane w celu ustawienia hali magazynowych lub warsztatów. Infrastruktura portu obejmuje żuraw stacjonarny do podnoszenia jednostek pływających, oświetlenie energooszczędne, zasilanie wysokiej mocy z własnym źródłem energii oraz system monitoringu.

Muzeum Oręża Polskiego Kołobrzeski Skansen Morski

Pomysł utworzenia muzeum w Kołobrzegu - symbolicznego miejsca walk I Armii Wojska Polskiego oraz Zaślubin Polski z Morzem w marcu 1945 roku - powstał kilka lat po zakończeniu II Wojny Światowej. Po wielu staraniach działaczy społecznych z Janem Frankowskim na czele, 9 maja 1963 roku, otwarto polską placówkę muzealną, która przyjęła profil historyczno-wojskowy. Z chwilą jej powstania zaczęła rozwijać się także kolekcja zabytków oraz zakres prowadzonych badań. Obecnie Muzeum to Oddział Dzieje Oręża Polskiego z XV-wieczną Kamienicą Kupiecką, Oddział Historii Miasta oraz Skansen Morski. To jedno z najbardziej znanych muzeów w Polsce. Poprzez swoje działania i bogate zbiory jest ważnym miejscem spotkań na kulturowej mapie dla kolejnych pokoleń pasjonatów historii z całej Europy. Posiadana przez kołobrzeską placówkę kolekcja ma wysoką rangę w klasyfikacjach zbiorów muzealniczych w Polsce i za granicą.

Reduta Solna (Salinen Schanze), wybudowana w latach 1832-1836, stanowiła element systemu obrony portu. Została zbudowana w wyniku doświadczeń wyciągniętych z bitwy w 1807 roku. Pierwotnie w jej miejscu stał niewielki szaniec, który osłaniał twierdzę od strony nieistniejącej od połowy XIX wieku kołobrzeskiej tężni. Reduta ma kształt lunety z zamkniętą szyją. Składa się z wału ziemnego, fosy i dwóch budowli ceglanych sklepionych kolebką. Główna budowla wzniesiona na planie dwóch stykających się kół - mniejszego i większego. W ścianach otwory strzelnicze do broni ręcznej oraz artylerii. Posiada zdobiony ceglany gzyms, kamienną podmurówkę oraz sklepienie przykryte ziemią. Drugie pomieszczenie pełniące prawdopodobnie funkcję magazynu prochu znajduje się w wale ziemnym. Zachowała się w bardzo dobrym stanie po dziś dzień, obecnie oblegają ją piraci z morskim programem edukacyjnym. Tuż obok Reduty znajduje się Kołobrzeski Skansen Morski, gdzie można podziewać muzealne okręty wojskowe: ORP Fala, ORP Władysławowo oraz legendarny kontrtorpedowiec ORP Burza.

Kompleks Milenium oferuje szeroką gamę usług dla grup sportowych, turystycznych, jak i gości indywidualnych. Jako jeden z największych w Polsce obiektów sportowo-rekreacyjnych, usytuowany w centrum miasta stanowi idealne miejsce do organizowania konferencji i szkoleń, eventów, imprez kulturalnych, targów oraz wystaw. Pokoje gościnne pozwalają na przyjęcie grupy nawet 80 osób. Istnieje możliwość zakwaterowania uczestników w pokojach 1, 2, 3 lub 4 – osobowych wyposażonych w łazienki, telewizję, telefon, radio. Część pokoi została przystosowana dla osób niepełnosprawnych poruszających się na wózkach inwalidzkich. Kompleks gościł Reprezentację Danii w piłce nożnej podczas przygotowań i w trakcie Euro 2012. Dobre przygotowanie obiektów i warunki techniczne były wielokrotnie podkreślane w przekazach medialnych przez zawodników oraz sztab szkoleniowy Reprezentacji Danii. Kompleks Milenium to doskonałe miejsce do wypoczynku, regeneracji sił, uprawiania sportu i rekreacji, a także do spędzania czasu wolnego. Do dyspozycji gości oddajemy: aquapark, fitness, korty tenisowe, hale i boiska sportowe, siłownia, lodowisko, klub bilardowy, sala zabaw dla dzieci, strzelnica sportowa, restauracja.

Zachodnia Brama Forteczna powstała w 1708 roku, w czasach istnienia twierdzy nowożytnej. Przez bramę wyjeżdżało się z miasta w kierunku zachodnim. Obecnie w przyziemiu znajduje się szeroka brama wjazdowa, a na piętrze jest powierzchnia mieszkalna.

