Jaworzno -- Muzeum Śląskie i Rynek (Katowice)

Jak to się mówi najciemniej pod latarnią a więc odwiedziny w Katowicach. A to tylko część obiektów których w Kato jest wiele.

KWK Wieczorek Szyb Pułaski --To prawdziwy unikat, oparta o historyczne obiekty na powierzchni, wciąż działająca kopalnia; trzeba ją zachować i pokazywać młodym Europejczykom – mówili w Katowicach eksperci federacji Europa Nostra, którzy odwiedzili szyb Pułaski kopalni Wieczorek.

Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach – polska uczelnia muzyczna z siedzibą w Katowicach.

Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach znany tradycyjnie jako kościół Mariacki. Zbudowany w stylu neogotyckim, na planie krzyża łacińskiego, z ciosów kamiennych, przy obecnym placu ks. E. Szramka

Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach – teatr, instytucja kultury województwa śląskiego, istniejąca od 1907 roku w Katowicach.

Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia powstała w 1935 w Warszawie jako Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia. Zespół utworzył i prowadził do 1939 Grzegorz Fitelberg. Po wojnie, w marcu 1945 orkiestra została reaktywowana w Katowicach przez Witolda Rowickiego. W roku 1947 dyrekcję artystyczną objął ponownie Grzegorz Fitelberg a zespół przyjął nazwę Wielka Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia. Po jego śmierci w 1953 roku orkiestrą kierowali kolejno: Jan Krenz, Bohdan Wodiczko, Kazimierz Kord, Tadeusz Strugała, Jerzy Maksymiuk, Stanisław Wisłocki, Jacek Kaspszyk, Antoni Wit. We wrześniu 2000 dyrektorem naczelnym i programowym została Joanna Wnuk-Nazarowa. W latach 2001–2007 funkcję dyrektora artystycznego pełnił Gabriel Chmura, od stycznia 2009 stanowisko dyrektora muzycznego objął Jacek Kaspszyk a II dyrygentem został Michał Klauza. Tytuł pierwszego dyrygenta gościnnego NOSPR przyjął Stanisław Skrowaczewski, a dyrygenta honorowego – Jan Krenz. Rolę doradcy artystycznego pełnił do grudnia 2014 Jerzy Semkow. 30 sierpnia 2012 funkcję dyrektora artystycznego i I dyrygenta NOSPR objął Alexander Liebreich[1]. Od 2005 NOSPR jest organizatorem biennale Festiwal Prawykonań – Polska Muzyka Najnowsza.

Muzeum Śląskie w Katowicach - muzeum powstałe 23 stycznia 1929 na mocy uchwały Sejmu Śląskiego, które działało do wybuchu II wojny światowej w 1939 roku, a później restytuowane w 1984, w 2006 wpisane do Państwowego Rejestru Muzeów, zaś w 2015 roku instytucja uzyskała swoją nową, docelową siedzibę w nowoczesnym kompleksie gmachów w Katowicach przy ul. Tadeusza Dobrowolskiego 1.

Do najcenniejszych zbiorów Muzeum Śląskiego należą kolekcje: malarstwa polskiego sprzed i po 1945 roku (w której znajdują się prace m.in. Józefa Chełmońskiego, Artura Grottgera, Tadeusza Makowskiego, Jacka Malczewskiego, Jana Matejki, Józefa Mehoffera i Stanisława Wyspiańskiego), sztuki nieprofesjonalnej, fotografii artystycznej i dokumentalnej, plakatu polskiego oraz bogate zbiory etnograficzne i z zakresu polskiej plastyki scenicznej.

W 2012 roku Muzeum Śląskie udostępniło pierwszą stałą trasę zwiedzania dla osób niewidomych i niedowidzących. Realizuje również projekty edukacyjne i artystyczne. Instytucja aktywnie uczestniczy w takich projektach, jak Noc Muzeów oraz Metropolitalna Noc Teatrów. Współpracuje z Muzeum Ziemi Górnośląskiej w Ratingen, Muzeum Ziemi Śląskiej w Opawie, Muzeum Śląskim w Görlitz, Słowacką Galerią Narodową oraz instytucjami muzealnymi w Finlandii i Włoszech.

Zobowiązane dziedzictwem regionu, dynamiką jego dziejów, wielokulturowością i wiodącą rolą przemysłu, przy jednoczesnym uznaniu jego dorobku intelektualnego i artystycznego, Muzeum Śląskie podejmuje się misji kreowania przestrzeni dla dialogu z przeszłością i dokonaniami współczesności w celu głębszego poznawania Śląska, Polski i Europy.

Muzeum Śląskie prowadzi badania:

archeologiczne
historyczne
etnograficzne
z plastyki nieprofesjonalnej oraz dokumentacji regionu


W Katowicach odsłonięto mural upamiętniający Wojciecha Korfantego. Dziś przypada setna rocznicę wystąpienia Korfantego w Reichstagu, w którym polityk upomniał się o Górny Śląsk, jako region, który powinien należeć do odradzającego się państwa polskiego.