Trasa rowerowa Czarna Białostocka -Supraśl -Białystok

Rzeka płynie w województwie podlaskim. Początek bierze w bagnach na północ od wsi Topolany. W swoim górnym biegu początkowo płynie na wschód, za Michałowem skręca na północ, gdzie płynie przez Puszczę Knyszyńską i Gródek. Począwszy od wsi Piłatowszczyzna skręca na północny zachód i przez 30 km jest naturalną granicą pomiędzy powiatem sokólskim i białostockim. Dalej płynie przez Supraśl, Wasilków (zahacza o obrzeża Białegostoku). Około 2 km poniżej Gródka rzeka tworzy przełom przez strefę moreny czołowej. Około 3 km w górę od wodowskazu w miejscowości Fasty na rzece znajduje się jaz piętrzący wodę w celu nawodnienia łąk w dolinie. Wpada do Narwi na 299,8 km jej biegu we wsi Złotoria.

Dopływami Supraśli są Sokołda, Płoska, Dzierniakówka, Pilnica, Biała, Czarna, Grzybówka, Słoja. Rzeka stanowi źródło zaopatrzenia w wodę pitną aglomeracji białostockiej (ujęcie powierzchniowe); jej zlewnia objęta jest pośrednią strefą ochronną.[

Jałówka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Supraśl. Od 2007 r. posiada status sołectwa[1]. W skład sołectwa wchodzą: gajówka Podjałówka, Czołnowo, Sadowy Stok, Zacisze. Sołectwo zajmuje obszar o pow. 5696,9539 ha. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa białostockiego.

centrum miasta
Supraśl – miasto w Polsce położone w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Supraśl. Położone jest nad rzeką Supraślą, na Wysoczyźnie Białostockiej, jest otoczone Puszczą Knyszyńską, historycznie na Podlasiu. Zaliczane do aglomeracji białostockiej.

Według danych z 1 stycznia 2013 miasto miało 4673 mieszkańców[2].

W Supraślu znajduje się siedziba Parku Krajobrazowego Puszczy Knyszyńskiej.

Dzięki walorom ekologicznym miasta, czystości powietrza, brakowi ośrodków przemysłowych, mikroklimatowi oraz znajdującym się w pobliżu Supraśla bogatym złożom borowin, w 1999 Supraśl uzyskał status uzdrowiska[3].

Supraśl położony był w drugiej połowie XVI wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego[4].

Rezerwat „Budzisk" jest najstarszym rezerwatem przyrodniczym w Puszczy Knyszyńskiej. Utworzony został w 1970 r. z inicjatywy miejscowych leśników i po 17 latach powiększony do obecnego obszaru 328,51ha.Obowiązują w nim dwie kategorie ochrony: rezerwat ścisły o pow. 17,28 ha – bez jakiejkolwiek bezpośredniej ingerencji człowieka oraz rezerwat częściowy na pozostałym obszarze. Powołaniu rezerwatu przyświecała idea zachowania fragmentu Puszczy Knyszyńskiej z naturalnymi zbiorowiskami leśnymi, torfowiskowymi, łąkowymi i źródliskowymi.

W rezerwacie Budzisk początek swój ma rzeka Migówka, która wije się przez cały rezerwat by zakończyć swój bieg w rzece Sokołda. O wyjątkowości tego miejsca decyduje także obfitość rzadkich okazów fauny. W rezerwacie spotkać można rysia, obserwować lub usłyszeć puszczyka, włochatkę, derkacza, dzięcioła trójpalczastego oraz wiele innych równie unikalnych zwierząt.

Rezerwat „Budzisk" jest najstarszym rezerwatem przyrodniczym w Puszczy Knyszyńskiej. Utworzony został w 1970 r. z inicjatywy miejscowych leśników i po 17 latach powiększony do obecnego obszaru 328,51ha.Obowiązują w nim dwie kategorie ochrony: rezerwat ścisły o pow. 17,28 ha – bez jakiejkolwiek bezpośredniej ingerencji człowieka oraz rezerwat częściowy na pozostałym obszarze. Powołaniu rezerwatu przyświecała idea zachowania fragmentu Puszczy Knyszyńskiej z naturalnymi zbiorowiskami leśnymi, torfowiskowymi, łąkowymi i źródliskowymi.

W rezerwacie Budzisk początek swój ma rzeka Migówka, która wije się przez cały rezerwat by zakończyć swój bieg w rzece Sokołda. O wyjątkowości tego miejsca decyduje także obfitość rzadkich okazów fauny. W rezerwacie spotkać można rysia, obserwować lub usłyszeć puszczyka, włochatkę, derkacza, dzięcioła trójpalczastego oraz wiele innych równie unikalnych zwierząt.