Willę na kamiennym cokole wzniesiono w latach 1895-1910 z cegły. Prowadził do niej reprezentacyjny podjazd z trawnikiem po środku. Wokół budowli założono park w stylu angielskim, a płynącą nieopodal rzekę Młynówkę wykorzystano do zasilenia systemu ozdobnych, a zarazem użytkowych stawów. W otoczeniu znalazło się także pole do gry w krykieta, oranżerie i dom ogrodnika. Wojna oraz lata PRL przyniosły znaczne zaniedbania oraz rozbiórkę okazałej bramy wjazdowej. Obecnie w willi mają siedziby m.in. Miejska i Powiatowa Biblioteka Publiczna i Miejska Izba Muzealna w Zawierciu. W podziemiach znajduje się także restauracja.
Murowany, neogotycki kościół wzniesiony został w latach 1896-1903 z czerwonej cegły na planie krzyża łacińskiego. Świątynia posiada pięć wież z dwiema najokazalszymi od frontu. Kościół jest trójnawowy, z transeptem. W głównym ołtarzu, wykonanym z marmuru, umieszczony jest obraz Chrystusa Miłosiernego. Przy schodach wejściowych do świątyni stoją dwie figury patronów - świętych Piotra i Pawła. W 2009 r. kościół podniesiony został do godności bazyliki mniejszej.
Jest to najstarsza świątynia katolicka w mieście. Jest to kościół murowany, jednonawowy. Jego prezbiterium zakończone jest trójkątną apsydą. Świątynia powstała w XVI wieku, lecz tradycjami swymi sięga wieku XIV. Późniejsze przebudowy i przybudówki znacznie zmieniły jej bryłę. W latach 1552 – 1592 kościół za sprawą Bonerów został zamieniony na zbór ariański.
Dworek został wzniesiony w I poł. XIX w. Na jednej z belek widnieje 1738 r., co może sugerować, że pochodzi on z XVIII w. Swój obecny kształt zawdzięcza przebudowie w 1914 r. Budynek jest parterowy, dwutraktowy z sienią na przestrzał w południowej, przerobionej części, wraz z bocznymi pomieszczeniami z dawnego salonu. Posiada typowe dla polskich dworków szlacheckich wejście, flankowane półkolumnami na postumentach. Dach dwuspadowy, obecnie pokryty blachą.
Obiekt niestety bardzo ucierpiał w czasie II wojnie światowej i obecnie, po odbudowie, jego architektura różni się zasadniczo od pierwotnej postaci. Dworek pełni obecnie funkcje mieszkalne, można go więc zobaczyć jedynie z zewnątrz.
Ruiny wspaniałego zamku Bonerów w Podzamczu są świetnie wkomponowane w najwyższe wzniesienie Jury - Górę Janowskiego (516 m n.p.m.). Początki tej warowni sięgają połowy XIV wieku i wiążą się z królem Kazimierzem Wielkim. Zamek udostępniony jest do zwiedzania, niemal każdy jego fragment. Na dziedzińcu przez cały sezon organizowane są ciekawe imprezy plenerowe, ściągające tu prócz turystów, rycerzy i białogłowy.
W Rokitnie Szlacheckim do naszych czasów zachowały się jedynie pozostałości zespołu pałacowo-parkowego. Początkowo znajdował się tu drewniany dworek Poleskich z końca XVIII w. otoczony starodrzewem. Budynek dworski nie zachował się do dzisiejszych czasów, gdyż został rozebrany w 1957 roku. Zachowały się natomiast fragmenty neogotyckiej rozbudowy z II potowy XIX wieku, na które składają się biblioteka i wieża oraz część zabudowań gospodarczych.
