Tutaj można zostawić nasz pojazd. Dalej ogranicza nas znak zakazu wjazdu do Ojcowskiego Parku Narodowego.
Od tego miejsca poruszamy się już pieszo, asfaltową drogą w kierunku Bramy Krakowskiej.
Tablice informacyjne znajdujące się przy wejściu do O.P.N.
Widok na Bramę Krakowską z Wąwozu Ciasne Skałki
Widok na Skały Koronne z pozycji Bramy Krakowskiej.
Źródełko Miłości jest wywierzyskiem krasowym, którego woda o temperaturze ok. 7°C wypływa spod ziemi z wydajnością 0,7 l/s. Obudowany wypływ źródła znajduje się ok. 100 m na pd. od Bramy Krakowskiej. Woda wpada do małego zbiornika, dno którego wykute jest w kształcie serca.
Naturalny wypływ źródła znajdował się przy lewym filarze Bramy Krakowskiej, jednak w związku z budową drogi przez Dolinę Prądnika woda została poprowadzona rurami do miejsca wtórnego wypływu. Po likwidacji istniejącej tu wytwórni wody sodowej (ok. 1960 r.), która czerpała wodę właśnie ze źródła obudowano je, a w roku 1986 przemurowano wg projektu J. Żółciaka.
Źródełko Miłości, jak wiele obiektów w Parku ma także swoją legendę:
„Pewnego razu, a było to bardzo dawno temu, Doliną Prądnika szło dwoje młodych ludzi. Wędrowali bardzo długo, a że było gorąco byli bardzo spragnieni.
Kiedy przechodzili obok Bramy Krakowskiej zauważyli wypływającą spod skały wodę. Przystanęli, nabrali trochę zimnej wody i napili się. Nie wiadomo, czy sprawiła to woda, ale zapałali do siebie gorącą miłością i od tej pory żyli razem, aż do śmierci.
Na pamiątkę tego wydarzenia źródło nosi nazwę Źródełka Miłości.”
UWAGA! Woda ze źródła nie nadaje się do bezpośredniego spożycia!
Brama Krakowska to jedna z kilku skalnych bram w Ojcowskim Parku Narodowym. Znajduje się w Dolinie Prądnika i zamyka wylot Wąwozu Ciasne Skałki za Krakowską Bramą do tej doliny. Kolumny Bramy Krakowskiej zbudowane są z odpornych na wietrzenie bloków jurajskich wapieni skalistych o wysokości ok. 15 m, lewa kolumna jest wyższa. Brama powstała w wyniku procesów erozyjnych, które intensywniej zachodziły na spękaniach ciosowych, którymi spływała woda. W dalszych etapach dołączyły się zjawiska krasowe i wietrzenie mechaniczne. W skałach ramy dostrzec można płaszczyzny spękań pionowych oraz poziome powierzchnie uławicenia wapieni. W lewej kolumnie bramy zamontowany jest obrazek Matki Boskiej Częstochowskiej.W 1928 roku wmurowano na niej tablicę pamiątkową z okazji wybudowania nowej drogi z Krakowa do Ojcowa, biegnącej dnem Doliny Prądnika, jednak z powodu protestów przyrodników tablicę usunięto w 1935.
Skała Koronna ma 436 m n.p.m. wysokości jest masywem skalnym wypiętrzającym się o ok. 100 m ponad poziom Doliny Prądnika. Pokryta jest murawami kserotermicznymi i grądem. Wyróżniającym się elementem masywu jest skała Rękawica (ze skałą związana jest legenda), naprzeciw Bramy Krakowskiej, za którą kryje się otwór Jaskini Ciemnej.
Przez Górę Koronną przebiega ścieżka dydaktyczna „Jaskinia Ciemna – Góra Okopy”, na której można zapoznać się z ciekawymi gatunkami roślin kserotermicznych oraz zachodzącymi procesami krasowymi.
Tutaj szlaki czarny i niebieski się rozchodzą. Czarny skręca w prawo do Groty Łokietka a niebieski w lewo,prowadzi do Jaskini Nietoperzowej,Doliny Będkowskiej i dalej do Rudawy.
Podejście niebieskim szlakiem prowadzącym wzdłuż wąwozu.
Tutaj szlak niebieski którym podążamy od Bramy Krakowskiej zbiega się ze szlakiem czarnym wiodącym z Ojcowa.
Położona jest ok. 125 m nad dnem Doliny Sąspowskiej i jest największą spośród wszystkich znanych na terenie Parku jaskiń. Jej długość wynosi 320 m, a deniwelacja -7 m. Składa się z kilku korytarzy i dwóch dużych sal: Rycerskiej i Sypialni oraz dwóch mniejszych.
