Skwer Jana Pawła II to jeden z głównych placów Siedlec poświęcony papieżowi Janowi Pawłowi II. W centralnym miejscu skweru znajduje się pomnik papieża Jana Pawła II, wystawiony na pamiątkę wizyty Ojca Świętego w Siedlcach w 1999. Autorem pomnika jest Marian Gardziński.
Tukan powstał w 1991r. jako druga pizzeria w Siedlcach i jest jednym z nielicznych lokali gastronomicznych, który może pochwalić się tak długą tradycją w mieście. Oprócz włoskiej pizzy podawanej na grubym cieście (serowym) proponuje szereg dań kuchni polskiej oraz - ostatnio wprowadzony - szeroki wybór dań kuchni chińskiej. W okresie letnim oferuje możliwość spożywania posiłków w ogródku przy lokalu.
Ratusz jest traktowany za najcenniejszy zabytek obiektów architektonicznych o przeznaczeniu publicznym. Potoczna nazwa "Jacek" wywodzi się prawdopodobnie z miejscowej legendy, wg której do wykonania zwieńczającej ratusz figury Atlasa pozował lokaj Aleksandry Ogińskiej o imieniu Jacek.
Dzięki swej oryginalnej formie, ratusz jest zaliczany do najciekawszych budowli ratuszowych w Polsce. Zaprojektowany prawdopodobnie przez Jana Zygmunta Deybla, został wzniesiony w latach 1763-1766, na miejscu istniejących wcześniej, zniszczonych przez pożary, kilku drewnianych ratuszy. Budynek będący typowym ratuszem handlowym został wzniesiony na planie krzyża. Skrzydła ratusza przeznaczone były na kramy i sklepy, natomiast w centralnie usytuowanej części wieżowej znajdowały się pomieszczenia administracyjne. Architektonicznie obiekt niejednorodny stylowo, choć dostrzegalne są wpływy budownictwa niemieckiego. Ratusz uległ częściowemu zniszczeniu podczas pożarów w 1784 r. i w 1789 r., a także podczas II wojny światowej. Z wieży ratuszowej kuranty wygrywają poloneza Kleofasa Ogińskiego p.t.: "Pożegnanie Ojczyzny". Po wojnie swoją siedzibę miało tu wiele instytucji, obecnie mieści się tutaj Muzeum Regionalne.
W ostatnich latach przed ratuszem, centralnie od strony zachodniej wybudowano fontannę upamiętniającą współpracę Siedlec z włoskim miastem Pescantina. Pomimo, że znajduje się ona w ścisłym centrum miasta, jest to doskonałe miejsce na odpoczynek w letni upalny dzień.
Kościół św. Stanisława to najstarszy murowany obiekt architektury sakralnej w Siedlcach. Wybudowany dzięki fundacji Izabeli i Kazimierza Czartoryskich w latach 1740-1749. W 1793 r. architekt Stanisław Zawadzki przebudował fasadę w stylu klasycystycznym.
Współcześnie barokowo - klasycystyczna bryła kościoła zachowuje wygląd z czasu tej przebudowy, jednakże w większej mierze kościół pozostał budowlą barokową. Kościół to budowla o dwukondygnacyjnej fasadzie, w dolnej kondygnacji portyk toskański, na którym opiera się balkon. W prezbiterium kościoła znajdują się obrazy czterech ewangelistów z kolekcji Ossolińskich, natomiast w ołtarzach bocznych umieszczono obrazy Szymona Czechowicza.
W pobliżu kościoła przy ulicy Starowiejskiej znajdują się skrzydła boczne dawnej bramy – dzwonnicy, która pierwotnie miała kształt łuku triumfalnego o trzech arkadach.
Brama została wzniesiona na zlecenie Michała Fryderyka Czartoryskiego w latach 1773 - 1776 zapewne według projektu Szymona Bogumiła Zuga.
Rada Miejska podczas I wojny światowej nadała dzwonnicy miano Bramy księżnej Ogińskiej.
W maju (10-13)1941 roku brama, która utrudniała przejazd pojazdów pancernych, została rozebrana przez Niemców.
