Batyżowiecki Szczyt

Po opadach śniegu na początku października udało się wybrać na Batyżowiecki Szczyt, mimo że miejscami był on jeszcze widoczny. Start z Wyżnich Hagów i przejście żółtym szlakiem nad Batyżowiecki Staw skąd udajemy się ścieżką prowadzącą przez dolinę. Trzymamy się jej, aż do Batyżowieckiego Żlebu, jednak my idziemy dalej w głąb doliny. Śniegu coraz więcej ale na płaski można go ominąć bądź bezpiecznie przejść. Zbliżamy się do ściany i zakładamy sprzęt. Postanawiamy się asekurować gdyż wyżej też zalega śnieg. Wiążemy się liną i lecimy najpierw kominem na grań. Szukanie miejsca do założenia przelotu to nie lada wyczyn. Raz że pasuje omijać śnieg, dwa że ciężko coś znaleźć odpowiedniego do jego osadzenia. Ale docieramy na grań skąd udajemy się na szczyt. Tu też miejscami śnieg, ale asekuracja plus czujność pozwala bezpiecznie wejść i cieszyć się nową panoramą. Nową a to dlatego, że staję na jego wierzchołku pierwszy raz. Tam nie ma wiele miejsca, ale we trójkę się mieścimy. Fotki jedzenie i czas na zejście. Decydujemy się na ciągły zjazd ze względu na śnieg. Najpierw ze szczytu prowadziłem zjazd, by następnie przy zjazdach do doliny być ostatnim. I mój ostatni zjazd odbył się prawie w mroku i bez czołówki. Oczy jednak przyzwyczaiły się do ciemności więc obyło się bez większych historii. Pozostało nam tylko zejść tą samą drogą do auta.