Skała Bonerówny. Tak jak w legendzie Stanisław Kmita nie mógł się połączyć z Olimpią Bonerówną tak obecnie Rudawa rozdziela Skałę Kmity i Skałę Bonerówny
Skała Kmity jest krajobrazowym rezerwatem przyrody, który znajduje się w miejscu, gdzie rzeka Rudawa przełamuje Garb Tenczyński na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. Nazwa stromej, z niemal pionowymi ścianami wapiennej skały (ok. 25 m wysokości), wywodzi się od rycerza Kmity. Skała Kmity już XIX w. stanowiła popularny cel niedzielnych wycieczek krakowian.
Las Zabierzowski jest największym, liczącym ok. 500 ha leśnym kompleksem na zachód od Krakowa. W drzewostanach dominuje buk, dąb, modrzew z licznym udziałem graba, sosny, świerka i wielu innych gatunków.
Las Zabierzowski zajmuje obszar o znacznie urozmaiconej rzeźbie, poprzecinany jarowymi dolinami, z licznymi wychodniami górnojurajskich wapieni.
Dworek myśliwski w Kochanowie został wybudowany w 1896 roku przez Towarzystwo Kolonii Wakacyjne Krakowskie, dzięki życzliwości księcia Eugeniusza Lubomirskiego. W okresie wakacyjnym obiekt wykorzystywany był jako dom kolonijny dla dzieci, natomiast w pozostałych miesiącach pełnił rolę domku myśliwego. Jest to piętrowa, drewniana budowla z dwoma skrajnymi skrzydłami, nakryta dwuspadowymi dachami. Obiekt w 1930 roku został przebudowany, natomiast obecnie kończony remont, który przywrócił dworkowi dawny blask.
Las Zwierzyniec, wchodzący w skład Tenczyńskiego Parku Krajobrazowego, położony na Garbie Tenczyńskim, swoją nazwę zawdzięcza Potockim, którzy w połowie XIX w. założyli w nim zwierzyniec – hodowlę zwierząt łownych, istniejącą do 1919 r.
Przez las prowadzą liczne szlaki turystyki rowerowej, pieszej i konnej.
W Lesie Zwierzyniec znajduje się kilka leśnych stawów: Staw Wroński, Staw Rzeczki, Staw Papki, Czarny Staw. W widocznym na zdjęciu Czarnym Stawie, zgodnie z legendą swoje ofiary topi diabeł, który czyha na grzeszników na Diablim Moście przy klasztorze w Czernej.
Początki zamku sięgają lat 1331-1361 kiedy powstał jako gotycka budowla murowana. Przez wieki zmieniał właścicieli i kształt a w okresie świetności nazywany był Małym Wawelem. Do upadku zamku przyczynił się w dużym stopniu "Potom Szwedzki" jednak dzieła zniszczenia dokonał pożar w 1748 spowodowany uderzeniem pioruna. Od tego czasu zamek systematycznie popadał w coraz większą ruinę. Obecnie w zamku trwają prace remontowe mające przywrócić zamek do stanu "ruiny kontrolowanej"
droga przez las oznakowana jest zielonym szlakiem poprowadzonym asfaltową drogą pożarową
Z Lasu Orlej niemal niezauważalnie wjeżdża się do Rezerwatu Dolina Potoku Rudno. O tym fakcie powiadamiają tablice informacyjne
Fundatorem kościoła był Zygmunt Świerczowski w latach 1618–1625. Wkrótce z inicjatywy ówczesnego właściciela wsi Adama Świerczewskiego, miejscowy kościół był zborem kalwińskim. W kościele znajdują się marmurowe epitafia rodzin fundatorów Świerczowskich (Świerczewskich) i Kochańskich z portretami malowanymi na blasze z XVII w. – kilka z nich w różnych okresach zostało skradzionych.
Kościół jest na Małopolskiej Drodze św. Jakuba wpisanej na listę UNESCO.
dwór, którego początki sięgają połowy XVIII w. to obecnie zarośnięta ruina pozbawiona jakiejkolwiek opieki.
