Południowa część Biebrzańskiego Parku Narodowego

bagno

Dąb

Kościół był poważnie zniszczony w trakcie I wojny światowej (w roku 1915) jak i podczas II wojny światowej, a całkowitemu zniszczeniu uległa plebania, organistówka i budynek gospodarczy. Rosjanie w trakcie działań wojennych dokonali grabieży kościoła, między innymi wywieźli dzwony do Rosji. Ks. proboszcz Zygmunt Gniedziejko wspólnie z wiernymi w latach 1972 - 75 przeprowadzili gruntowny remont świątyni.

Punkt oporu Wizna tworzyła nieukończona (modernizowana) od wiosny 1939 roku linia fortyfikacji, ciągnąca się na przestrzeni kilku kilometrów i wchodząca w skład fortyfikacji stałych na odcinku Wizna – Strękowa Góra (włącznie) – Osowiec-Twierdza (włącznie z Twierdzą Osowiec) – Goniądz (włącznie). Według niemieckich strategów wojennych najsłabszym ogniwem tej linii obronnej była Wizna. Składała się ona z dwóch linii obrony: tzw. czaty, czyli wysuniętej w pobliże mostu pozycji przesłaniania, składającej się z 2 lekkich schronów bojowych we wsi Włochówka, oraz punktu oporu w Grądach-Woniecku, gdzie nie wzniesiono fortyfikacji; oraz linii głównej. Ta ciągnęła się od miejscowości Kołodzieje i Giełczyn na prawym brzegu Narwi, poprzez Górę Strękową do wsi Maliszewo. Linię oparto o odsunięte o około 4 km od rzeki wzgórza, co dawało im dobry wgląd w dolinę. Na odcinku wzniesiono szereg schronów

Rozlewiska Narwi