Greenvelo cz.4 Szalmia - Pieniężno

Agroturystyka w leśniczówce. Bardzo fajne miejsce na nocleg

Informcja. Dobrze zasięgnąć języka w sprawi noclegów i atrakcji w okolicy

Dzięki uprzejmości Pani Dyrektor mieliśmy możliwość spać w internacie szkoły.

Warto odwiedzić wystawę eksponatów w Seminarium w Pienieżnie. Można to zrobić po drodze, albo jeśli planuje się zostać w Pieniężnie wrócić tu bez bagaży

Św. Arnold Janssen Założyciel Werbistów, poszukiwał młodych ludzi, którzy poszliby na krańce świata i głosili Ewangelię Jezusa Chrystusa. Szczególnie mocno zależało mu na kandydatach ze środowisk katolickich. Do takich zaliczał tereny Warmii. W 1907 r. podjął starania o placówkę werbistowską na tym obszarze. Kuria we Fromborku wystąpiła w 1914 r. z ofertą odstąpienia Zgromadzeniu Słowa Bożego letniego pałacu biskupiego w Smolajnach. Transakcja nie doszła jednak do skutku. W 1916 r. Brat Zygmunt, kolporter czasopism werbistowskich, znalazł kilka ofert dotyczących przyszłego domu misyjnego na Warmii. Za najlepszą uznano posiadłość bezdzietnego małżeństwa Krugerów w miasteczku Mehlsack, obecnie Pieniężno.

Wkrótce zaczęto budować klasztor. Dom dzisiejszy budowano w ciągu 10 lat w czterech etapach: 1921 – skrzydło południowe, 1924./25 – skrzydło wschodnie z narożnikami skrzydeł południowego oraz północnego, 1927/28-skrzydło północne, 1930/31 -kościół z przylegającymi częściami skrzydeł południowego i północnego. Na patrona domu wybrano św. Wojciecha, którego figura góruje nad domową furtą. Dom służy dwóm celom: niesieniu pomocy duchowieństwu diecezjalnemu i kształceniu młodych ludzi wyznania katolickiego na misjonarzy.

Po wojnie dom przejęli werbiści polscy. Jako pierwsi, jesienią 1945 r. przybyli tu.O. Bolesław Cisz i br. Jan Bruski. Na stałe osiadł w Pieniężnie w 1946 r O. Paweł Kośnik. Dom był bardzo zniszczony i trzeba go było remontować. Oddawano go do użytku etapami. Do roku 1948 było tu nadal niższe seminarium duchowne. Decyzją przełożonych Polskiej Prowincji Zgromadzenia Słowa Bożego postanowiono, że od jesieni 1948 r. Dom św. Wojciecha będzie Wyższym Seminarium Duchownym Werbistów w Polsce.

Bardzo malowniczy odcinek z dala od ruchliwych dróg

Ratusz w Pieniężnie – jeden z rejestrowanych zabytków miasta Pieniężno w województwie warmińsko-mazurskim. Obecnie jest odbudowywany po zniszczeniach z okresu II wojny światowej.

Ratusz znajduje się pośrodku kwadratowego rynku. Wybudowano go w XIV-XV wieku. Podobnie jak inne średniowieczne ratusze budowla była obudowana kramami i domkami budniczymi. W latach 1627,166 i 1684 ratusz niszczony był przez pożary. Po ostatnim zniszczeniu przez pożar w 1720 roku budowla została przebudowana w stylu późnobarokowym. Ratusz posiadał jedno piętro i zbudowany został na rzucie prostokąta. Budowla nakryta była dachem czterospadowym złożonym z dachówki holenderskiej. Pośrodku kalenicy wybudowana była ośmioboczna wieża o dwóch kondygnacjach z metalową balustradą, która tworzyła niewielki taras widokowy. Górna część wieży była znacznie węższa, pokryta była hełmem z prześwitem zakończonym iglicą i chorągiewką z datą 1772. Ściany południowa i północna były zasłonięte przylegającymi do nich budynkami, które są obecnie rekonstruowane według stanu sprzed 1772 rokiem[2]. Obecna wieżyczka została zamontowana w 1997 roku. Jest to budowla stalowa obita miedzianą blachą i posiadająca kopułę. W kopule zostały umieszczone dokumenty historyczne dotyczące Pieniężna

Pieniężno (dawniej Melzak, niem. Mehlsack[3]) – miasto na Warmii w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pieniężno. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. elbląskiego.

Według danych z 30 czerwca 2012 miasto liczyło 2956 mieszkańców.

Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Pieniężno archidiecezji warmińskiej. Jeden z zabytków miasta.
Jest to neogotycka budowla wzniesiona w latach 1895-1897 na miejscu gotyckiego kościoła z XIV wieku[2]. Zaprojektowana została zapewne przez Hilgera Hertla z Münster. Z dawnej świątyni zachowała się wieża podwyższona o wysoką kondygnację dzwonów i zwieńczenie. Nowy kościół został konsekrowany w 1897 roku przez biskupa Andrzeja Thiela.