09.05

Zaskroniec zwyczajny (Natrix natrix) – gatunek niejadowitego węża z rodziny połozowatych (Colubridae). Zaskrońce występują w całej Europie (oprócz Szkocji, Irlandii i północnej części Skandynawii).

Samica jest większa od samca i osiąga średnio długość do 1,5 m[3], a samiec do 1 m[3]; odnotowywano osobniki dłuższe[4]. Żywią się płazami, rybami[3] albo małymi gryzoniami, które połykają bez uprzedniego uśmiercania. Atakują tylko poruszające się zwierzęta. W niewoli zaskrońce żyją do 15 lat.

Zaatakowany zaskroniec broni się, często udając martwego, wypuszcza przy tym nieprzyjemnie pachnącą ciecz, która dodatkowo ma zniechęcić potencjalnego drapieżnika. Może także wydawać dość głośny syk w celu odstraszenia napastnika.

Zaskroniec zawdzięcza swą polską nazwę charakterystycznym żółtawym plamom "za skroniami". Plamy te są bardzo wyraźne – pozwalają łatwo rozpoznać ten niejadowity i niegroźny dla człowieka gatunek, otaczają je czarne obwódki. Ubarwienie ciała zmienne, zazwyczaj szarozielone lub brązowawe. Białokremowy brzuch pokrywają nieregularne czarne plamy o podobnym do kwadratów kształcie[3].

Samica składa jaja od czerwca do lipca w liczbie 9-40, o długości 23-30 mm[4]. Po 2 miesiącach wykluwają się młode, o długości ciała około 15 cm. Od razu są samodzielne[3].

Rzepak jest jedną z najważniejszych roślin uprawnych w Polsce. Powierzchnia jego uprawy systematycznie rośnie, osiągając w ostatnich latach około 800 tys. ha (rzepak ozimy oraz jary). Jest to najważniejsza roślina oleista w naszej strefie klimatycznej. Olej tłoczony z nasion rzepaku służy głównie do produkcji olejów jadalnych, margaryn oraz wykorzystywany jest jako surowiec do produkcji biopaliw. Makuch rzepakowy lub śruta poekstrakcyjna pozostające po wytłoczeniu nasion wykorzystywane są z powodzeniem do produkcji pasz.

Mniszek pospolity, mniszek lekarski[3] (Taraxacum officinale F.H. Wiggers coll., właśc. Taraxacum sect. Taraxacum) – określenie roślin z rodzaju mniszek, w zależności od ujęcia systematycznego stanowiące nazwę zbiorową drobnych gatunków z sekcji Taraxacum (= Vulgaria, Ruderalia) lub odnoszące się do jednego gatunku występującego na niewielkim obszarze w Skandynawii – T. campylodes. W dominującym znaczeniu są to mniszki z sekcji obfitującej w drobne, apomiktyczne gatunki. W samej Europie opisano ich ponad tysiąc, w tym w Polsce ponad 200, a występują także w Azji i północnej Afryce. Zawleczone zostały na wszystkie inne kontynenty. Poza Europą dane o poszczególnych taksonach są bardzo fragmentaryczne. Rośliny te rosną na siedliskach ruderalnych, na łąkach i murawach, w uprawach i widnych lasach. Są wykorzystywane jako rośliny jadalne, pastewne, miododajne i lecznicze. W uprawach uznawane za chwasty.