Parterowy, ceglany budynek kuźni wchodził w skład zabudowań koszar wojskowych z połowy XVIII wieku, które były położone na Wyspie Solnej wzdłuż rzeki Parsęty. Obecnie działa tu wypożyczalnia sprzętu wodnego oraz klimatyczna kafejka.

Batardeau (Grodza)/Most na rzece Parsęcie

Jeden z najważniejszych obiektów nowożytnej Twierdzy Kołobrzeg, pełniący kilka funkcji: mostu, stawideł i galerii strzelniczych. Północna galeria istniała do 1988 roku. Niestety do czasów obecnych przetrwały jedynie kamienne podpory.
Był to most obronny będący w przeszłości unikatowym systemem spiętrzającym wodę na rzece w przypadku oblężenia twierdzy. W skład batardeau wchodziły: stawidła, galeria strzelecka oraz Most z Orłami. Obiekt ten był wykorzystany do obrony miasta po raz ostatni w 1945 roku. Po II wojnie światowej niszczał i ulegał dewastacji. W 1986 roku został poważnie uszkodzony przez prace saperskie na Parsęcie. W latach 1987-1988 na polecenie władz bez wcześniejszego porozumienia z konserwatorem zabytków dokonano jego rozbiórki. Po budowli pozostały nieliczne fragmenty w nurcie rzeki, na których pod koniec lat 80. XX wieku zbudowano nowy most. Od kilkunastu lat trwają starania o rekonstrukcje tego założenia obronnego.

Muzeum powstało w 1963 r. Zbiory militariów, od czasów wczesnego średniowiecza do współczesności, prezentowane na wystawie "Dzieje Oręża Polskiego" zlokalizowane są w obiektach przy ul. Emilii Gierczak 5. Przy wejściu znajdują się lufy armatnie z XVIII w. Muzeum posiada jedną z większych kolekcji broni drzewcowej i obuchowej (groty włóczni i topory) oraz egzemplarze broni siecznej, kolnej, miotającej i palnej. Z wieku XVII wystawione są eksponaty związane z walkami na morzu, kotwice, sprawny technicznie kompas okrętowy, broń pochodzenia polskiego, zachodnioeuropejskiego, szwedzkiego i wschodniego. Eksponowana jest również bardzo bogata kolekcja umundurowania Wojska Polskiego z lat 1943-1945. Wśród nich wiele mundurów żołnierzy, którzy brali udział w walkach o przełamanie Wału Pomorskiego i o Kołobrzeg w marcu 1945r.

Muzeum Oręża Polskiego Dzieje Oręża Polskiego

Pomysł utworzenia muzeum w Kołobrzegu - symbolicznego miejsca walk I Armii Wojska Polskiego oraz Zaślubin Polski z Morzem w marcu 1945 roku - powstał kilka lat po zakończeniu II Wojny Światowej. Po wielu staraniach działaczy społecznych z Janem Frankowskim na czele, 9 maja 1963 roku, otwarto polską placówkę muzealną, która przyjęła profil historyczno-wojskowy. Z chwilą jej powstania zaczęła rozwijać się także kolekcja zabytków oraz zakres prowadzonych badań. Obecnie Muzeum to Oddział Dzieje Oręża Polskiego z XV-wieczną Kamienicą Kupiecką, Oddział Historii Miasta oraz Skansen Morski. To jedno z najbardziej znanych muzeów w Polsce. Poprzez swoje działania i bogate zbiory jest ważnym miejscem spotkań na kulturowej mapie dla kolejnych pokoleń pasjonatów historii z całej Europy. Posiadana przez kołobrzeską placówkę kolekcja ma wysoką rangę w klasyfikacjach zbiorów muzealniczych w Polsce i za granicą.

Jedyną pamiątką po bogatych hanzeatyckich czasach jest późnogotycka kamieniczka kupiecka zbudowana w XV wieku, należała do rodziny Schlieffenów. Dzięki wielokrotnym pracom restauratorskim kamienica ta przetrwała w prawie niezmienionym kształcie aż do II wojny światowej. W czasie wojny zniszczona, a w latach 1957-1963 została zrekonstruowana. Kamienica była domem hanzeatyckiego kupca. Na parterze znajdowała się duża sień i pomieszczenie handlowe. Na piętrze mieściły się izby mieszkalne. Kamienica posiada również obszerną piwnicę, w której rodzina kupiecka przechowywała artykuły spożywcze. Podobne przeznaczenie posiadały wyższe kondygnacje. Obecnie miejsce wystaw czasowych muzeum.