W Wysokiej zachowały się ruiny pałacu wybudowanego po 1791 r. Byt on piętrowy, murowany, potynkowany zwrócony elewacją frontową na wschód. Dwutraktowy, podpiwniczony pałac wzniesiono na planie prostokąta z izbami sklepionymi kolebkowo z lunetami. Budynek posiadał dach czterospadowy kryty dachówką. Później pałac wpadł w ręce zarówno Niemców, jak i Rosjan, a po 1989 roku przejęta go Spółdzielnia Rolnicza Przyszłość. To byt już początek końca pałacu i dzisiaj można mówić o jego ruinach
W zachodniej części wsi częściowo zachował się ruiny murowanego dworku szlacheckiego wzniesionego na przełomie XVIII i XIX wieku - na pewno istniał już w 1789 roku. Gmach zbudowano na planie zbliżonym do kwadratu. Posiadał dwie kondygnacje przykryte czterospadowym , krytym blachą dachem. Fasada urozmaicona jest gankiem wspartym na czterech drewnianych kolumnach. Stan budynku nie jest niestety dobry, zarówno wnętrze jak i zewnętrze gmachu jest zrujnowane.
okazałe ruiny XIV-wiecznego zamku biskupów krakowskich to główna atrakcja miejscowości. Początki warowni sięgają II połowy XIII wieku, kiedy to właścicielami byli książęta śląscy, obecnie zamek jest zabezpieczany, w sezonie dziedziniec i wieża zamkowa są bezpłatnie udostępniane dla turystów.
niezwykle cenny i ciekawy zabytek, jeden z najstarszych zabytków na Śląsku i w całej Polsce, porównywalny z rotundą Św. Mikołaja w Cieszynie. Siewierski kościół został wybudowany w I połowie XII wieku, w stylu romańskim, który rzadko już ogląda się w Polsce. Do XV wieku był kościołem parafialnym, później filialnym, a dziś stanowi kaplicę cmentarną. W latach 50-tych XX wieku został przebudowany, usunięto elementy XVIII-wieczne, dzięki czemu zyskał pierwotny wygląd.
dawny kościółek szpitalny, a dziś filia parafii Św. Macieja. Zachowało się w nim zabytkowe wyposażenie.
Pierwsze informacje o istnieniu kościoła pod wezwaniem św. Macieja pochodzą z XV wieku. Był wtedy świątynią filialną, składającą się z murowanego prezbiterium i drewnianej nawy. W 1598 roku nawę drewnianą zastąpiono murowaną. Obecny kształt świątynia uzyskała w wyniku przebudowy z lat 1782-1784. W tym czasie przedłużono nawę świątyni, wzniesiono nową jednowieżową fasadę, zbudowano kruchtę, skarbiec i jedną kaplicę (od strony południowej). Z tych czasów pochodzi również brama główna w murze kościelnym od strony zachodniej. W wyniku tej przebudowy kościół otrzymał wygląd barokowo klasycystyczny.
W pobliżu kościoła stoi zabytkowa, dwukondygnacyjna plebania - dawny pałac właścicieli Pińczyc. Niegdyś barokowy, pochodzący z wieku XVIII, został w XIX stuleciu przebudowany na potrzeby parafii. Niestety, zatracił wtedy swe cechy stylowe i nie prezentuje się dzisiaj zbyt atrakcyjnie. Może prowadzony właśnie remont pomoże odzyskać mu dawny blask?
Wybudowany w 1784 roku kościół wyróżnia się niewielkimi rozmiarami. Nawa jest szeroka, ale krótka. Od południa przylega do niej zamknięte półkoliście prezbiterium. Najbardziej reprezentacyjna jest elewacja frontowa ze smukłą wieżą zwieńczoną hełmem z latarnią. Zachował się wystrój i wyposażenie w stylach barokowym i rokokowym. Świątynię otacza kamienny mur, w którego narożnikach postawiono ciekawe, przykryte dachem namiotowym, nieduże baszty.
Na terenie byłego zespołu dworskiego Bauerertzów w Będuszu (obecnie dzielnica Myszkowa) między innymi znajduje się charakterystyczny spichlerz z ok. 1890 r. Jest to budynek murowany na rzucie litery L, dwukondygnacyjny z wysoka wieżą o czterech kondygnacjach. Dwie ostatnie kondygnacje są sześcioboczne. Wieża jest pokryta strzelistym daszkiem ze sterczynką.