Położenie na znacznej wysokości nad dnem Doliny Prądnika jest dowodem, że jaskinia była wyżłobiona przez wody podziemne znacznie wcześniej niż jaskinie położone niżej, a więc wówczas, gdy dno doliny (Prądnika i Sąspowskiej) znajdowało się na poziomie dzisiejszego wejścia do jaskini.Jaskinia jest wyżłobiona przez wodę w wapieniach górnej jury. Odcinek wstępny jaskini jest pozbawiony stropu, gdyż zawalił się on przypuszczalnie jeszcze przed epoką lodowcową. Dalsza część korytarza obniża się, skręca w kierunku pd.-zach. i znacznie się rozszerza, wchodząc następnie w Korytarz Główny. W jego stropie znajdują się tzw. kotły wirowe, powstałe wówczas gdy cały przekrój jaskini był wypełniony wodą. Na ścianach korytarza można zauważyć polewy i inne utwory naciekowe, często kontrastujące swą jasną barwą z zakopconym wnętrzem.
Z Korytarza Głównego wchodzimy do Sali Rycerskiej, z której w lewo odchodzi boczny korytarz zakończony ślepo, zaś w prawo schody w górę prowadzą na wyższy poziom jaskini, skąd ciasnym przejściem przechodzi się do małej komory zwanej Kuchnią. Jest to najstarsza część jaskini, leżąca blisko powierzchni. Tu w kilku miejscach przedostają się do wnętrza korzenie drzew. Na ścianach przesmyku i Kuchni widoczne są półki skalne i spłaszczenia, będące śladami modelowania jaskini przez potok przepływający swobodnie po jej ówczesnym dnie.
Z Kuchni schody prowadzą do Sypialni. Dno Sypialni w dużej części wyścielone jest rumoszem i blokami wapienia, które oderwały się od ścian i stropu. W kierunku zach. wiedzie nieduży boczny korytarz urozmaicony licznymi wymyciami, które spotykamy także w ścianach sali w pobliżu schodów. Szata naciekowa Jaskini Łokietka jest uboga. Występują tu na ogół nieduże stalaktyty rurkowe (tzw. makarony), zwłaszcza na stropach obu sal (głównie jednak Sypialni) i w innych trudniej dostępnych miejscach. ściany są okryte polewami, a ich odcinki przewieszone zdobią żebra naciekowe lub małe, cieniutkie, faliste draperie.
W ostatniej sali na uwagę zasługuje duży słup naciekowy ("Orzeł") pięknie wykształcony na pn. ścianie. Na lewo od Orła w niedużej wnęce nad stropem zachowały się stalagmity. Temperatura wewnątrz jaskini utrzymuje się na jednym poziomie przez cały rok i wynosi ok. 7-8°C. W okresie zimowym tuż przed wejściem tworzą się nieraz "stalagmity" lodowe, tzw. chłopki, nierzadko o bardzo pięknych formach.
zejście czarnym szlakiem do wlotu Jaskini Łokietka
Ciasne i wąskie wejście do wlotu Jaskini Łokietka
Namulisko jaskini było rozkopane fragmentarycznie przez J. Zawiszę (1871 r.) i S. J. Czarnowskiego (1886 i 1899 r.), którzy znaleźli tu (głównie w Sypialni) liczne kości niedźwiedzia jaskiniowego. Pozostała część osadów jaskiniowych jest nienaruszona. Przypuszcza się, że nie była ona wygodną siedzibą dla człowieka w ubiegłych epokach. Niemniej odkryto tu ślady jego bytności, m.in. tzw. ostrza jerzmanowickie.
Jaskinia była często odwiedzana od dawna, a regularnie zapewne od XVIII w. W czasie pierwszej wojny światowej jaskinia służyła za czasowe schronienie dla miejscowej ludności, głównie z pobliskich Czajowic.
Nieodłącznym uzupełnieniem opisu jaskini jest legenda o ukrywaniu się w niej Władysława Łokietka przed królem czeskim Wacławem II na przełomie XIII i XIV w.
Przyszły król Polski miał w niej ponoć przebywać ok. 6 tygodni. Łokietek odpoczywał na kamiennym łożu w ostatniej sali (Sypialni), a w niedużej wnęce Kuchni czyli w "kominku" przygotowywał sobie posiłki przynoszone mu przez włościan otwartym ku górze korytarzem wstępnym, podczas gdy wejście do jaskini było zasnute pajęczyną, która pokryta kroplami rannej rosy zmyliła ślad pogoni. Krata zamykająca wejście, powtarza motyw pajęczyny.
Wracamy czarnym szlakiem w kierunku Ojcowa.
Zejście czarnym szlakiem do Ojcowa.
Skałka jest doskonałym punktem widokowym, gdyż rozpościera się stąd piękna panorama południowej części Doliny Prądnika, ujścia Doliny Sąspowskiej oraz widok na Ojców i ruiny zamku.