Obecnie pozostały jedynie skrzydła boczne zawierające niewielkie pomieszczenia użytkowe
Budynek zaprojektowany przez architekta Atonio Corazziego wzniesiono w latach 1827-1828. Pierwotnie w miejscu budynku mieściła się austeria przy Trakcie Brzeskim, w której za czasów Aleksandry Ogińskiej wydawano posiłki dla biednych. W dawnej oberży młode lata spędził Aleksander Orłowski, przyszły malarz batalista. Poczta to dwukondygnacyjny budynek wybudowany na planie prostokąta. Budynkowi nadano charakterystycznego wyglądu poprzez reprezentacyjnie zaprojektowany fronton. W 1979 r. na frontowej ścianie poczty wmurowano tablicę poświęconą pamięci pracowników siedleckich poczt i telekomunikacji, bohaterskich ofiar poległych z rąk okupantów w czasie II wojny światowej.
Budynek zaprojektantowany przez włoskiego architekta Atonio Corazziego, został wzniesiony w pierwszej ćwierci XIX w. Pierwotnie mieściły się tutaj wozownie należące do Aleksandry Ogińskiej. Początki teatru siedleckiego sięgają 1788 r. Była to filia dworskiego teatru hetmana Ogińskiego.
W latach późniejszych swoją siedzibę miała tu szkoła muzyczna (I i II stopnia), obecnie w budynku mieści się Urząd stanu cywilnego.
W miejscu dzisiejszego pałacu pierwotnie istniały dwory drewniane, swoją historią sięgające czasów prelokacyjnych miasta. Pałac murowany został wybudowany przed 1730 r. przez Kazimierza Czartoryskiego. W kolejnych latach remontowany i przebudowany. Pomiędzy 1769 i 1770 generalny remont pałacu przeprowadził Michał Fryderyk Czartoryski, syn Kazimierza Czartoryskiego, a w latach 1779-1781 na zlecenie Aleksandry Ogińskiej pałac gruntownie przebudował architekt Stanisław Zawadzki. Dzięki tej przebudowie pałac otrzymał klasycystyczną bryłę i wystrój.
Bywali tu przedstawiciele znamienitych polskich rodów: Braniccy, Potoccy, bohaterzy narodowi, w tym Tadeusz Kościuszko, poeci epoki oświecenia: Julian Ursyn Niemcewicz, Franciszek Kniaźnin, Franciszek Karpiński, a także król Stanisław August Poniatowski. Po śmierci Aleksandry Ogińskiej majątek po niej odziedziczyła Izabela Czartoryska, która w 1807 r. zamieniła dobra siedleckie na dobra rządowe na Lubelszczyźnie. Od tego czasu pałac stał się obiektem użyteczności publicznej. W czasach II wojny światowej został spalony. W trakcie odbudowy w 1950 r. przekształcono w stopniu znaczącym wnętrza, dostosowując je do potrzeb nowych użytkowników. W 1953 r. wzniesiono, na dziedzińcu pałacu od frontu pomnik w kształcie sarkofagu poświęcony poległym w walkach o wyzwolenie narodowe i społeczne w latach 1939-1945. Obecnie pałac jest administrowany przez Akademię Podlaską.
Pierwotnie został utworzony jako park "włoski". Po przejęciu majątku przez Czartoryskich przekształcony około 1768 r. wg projektu Franciszka Salezego Sarnowskiego i Aleksandry Ogińskiej w park sentymentalny. W związku z planowaną w lipcu 1783 r. wizytą w Siedlcach króla Stanisława Poniatowskiego w parku utworzono wiele romantycznych i egzotycznych obiektów. Ogród składał się z dziko rosnących lasków, gajów, klombów, krętych dróg i kanałów z licznymi wyspami. Było w nim ponad trzydzieści różnych budowli: domki mieszkalne księżnej, altany, łazienki, domek rybacki, meczet turecki, oranżeria, stajenka, wiatrak i in.
Park wydzierżawiono osobom prywatnym w latach czterdziestych XIX, a w kilka lat później przekazano miastu.
Dzisiejszy park znacznie odbiega od pierwowzoru parku sentymentalnego. Zajmujący zdecydowanie mniejszy obszar i pozbawiony dawnego układu jest obecnie typowym parkiem miejskim. W parku do dzisiaj rosną ponad dwustuletnie drzewa. Niektóre z nich uznano za pomniki przyrody.
Malowniczo położony przy miejskim parku, oddalony od budynków mieszkalnych z rozległymi terenami zielonymi wokół, pozwala na organizację różnorodnych imprez plenerowych. Miejski Ośrodek Kultury w Siedlcach jest organizatorem lub współorganizatorem większości odbywających się w nim imprez.