Kaplica w Mijaczowie jest skromnym obiektem z kamienia, powstałym jako kaplica dworska w majątku mijaczowskim. W XIX wieku dopuszczono do odprawiania w kaplicy nabożeństw. Kiedy w połowie tego stulecia rozbierano pałac, postanowiono pozostawić kaplicę. Od początku XX wieku mogli z niej korzystać mieszkańcy Myszkowa, a świątynia pełniła do 1924 roku rolę kościoła parafialnego. Kaplica jest kamienną budowlą, wzniesioną na planie prostokąta, przykrytą dwuspadowym dachem. We wnętrzu zobaczymy sklepienie kolebkowe z lunetami.
Pałacyk Augusta Schmelzera, znany także pod nazwą Pałacu Fabrykanta zbudowano pod koniec XIX wieku (chociaż na fasadzie głównej budynku umieszczono datę 1865). Jest to obiekt dwukondygnacyjny, postawiony na planie prostokąta. Całość zaprojektowano w duchu eklektycznym. Elewacje z czerwonej cegły są efektownie dekorowane jasnymi detalami architektonicznymi w postaci gzymsów czy opasek okiennych. W szczycie nad wejściem głównym znajduje się płaskorzeźba, przedstawiająca prządkę przy kołowrotku. Wewnątrz warto zwrócić uwagę na duży witraż. Obecnie w pałacyku mieści się wytworna restauracja.
Murowany kościół w Mrzygłodzie wybudowano w połowie XVII wieku, konsekracji odbyła się w 1662 roku. Świątynia była przebudowywana i restaurowana w XIX i XX wieku. Jej budynek jest orientowany, jednonawowy, z węższym, półkoliście zamkniętym prezbiterium. Po stronie zachodniej zbudowano wieżę na planie kwadratu, którą przykryto barokowym hełmem z latarnią. Na styku nawy z prezbiterium wzniesiono barokową sygnaturkę. Od strony północnej do ściany nawy przylega XVIII-wieczna kaplica Matki Bożej Różańcowej, zwieńczona kopułą z latarnią. Wnętrze jest głównie barokowe, z elementami rokoka.
We Włodowicach znajdują się ruiny pałacu wybudowanego w latach 1669–1681 przez kasztelana krakowskiego Stanisława Warszyckiego. W XVIII w. pałac należał do rodziny Męcińskich, którzy zmienili wystrój wnętrz, nadając im wygląd klasycystyczny. W XIX w. pałac przeszedł w ręce rodziny Poleskich. Hrabia Michał Poraj Poleski utworzył tu wyższą szkołę agronomiczną z laboratorium chemicznym, fizycznym i obszerną biblioteką. Najprawdopodobniej na przełomie XIX i XX wieku dokonano przebudowy, która nadała pałacowi cechy neogotyckie. Na skutek XX-wiecznych pożarów oraz wieloletnich zaniedbań pałac znajduje się w stanie ruiny.
Murowany kościół wzniesiony został w latach 1701 - 1703. Zbudowana w stylu polskiego baroku świątynia konsekrowana została w 1708. Pod koniec XVIII w. kościół, który ucierpiał od uderzenia pioruna, wyremontowano. W latach 1898-1911 miała z kolei miejsce jego rozbudowa - do jednonawowej bryły dobudowano kaplicę, zakrystię z przedsionkiem, składzik oraz wieżę z kruchtą w przyziemiu. Wyposażenie kościoła zachowało w dużej części XVIII-wieczny charakter. Z tego czasu pochodzą m.in. trzy znajdujące się w nim ołtarze.
4.4
Najciekawsze
Najnowsze
W pobliżu
Rower 
Rower górski 
Rower szosowy 
Rower turystyczny 
Pieszo 
Bieganie 
Turystyka górska 
Piesza wycieczka 
Nordic Walking 
Moto 
Samochód 
Motocykl 
4x4 
Woda 
Kajak 
Żeglarstwo 
Inne jednostki pływające 
Zima 
Narty biegowe i śladowe 
Ski Tour 
Narty zjazdowe i snowboard 
Łyżwy 
Pozostałe 
Paralotnia 
Konno 
Samolot 
Rolki 
Hulajnoga 
Inne 
PRO
Skomentuj