W przeciwnym zboczu Doliny Prądnika zobaczyć możemy skałki (od prawej): Panieńskie, Bystra, Ostrogi, Figowa i Czyżówki, a u podnóża stawy gospodarstwa rybnego z hodowlą pstrąga tęczowego.
Przed stu laty widok z tego miejsca był rozleglejszy (można było zobaczyć Bramę Krakowską), lecz z biegiem czasu drzewa porastające zbocza doliny przysłoniły wiele skałek.
Stare zabudowania tuż przy czarnym szlaku dochodzącym do Ojcowa
Skałka Jonaszówka (Gruby Janek) to mały ostaniec, który wraz ze skałkami Plażówki tworzy bramę skalną Doliny Sąspowskiej.
Skałka ma ok. 20 m wysokości, a jej szczyt znaczy dawny poziom dna Doliny Prądnika i Sąspowskiej.
Górne partie ostańca porasta rzadki okaz stepowej trawy – ostnica Jana (Stipa Joannis), która jest rośliną kserotermiczną.
Jonaszówka od strony drogi "Nad Styr".Na Jonaszówce znajduje się drugi przystanek ścieżki dydaktycznej „Chełmowa Góra”, jest tu też kilka ławek, a na górę prowadzą skalne schodki z poręczą.
Widok na skałę Jonaszówka.
Restauracja znajduje się w pobliżu skały Jonaszówka. Można tutaj smacznie zjeść.
Idziemy drogą przez centrum Ojcowa od skały Jonaszówka obok Restauracji Pod Bocianem w kierunku budynku zwanego Bazarem Warszawskim. Przy tej drodze znajduje się jeszcze kilka innych miejsc gdzie możemy coś zjeść jak również możemy znaleźć miejsca noclegowe.Na horyzoncie widać wieżę Zamku w Ojcowie. Murowany zamek został zbudowany w drugiej połowie XIV w. za panowania Kazimierza Wielkiego. Jako budulec wykorzystano ciosany wapień. Nazwa "castrum Oczecz" została nadana prawdopodobnie na cześć jego ojca - Władysława Łokietka, który ukrywał się w tych okolicach przygotowując się do walki o tron. Istnieją podania, że znacznie wcześniej istniał tu gród zbudowany przez księcia lechickiego - szwagra Popiela. Miał on pobudować w dolinie Prądnika kilka grodzisk do obrony przed najazdami germańskimi.
Muzeum mieści się w zabytkowym, drewnianym budynku zbudowanym jako pensjonat w końcu XIX w. Obiekt otrzymał nazwę "Bazar Warszawski" i tak nazywa się do dziś. Po pożarze w 1976 roku został odbudowany siłami społecznymi przy dużym udziale PTTK i zagospodarowany w 1988 roku. Przy odbudowie zachowane zostały wszystkie elementy drewnianego budownictwa ojcowskiego w stylu zwanym szwajcarsko-ojcowskim.
Muzeum w Ojcowie zorganizowało Polskie Towarzystwo Krajoznawcze w 1908 roku. Mieściło się początkowo w budynku bramnym XIV-wiecznego zamku, gdzie przetrwało z przerwami aż do końca 1988 roku. Inicjatorem był działacz PTK Stanisław Jan Czarnowski. Prowadząc prace archeologiczne w Ojcowie, zgromadził zbiory, które stały się zalążkiem przyszłego muzeum. Otwarcie Muzeum Regionalnego PTTK nastąpiło w 1951 roku. W 1988 roku Muzeum przeniesiono do ,,Bazaru Warszawskiego".
Posiada ok. 500 muzealiów z dziedziny archeologii, etnografii i historii. Łączna powierzchnia ekspozycyjna wynosi 104 m2. Ekspozycja to historia Ojcowa i przewodnictwa ojcowskiego, historia Powstania Styczniowego, etnografia. Eksponowane są tu ojcowiana związane z historią miasta i przewodnictwem ojcowskim - przewodniki, stare sztychy, ryciny, fotografie, plakaty, ogłoszenia tematycznie związane z Ojcowem, księga pamiątkowa jednego z najstarszych przewodników ojcowskich Mikołaja Dulewicza z wpisem Aleksandra Janowskiego - założyciela PTK.
Skały znajdujące się tuż przy głównej drodze. Można je również podziwiać jadąc dorożką której postój znajduje się niedaleko Bazaru Warszawskiego i Hotelu Pod Kazimierzem.
Zbudowany z jurajskich wapieni skalistych ostaniec w Ojcowskim Parku Narodowym.