Wybudowany kosztem Aleksandry Ogińskiej przed 1787 r. pierwotnie na planie prostokąta, a na skutek rozbudowy w 1834 r. zachowuje do dzisiaj rzut w kształcie litery "T". Odwach będący architektonicznym symbolem czasów księżnej Ogińskiej jest budynkiem jednokondygnacyjnym, do którego w 1873 r. dobudowano dwukondygnacyjny budynek Resursy Obywatelskiej. W kolejnych latach przeznaczenie odwachu ulegało zmianom. Po wspomnianej rozbudowie w 1834 r. swoją siedzibę miały tu kolejno: Kasa Departamentalna i Hauptwach (pomieszczenie warty głównej z aresztem), policja, a po II wojnie światowej biuro "Społem". Obecnie budynek jest siedzibą biblioteki miejskiej.
W centrum Placu Tysiąclecia usytułowany jest kościół garnizonowy p.w. Serca Jezusowego. Zaprojektowany przez architekta Jakimowskiego i wzniesiony jako cerkiew prawosławna w latach 1868-1869. Pierwotnie zgodnie ze swoim przeznaczeniem świątynia posiadała cechy architektury bizantyńskiej z charakterystycznymi pięcioma kopułami. W latach 1928-1933 budynek przebudowano zgodnie z projektem Michała Sławińskiego nadając mu modernistyczną formę, wyrażającą się poprzez kubistyczne i oschłe potraktowanie poszczególnych elementów.
Najbardziej charakterystyczna budowla sakralna w Siedlcach została zaprojektowana przez Zygmunta Zdańskiego, ówczesnego architekta gubernialnego. Zbudowana w latach 1905-1912 na placu ofiarowanym przez Ludwika Górskiego w imieniu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. Kościół katedralny p.w. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny został wzniesiony w stylu neogotyckim na planie krzyża łacińskiego. Jesienią 1912 r. katedrę poświecił ks. J. Scipio del Campo. Wymiary: 52 m długości i 19 m szerokości, wysokość nawy głównej 16,5 m, wysokość wież 75 m. Bardzo charakterystyczne dla kościoła witraże, zniszczone podczas II wojny światowej i ponownie odbudowane.
Wzniesiona w 1783 r. kosztem Aleksandry Ogińskiej w związku z planowanym przyjazdem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Zwieńczona krzyżem barokowym kolumna miała wskazywać orszakowi króla drogę do pałacu Ogińskich. Zlokalizowana u wylotu ul. Asłanowicza (dawniej ul. Prospektowej) prowadzącej do kompleksu parkowo - pałacowego.
Bank Spółdzielczy w Siedlcach
Hotel "Janusz"*** jest jedynym hotelem trzygwiazdkowym w Siedlcach . Położony jest w ścisłym centrum miasta, a jednocześnie w miejscu zacisznym, przy trakcie prowadzącym do znajdującego się nieopodal pięknego, zabytkowego pałacu, należącego w przeszłości do rodziny Ogińskich, otoczonego starym parkiem w stylu francuskim.
Restauracja "Janusz" uznana jest przez wielu Gości za najlepszą restaurację w Siedlcach i okolicy. W eleganckim wnętrzu, przy klasycznej muzyce serwujemy wykwintne dania kuchni polskiej i międzynarodowej. Bogata karta win i polskich wódek zadowoli najbardziej wymagające gusta. W miesiącach letnich zapraszamy do romantycznego, przepełnionego zielenią , pełnego swoistego uroku ogródka przy restauracji.
W centrum Skweru Niepodległości znajduje się pomnik poświęcony pamięci Marszałka Józefa Piłsudskiego.
Pierwotnie zaprojektowany przez Jana Komara, nauczyciela siedleckiego Państwowego Gimnazjum im. Hetmana Żółkiewskiego został wybudowany w 1912 r. i odsłonięty 11 listopada 1930 r. Wzniesiony z kamieni polnych tworząc swym kształtem zarys województwa wileńskiego został poprzednio ustawiony naprzeciw ówczesnego Urzędu Starostwa Powiatowego. Rozebrany wkrótce po zakończeniu II wojny światowej. Ponownie odbudowany w 1990 r. przy Skwerze Niepodległości naprzeciw Urzędu Miasta. Obecny pomnik zaprojektował siedlecki artysta rzeźbiarz Waldemar Sieczka. Uroczyste odsłonięcie pomnika miało miejsce 11 listopada 1990 r. Na pomniku umieszczono płaskorzeźbę z wizerunkiem profilu twarzy Marszałka Józefa Piłsudskiego oraz tablicę z napisem "Marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu Budowniczemu Polski Odrodzonej 1930".
