Do Pomiechówka po inspirację

Trasa nie najtrudniejsza, ale też nie najłatwiejsza. Chcąc dostać się z Legionowo do Pomiechówka najłatwiej wybrać kolej. Ja wybrałem jednak rower ;) wg map Google pomiędzy NDM a Dębe powinien być jeszcze jeden most... niestety po dojechaniu na miejsce okazało się, że jest to rurociąg "Przyjaźń". Dlatego też byłem zmuszony dostać się do mostu, a raczej zapory/mosty w Dębe. W miejscowości tej, już po drugiej stronie Narwi znajduje się baaardzo dużo sadów. Pora roku idealnie pasuje do dojrzewania jabłek, grusz czy śliw. To też po drodze robiłem sobie małe przystanki na podjedzenie, oczywiście korzystałem z tych przydrożnych jabłoni, grusz i śliw ;) Dalej zmuszony byłem jechać drogą krajową 62. Nigdy tak wiele tirów jeszcze mnie nie mijało. Po drodze rzadko kiedy przejeżdżał samochód osobowy! Same tiry, okresami jadące w sznurku. Dla rowerzystów coś okropnego - szczególnie ten silny powiew jadących z naprzeciwka. Po dojechaniu do Pomiechówka zacząłem robić zdjęcia, a to stacji kolejowej, ulicom, czy figurze przy jednym ze skrzyżowań. Wdrapałem się także na most kolejowy by zdobyć kilka ciekawych zdjęć nadjeżdżających pociągów - bez obaw, nie stworzyłem niebezpiecznych sytuacji. Potem przejechałem do Pomiechowa - zaraz obok - żeby sfotografować tamtejszy kościół. Obok pasły się konie, które także uwieczniłem. Ulica Rolnicza doprowadziła mnie do wąskiego tunelu pod torami, po drugiej stronie powitało mnie Stanisławowo, gdzie znajduje się cerkiew. Musiałem trochę się cofnąć, żeby do niej dojechać. Po uwiecznieniu chwili z cerkwią ruszyłem w kierunku Starego Modlina i NDM. Zanim przedostałem się przez rzekę musiałem wejść na wiadukt... nie chcąc tracić energii nadkładaniem drogi, wybrałem wspinaczkę po schodach z nielekkim rowerem. Most zaniedbany, wąskie chodniki... dość niebezpieczny dla rowerzysty, czy pieszego. Następnie dostałem się już do Nowego Dworu Mazowieckiego, gdzie nie zwiedzałem z uwagi na wyczerpanie. Dałem przecinaka przez miasto i udałem się do Janówka, skąd zamierzałem już jechać Kolejami Mazowieckimi. Po dojechaniu na peron okazało się jednak, że pociąg będzie dopiero za 40 minut. Nie chcąc tracić czasu pojechałem dalej. W Janówku Drugim zadziwiła mnie nawierzchnia drogi. Próżno szukać tam tradycyjnego asfaltu... wszędzie kostka. Taka droga jednak się skończyła, zjechałem na leśną dróżkę, która z każdym metrem zaczęła się zwężać, aż w końcu zniknęła, a ja porzuciłem las i przedostałem się do torów kolejowych. Po kilkunastu, kilkudziesięciu metrach przedostałem się na drugą stronę torów, gdzie czekała na mnie dróżka, którą dojechałem najpierw do Chotomowa, a potem Legionowa i do domu.