Jaworzno -- Wisła

Dzisiejszy wypad z grupą Niepokonani Jaworzno do Wisły. A po drodze można obadać :

Jezioro Goczałkowickie (Zbiornik Goczałkowicki) – zbiornik zaporowy na Wiśle utworzony w 1956 roku przez spiętrzenie wód rzecznych zaporą w Goczałkowicach-Zdroju w województwie śląskim. Powierzchnia maksymalna zbiornika wynosi 3200 ha, a pojemność całkowita około 168 mln m³. Długość zapory wynosi 2980 m. Jest to zbiornik retencyjny zaopatrujący w wodę część Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego, zapewniając 38% uzdatnionych wód powierzchniowych dla Górnośląskiego przedsiębiorstwa Wodociągów S.A. w Katowicach[3]. Oprócz zaopatrzenia w wodę pełni on także funkcje retencyjne i gospodarcze (gospodarka rybacka).

Okolice zbiornika są miejscem lęgowym wielu gatunków ptaków. Obszar zbiornika jest objęty strefą zakazów, z zakazem wstępu na jego obszar[3]. Dla ruchu pieszego i rowerowego udostępniono koronę zapory tworząc „część spacerową” łączącą Goczałkowice-Zdrój z Zabrzegiem, dzięki czemu okolica zbiornika Goczałkowickiego stała się miejscem rekreacyjnym. Władze lokalne dążyły do udostępnienia terenu zbiornika do celów rekreacyjnych, jednak administracja zbiornika nie wyraża zgody na to[3].

Jedyny większy dopływ uchodzący w sposób naturalny do Jeziora Goczałkowickiego to potok Bajerka.


Zamek w Pszczynie – dawna rezydencja magnacka w Pszczynie (niem. Pless) na Górnym Śląsku, powstała w XI lub XII w., od tego czasu wielokrotnie przebudowywana. W średniowieczu własność między innymi książąt opolsko-raciborskich, książąt opawskich i książąt cieszyńskich. W latach 1548–1765 należał do śląskiego rodu Promnitzów, 1765–1847 książąt Anhalt-Köthen-Pless, a od 1847 książąt Hochberg von Pless z Książa. W latach 1870–1876 dokonali oni przebudowy zamku, na skutek której uzyskał on swój obecny kształt architektoniczny w stylu neobarokowym.

Wraz z zabytkowym parkiem krajobrazowym w stylu angielskim o powierzchni 156 ha tworzy zespół pałacowo-parkowy. W 1946 zamieniony na muzeum, obecnie działające pod nazwą Muzeum Zamkowe w Pszczynie. W przeciwieństwie do wielu innych zamków i pałaców na Śląsku, zniszczonych na skutek działań II wojny światowej i bezpośrednio po niej, w Zamku w Pszczynie zachowało się oryginalne wyposażenie i meble, które sprawiają, że jest on obecnie jednym z najcenniejszych zabytków architektury rezydencjonalnej w Polsce.

Centrum – kompleks skoczni narciarskich w Wiśle, w skład którego wchodzą 3 skocznie o punktach konstrukcyjnych: K9, K19 i K37, które zastąpiły stare i zniszczone skocznie K17, K23 oraz K40. Teren skoczni został zagospodarowany na nowo i ogrodzony, powstały nowe platformy trenerskie i nowa wieża sędziowska, a w miejsce starej wybudowana została skocznia o rozmiarze HS 10, która jest obecnie najmniejszą skocznia narciarską w Beskidach. Ponadto na nowo utworzono zeskoki, a same skocznie posiadają ceramiczne tory, podnoszone belki startowe i przeźroczyste bandy od strony platform trenerskich. Ponadto wyłożone są nowym igelitem, zainstalowany zostanie również system jego zraszania. Koszt budowy skoczni wyniósł ok. 3 mln złotych.

Obiekty powstały w latach 1962–1964, a gruntownie zmodernizowano je w 1997 r. We wrześniu 2005 r. skocznia K23 otrzymała nowe tory najazdowe.

Rekordzistą przed modernizacją największej skoczni był Paweł Słowiok, który 26 lutego 2004 r., podczas zawodów o Puchar Fundacji Małyszów, skoczył na niej 49 lub 49,5 metra. Wcześniej rekord należał do Adama Małysza (44 metry), który skoczył tyle, gdy był juniorem.

Na nowych skoczniach Centrum odbywać się mają regularnie zawody dzieci i młodzików, w tym m.in. Lotos Cup. Trenować na nich będą głównie najmłodsi zawodnicy miejscowego klubu Wisły-Ustronianki