Na Skwerze Jana Pawła II, tuż obok domu handlowego Atlas znajduje się budka z najlepszymi zapiekankami w mieście.
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach jest akademicką uczelnią publiczną i stanowi integralną część narodowego systemu edukacji i nauki. Uniwersytet utworzony został Ustawą z dnia 23 lipca 2010 r. o nadaniu nowej nazwy Akademii Podlaskiej.
Rektorat Uniwersytetu mieści się w Pałacu Ogińskich przy ul. Konarskiego 2. Pozostałe obiekty zajmowane przez jednostki naukowo-dydaktyczne, jednostki międzywydziałowe i domy studenta znajdują się przy ulicach: 3 Maja 49 i 54, Sienkiewicza 51, Orlicz-Dreszera 19/21, Żytniej 23, 17/3, 17/2, Ks. Jerzego Popiełuszki 9, Prusa 12 i 14, Bema1, Kazimierzowskiej 3, Wiszniewskiego.
Widok wzdłuż ulicy Sienkiewicza
Widok wzdłuż ulicy Kilińskiego
Pub Mylna a w nim fikuśne stoliczki z pedałami jak u maszyny do szycia, trochę sztuki na ścianach oraz przyjemna jazzowa muzyka w tle. Bardzo sympatyczne miejsce na piwko z przyjaciółmi.
Widok na zabytkową kamienicę przy ulicy Kilińskiego
Zabytkowa kamienica przy ulicy Kilińskiego (widok od strony Kościoła Garnizonowego)
Od strony ulicy Sienkiewicza znajduje wejście do Instytutu Informatyki Uniwersytetu.
Widok na Pałac Ogińskich przez główną bramę (widok z ulicy Asłanowicza)
Katolickie Radio Podlasie to lokalna stacja radiowa o katolickim charakterze obejmująca swym zasięgiem środkową części wschodniej Polski. Radio rozpoczęło nadawanie 9 lipca 1992 roku jako radio diecezjalne w Siedlcach. Siedziba radia od początku istnienia mieści się przy ul. Bp. I. Świrskiego 56. Dyrektorem rozgłośni jest ks. kan. Sławomir Kapitan.
Rozgłośnia ma charakter katolicki, jednak większość uwagi poświęca sprawom regionalnym, stając się regionalnym centrum informacyjnym, posiada też liczne redakcje terenowe (min. w Białej Podlaskiej, Drohiczynie, Garwolinie, Łukowie, Międzyrzecu Podlaskim, Radzyniu Podlaskim, Siemiatyczach, Sokołowie Podlaskim, Węgrowie).
Muzeum Diecezjalne mieści się w tym samym budynku, co Katolickie Radio Podlasie i można je zwiedzać od wtorku do soboty w godzinach od 10 do 15. Muzeum przygotowało różne formy zwiedzania - dla dorosłych z przewodnikiem oraz zwiedzanie połączone z rysowaniem (lekcje dla dzieci z przedszkoli i klas 1-3 szkół podstawowych).
Centrum Kultury i Sztuki w Siedlcach powstało w 1975 roku jako instytucja skupiająca wszystkie jednostki kultury w województwie siedleckim a od 1 stycznia 1999 roku zostało przejęte przez Miasto Siedlce.
Siedzibą Centrum Kultury i Sztuki w Siedlcach jest Budynek przy ul. Bpa I. Świrskiego 31 z pomieszczeniami biurowo-administracyjnymi, salą prób tzw. „Galerią”, salą konferencyjną, studiem radiowym i pokojami instruktorów oraz salą widowiskowo-kinową z holem, garderobami, zapleczem technicznym, sanitarnym i kawiarnią.
Stałe działania programowe CKiS opierają się głównie na organizowaniu koncertów, przeglądów, festiwali, warsztatów, konkursów, przedstawień, spotkań literackich i poetyckich, wystaw, seansów filmowych oraz na prowadzeniu grup działających przy instytucji. W Centrum Kultury i Sztuki w Siedlcach prowadzą działalność: Zespół Pieśni i Tańca Ziemi Siedleckiej „Chodowiacy” im. Alicji Siwkiewicz, Chór Miasta Siedlce, Siedlecki Teatr Tańca CD, Teatr ES, Grupa Teatralna ALUZJA, Teatr Dzieci AS, Formacja Taneczna CARO DANCE, Klub Literacki OGRÓD, Siedlecka Grupa Literacka WITRAŻ, Klub Seniora RAFA, Kapela CHODOWIACY, Orkiestra Teatru ES.
Skomentuj