Opactwo benedyktynów w Tyńcu wraz z kościołem św. Piotra i św. Pawła jest najstarszym z istniejących klasztorów w Polsce. Opactwo, usytuowane na wapiennym Wzgórzu Klasztornym nad Wisłą, ufundował najprawdopodobniej Kazimierz I Odnowiciel w 1044 r. Jego historia była bardzo burzliwa. Klasztor wielokrotnie był plądrowany i niszczony, ale w obecnych czasach udostępniony został turystom. Klasztor dalej jest zamieszkany przez mnichów i jest jedną z większych atrakcji Krakowa.
Na terenie zespołu dworskiego funkcjonowało uzdrowisko w oparciu o istniejące nieopodal dworu źródełko wody siarczano-żelazistej. Z dawnego budynku dworskiego – obszernej piętrowej willi – zachowała się jedynie część wschodnia. Skrzydło zachodnie, w którym mieściły się kwatery dla bogatszych kuracjuszy, z szerokim tarasem widokowym i rekreacyjnym – zostało rozebrane w latach 60. XX wieku.
O tej porze roku o zobaczeniu dworu z poziomu drogi można zapomnieć, gdyż z każdej strony otoczony jest drzewami. Został on zbudowany pod koniec XVIII wieku. W okresie powojennym dwór w Brzeźnicy został całkowicie zdewastowany. Dookoła niego zachowały się resztki obszernego (ok. 5 ha) parku, założonego na przełomie XIX i XX wieku. Park ten skutecznie zasłania widok na dwór.
Nie należy się sugerować utwardzoną drogą odbijającą w lewo w dół. Jest to ślepa droga natomiast właściwą drogą jest znajdujący się parę metrów dalej niepozorny pas trawnika znajdujący się między zaroślami a polem uprawnym
Pochodzący z 1664 r. kościół jest budowlą orientowaną, drewnianą, o konstrukcji zrębowej. Posiada wielobocznie zamknięte prezbiterium, do którego, od północy, przylega zakrystia. Prezbiterium poprzedzone jest kwadratową nawą z kruchtami. Jedna z nich, murowana, ma drewnianą galerię na piętrze. Prawdopodobnie na tej galerii umieszczone były kiedyś dzwony. Zachodni portal wejściowy zdobiony jest nadprożem z wykrojem w tzw. „ośli grzbiet”. Kościół nakrywa dach dwuspadowy, dwukalenicowy z barokową sygnaturką.
eklektyczny dwór w Ryczowie wybudowany został w latach 1862-1864. Po 1945 roku, większość majątku w Ryczowie została rozparcelowana, a dwór i budynki gospodarcze folwarku użytkował PGR, później rezydencją zarządzała Gminna Spółdzielnia, która umieściła w niej biura i sklepy. Od lat osiemdziesiątych XX w. zabytek stał pusty. Po przemianach ustrojowych 1989 roku dwór wraz z parkiem odzyskała córka generała Piaseckiego, pani Zofia Piasecka – Tarabuła. Budynek można obejrzeć z zewnątrz.
Kościół w Ryczowie został poświęcony 9.10.1949 roku i był to pierwszy kościół powstały w diecezji krakowskiej po II wojnie światowej. Kościół zbudowany jest z kamienia dolomitowego, ma rozbudowaną po bokach nawę, wydzielone prezbiterium, do którego przybudowano zakrystię, a po jej przeciwnej stronie boczną kaplicę św. Stanisława Kostki. Prezbiterium kościoła zostało zwieńczone kamiennym sklepieniem, natomiast resztę budowli przykrywa drewniany sufit z kasetonami, zdobionymi ornamentem roślinnym. Polichromia wnętrza świątyni to ilustracje scen biblijnych i prawd wiary.
Pierwotnie zespół dworsko-folwarczny należał do rodziny Kadłubowskich, ale już w dziewiętnastym wieku zmieniono go w szkołę rolniczą, która dziś jest najstarszą tego typu placówką w Polsce. Zespół składa się z kilkunastu budynków powstałych miedzy 1 poł XIX w. a 2 poł. XX w. Budynki klasycystyczne, historyzujące lub o cechach tradycyjnej zabudowy folwarcznej w większości murowane, tynkowane, kryte dachówką. Pojedyncze obiekty drewniane oraz z elewacjami z wątkiem kamiennym (kamień łamany). Nowe budynki kryte stropodachem.
kościół gotycki z XV wieku - murowany, powiększony i przebudowany w XVIII wieku w stylu barokowym. Kościół trójnawowy, halowy, stanowiący przykład prowincjonalnej architektury barokowej na Ziemi Krakowskiej. Pozostałością po pierwotnym gotyckim założeniu jest prezbiterium z 1440 r. Wyposażenie wnętrza w większości barokowe i rokokowe.
Neogotycki pałac w Piekarach w formie willi włoskiej został zbudowany w latach 1857-65 na miejscu wcześniejszego dworu należącego do rodziny Żeleńskich. Powstała wówczas piętrowa, podpiwniczona budowla wzniesiona na planie prostokąta, nakryta płaskim dachem schowanym z pseudokrenelażem wieńczącym elewacje. Pałac posiada kilka małych wieżyczek usytuowanych w narożach, które są elementami architektonicznymi i jedną ośmioboczną, czterokondygnacyjną wieżę widokową do której można było wejść z każdej kondygnacji budynku. W osi elewacji frontowej usytuowano trójkondygnacyjny ryzalit poprzedzony trzyfilarowym gankiem. Do lewego boku dostawiono wieloboczny ganek zwieńczony tarasem na wysokości piętra.
po trudach wycieczki wypadało coś przekąsić. Wybór padł na KFC
Powstały w I poł. XIX w. budynek dworu jest dość charakterystyczny przez swoją wieżyczkę, która niewątpliwie dodaje mu uroku. W latach 80. XIX w. dwór z całym majątkiem zakupiła przybyła spod Lwowa Stanisława Skarbek. Była ona właścicielką dworu do roku 1901, kiedy to odsprzedała go Klasztorowi Kamedułów z Bielan. Po II wojnie światowej majątek został przejęty przez państwo. Dziś budynkiem zarządza Uniwersytet Rolniczy i znajduje się tam Stacja Doświadczalna Instytutu Nauk Weterynaryjnych.
Skomentuj