Grodzisko Runowo i okoliczne wzgórza

Rezerwat Przyrody Grodzisko Runowo znajduje się pośród mocno wypiętrzonych wzgórz rozciągających się między Lęborkiem a Słupskiem, powyżej DK 6. Niektóre z tutejszych wzniesień sięgają 147 m n.p.m. Najwyższym z nich jest Góra Stolniczka. Na jej szczycie znajduje się punkt widokowy, z którego rozpościera się przepiękny widok na rozległą Dolinę Łupawy.

Grodzisko Runowo jest wczesnośredniowiecznym zespołem osadniczym, złożonym z grodziska, osady i cmentarzyska kurhanowego, funkcjonującym od połowy IX wieku do pierwszej połowy XII wieku. Według badań archeologicznych zespół ten założono na reliktach osady należącej do grupy kaszubskiej ludności kultury łużyckiej (1200-650 lat p.n.e.).

Zespół osadniczy zajmuje powierzchnię 98 arów. Centralną jego część zajmuje majdan, podzielony na dwie części. Część zewnętrzna majdanu, wokół wałów, została zabudowana naziemnymi chatami zrębowymi o założeniu czworobocznym i powierzchni 25 m2 oraz domostwami zagłębionymi w ziemi o plecionkowej konstrukcji ścian. W domostwach tych mieszkała ludność służebna. W skład grodu wchodziły również urządzenia gospodarcze i pracownie rzemieślnicze, gdzie koncentrowało się rzemiosło i handel. Wewnątrz majdanu pozostawiono pusty plac.

Najwyższa i najszersza część wału, od strony południowej, pełniła funkcje „wału zaporowego". Umocnienia obronne miały najprawdopodobniej konstrukcję rusztową lub przysłupowo-hakową. Wały w trzech miejscach poprzerywane są bramami, a od strony zewnętrznej gród chroniony był suchą fosą o głębokości 4 m. W południowej części wzniesienia, u podnóża grodu, znajdują się trzy kurhany z pochówkami wspólnoty plemiennej. Kurhany mają regularny, okrągły kształt i otoczone są kamiennymi płaszczami i rowkami

Źródło informacji: https://cewice.gdansk.lasy.gov.pl/