Chcąc zjechać do Doliny Zimny Dół należy skręcić w łatwą do przeoczenia, niepozorną i w żaden sposób nie oznakowaną gruntową drogę.
Dolina ma długość około 1,5 km. Opada z wierzchowiny w kierunku północno-wschodnim i ma wylot na zakręcie Doliny Sanki, naprzeciwko znajdującego się w jej lewych zboczach Zamczyska. Dnem Zimnego Dołu prowadzi wąska droga asfaltowa z zakazem wjazdów samochodowych (nie dotyczy mieszkańców). Zbocza doliny w większości porasta las[. W prawych orograficznie zboczach u wylotu doliny wznoszą się wapienne skały.
Źródło w Zimnym Dole wypływające w jaskini o tej samej nazwie. Jest to jedyny w tej części Jury przypadek wypływania źródła w jaskini
Najbardziej imponująca skała w dolinie czyli Łysina znajduje się u jej wylotu i ma wysokość 55 m.
od skały zaczyna się Dolina Zimny Dół i droga prowadząca m.in. do Rezerwatu Przyrody "Zimny Dół". Polecam albowiem znajdujące się tam głazy tworzą robiące duże wrażenie labirynty, korytarze, nisze itp. Rezerwat jednak zdecydowanie dla pieszych.
Dolina Mnikowska to wąwóz o długości około 2 km w dolinie Sanki, położony w Mnikowie.
Północna część wąwozu stanowi utworzony w 1963 r. krajobrazowy rezerwat przyrody o powierzchni 20,89 ha na obszarze Tenczyńskiego Parku Krajobrazowego.
Głębokość wąwozu wyciętego w wapieniach jurajskich dochodzi do 80 m. Skały tworzą bardzo strome ściany, wrota skalne lub pojedyncze iglice. Znajduje się w nich ok. 10 jaskiń, noszących ślady zamieszkania. W górnej części rezerwatu, tuż przy ścieżce szlaku turystycznego wybija Źródło w Dolinie Mnikowskiej. Wypływająca z niego woda uchodzi do Sanki płynącej dnem doliny.
W środkowej części rezerwatu znajduje się polanka. Ponad nią, w południowych ścianach w zakolu zwanym Cyrkiem, we wnęce skalnej urządzono ołtarz z dużym naskalnym obrazem Matki Boskiej Skalskiej. Pierwotny obraz, namalowany przez Walerego Eljasza-Radzikowskiego w 1863 r., został zniszczony i nieudolnie odtworzony.
Zalew leży w granicach administracyjnych miejscowości Budzów i Cholerzyn jednakże potocznie używa się nazwy Zalew w Kryspinowie lub po prostu Kryspinów
Do końca XIX wieku Kryspinów nosił niezbyt chlubną nazwę „Śmierdząca”, którą zawdzięczał rozciągającym się wokół grzęzawiskom i porośniętych trzciną bagnom, nad którymi unosiły się "śmierdzące" opary gnijących zielsk i chmary komarów. Znajdujący się w Kryspinowie pałac został zbudowany w XVIII wieku i gruntownie przebudowany w XIX w. Jest budowlą o charakterze neorenesansowym. Po 1945 roku majątek zostaje rozparcelowany pomiędzy miejscowych rolników, a w pałacu powstał Państwowy Dom Dziecka. W latach 50. należał do Gminnego, a potem Państwowego Ośrodka Maszynowego. W połowie lat 90. pałac powrócił do spadkobierców dawnych właścicieli.
W 1885 roku Schoenowie wybudowali swoją rezydencję, nazwaną wtedy "dolnym pałacykiem" (dla odróżnienia od pałacu "górnego", który znajdował się na miejscu obecnego mydlnickiego kościoła).
Obecnie dawny dworek Schoenów jak i budynki gospodarcze stanowią własność Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie.
ten wzniesiony w 1895 r. i pierwotnie kryty strzechą dworek znany jest z tego, że w 1900 roku miało w nim miejsce wesele Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczkówną. W dworku tym Stanisław Wyspiański umieścił akcję swojego dramatu "Wesele". Od 1969 r. funkcjonuje w nim muzeum.
Skomentuj