Jest to charakterystyczna, smukła wapienna iglica o kształcie igły znajdująca się w Dolinie Prądnika, naprzeciwko wylotu Wąwozu Wrześnik. Powstała w wyniku procesów krasowych. Nazwa skały pochodzi od słowa Deotyma – literackiego pseudonimu Jadwigi Łuszczewskiej. Nadano ją na część wizyty poetki w Ojcowie w 1853 roku. Mieszkała ona podobno w willi „Pod Koroną”, obok Igły Deotymy i tu w Dolinie Prądnika czerpała natchnienie do swoich wierszy.
Igła Deotymy wznosi się samotnie po wschodniej stronie potoku Prądnik, pomiędzy Panieńskimi Skałami i Skałami Kawalerskimi. Obok skały pojedyncze zabudowania mieszkańców.
Grupa skał wapiennych w Ojcowskim Parku Narodowym. Znajdują się na wschodnim zboczu Doliny Prądnika, obok wylotu Wąwozu Wrześnik. Powstały w wyniku działalności wody. Są to strome skały o pionowych ścianach wznoszące się ponad płaskim i trawiastym dnem doliny. Nie wolno uprawiać na nich wspinaczki skałkowej. Naprzeciwko nich znajdują się Panieńskie Skały, a w środku samotna Igła Deotymy. Nazwę Skały Kawalerskie nadano, jak mówią mieszkańcy doliny, aby Pannom nie było smutno.
Strome wapienne skały na wschodnich zboczach Doliny Prądnika w Ojcowskim Parku Narodowym. Znajdują się w środkowej części doliny, w wylocie bocznego Wąwozu Wrześnik. Naprzeciwko nich znajdują się Skały Kawalerskie, zaś w środku pomiędzy nimi samotna iglica skalna – Igła Deotymy. W skałach tych można dostrzec starsze poziomy dna potoku Prądnik. W otoczeniu skał rosną nasadzone brzozy ojcowskie, gatunek bardzo rzadki, znany z nielicznych stanowisk. U podnóża Panieńskich skał stoi willa "Pod Koroną", w której niegdyś mieszkała poetka Jadwiga Łuszczewska, tu w Dolinie Prądnika czerpiąc natchnienie do swoich wierszy. W latach 1956-1959 w willi tej mieściła się dyrekcja Ojcowskiego Parku Narodowego.
Nazwę skał tłumaczy legenda. Według niej siostry klaryski z klasztoru w Zawichoście uciekały przed Tatarami do Grodziska. Tu w Dolinie Prądnika Tatarzy zaczęli ich doganiać. Broniąc się przed pohańbieniem i śmiercią, uprosiły Boga, by zamienił je w skały. Ich skamieniałe sylwetki mają zdobić do dzisiaj Dolinę Prądnika.
Dawniej w nieistniejącej już willi "Sybilla" u podnóża Panieńskich Skał istniał założony w 1855 r. przez lekarza Lucjana Kowalskiego zakład hydropatyczny "Sybilla", zalążek późniejszego uzdrowiska w Ojcowie
Z tego miejsca można udać się żółtym szlakiem do Doliny Sąspowskiej i Pieskowej Skały jak również szlakiem niebieskim którym podążaliśmy w kierunku Jaskini Łokietka,Doliny Będkowskiej czy Rudawy.
Jaskinia Ciemna
Otwarta od 26 kwietnia do 12 października w godzinach od 10.00
do 17.00 (kwiecień-wrzesień, ostatnie wejście).
do 16.00 (październik).
Ceny biletów:
» opłata normalna - 7,00 zł
» opłata ulgowa - 5,00 zł
Jaskinia Ciemna udostępniona jest dla turystów jednak można ją zwiedzać wyłącznie w grupach z dyżurującym Przewodnikiem Ojcowskiego Parku Narodowego będącym cały czas przy kasie biletowej w trakcie jej otwarcia.
-Jaskinia nie jest oświetlona elektrycznie. Zwiedzanie odbywa się z przewodnikiem za pomocą świeczek.
-bilety do nabycia tylko w kasie jaskini, przewodnik dyżurny nie sprzedaje biletów (kasa znajduje się przy szlaku zielonym w dolinie Prądnika u podnóża Góry Koronnej, 400 metrów przed jaskinią.
Jaskinia łatwa do zwiedzania.
Najciekawsze
Najnowsze
W pobliżu
Rower 
Rower górski 
Rower szosowy 
Rower turystyczny 
Pieszo 
Bieganie 
Turystyka górska 
Piesza wycieczka 
Nordic Walking 
Moto 
Samochód 
Motocykl 
4x4 
Woda 
Kajak 
Żeglarstwo 
Inne jednostki pływające 
Zima 
Narty biegowe i śladowe 
Ski Tour 
Narty zjazdowe i snowboard 
Łyżwy 
Pozostałe 
Paralotnia 
Konno 
Samolot 
Rolki 
Hulajnoga 
Inne 
PRO
6.0
Skomentuj