2020-10-27 Kraków - Trzyciąż - Kraków

W związku z pojawiającymi się plotkami o wprowadzeniu ograniczeń w związku z panującą pandemią, mając doświadczenie z wiosny, postanowiłem wykorzystać ładną pogodę i póki jeszcze można wybrałem się na kolejną i oby nie ostatnią wycieczkę w tym roku. Ponieważ mieszkam stosunkowo blisko Doliny Prądnika ten właśnie kierunek sobie obrałem na tą wycieczkę. Dolina Prądnika zawsze jest piękna, jednak każda pora roku ukazuje jej inne oblicze. Jesienią w Dolinie Prądnika można podziwiać zbocza porośnięte drzewami, których liście mienią się różnymi odcieniami zieleni, żółci, brązu i czerwieni. Specyficzny mikroklimat Doliny Prądnika sprawia, że ten festiwal kolorów nie trwa zbyt długo. Przymrozki, niższa niż w innych miejscach temperatura oraz wiatr sprawiają, że liście opadają bardzo szybko. Czasami taka zmiana trwa z dnia na dzień. Na szczęście załapałem się jeszcze w tym roku na ten różnokolorowy obraz jesieni. Wprawdzie na ziemi leżało już dużo liści jednak większość była jeszcze na drzewach. Zgodnie z moim zwyczajem tylko pierwsza część wycieczki przebiegała przez Dolinę Prądnika. Jak jest taka możliwość to staram się aby trasa wycieczki miała kształt pętli. W związku z powyższym w Sułoszowej opuściłem Dolinę Prądnika i jadąc przez pola ruszyłem do Trzyciąża skąd zaczęła się moja droga powrotna. W drodze do Trzyciąża zatrzymałem się na chwilkę przy usytuowanym w lesie, trochę jakby zapomnianym i zaniedbanym cmentarzu z czasów I wojny światowej. Z Trzyciąża już najkrótszą drogą ruszyłem w stronę Krakowa, gdzie zakończyłem wycieczkę. Jedynie w Cianowicach zjechałem troszkę z drogi, żeby rzucić okiem na pięknie odrestaurowany dwór Dobieckich.