Dolnosląska Droga św. Jakuba: Głogów – Jakubów – Lubań – Zgorzelec

Już w czasach rzymskich powstawały szlaki handlowe łączące południe Europy z wybrzeżem Bałtyku. Nazywane są one „Bursztynowym Szlakiem”, jakkolwiek szlaków tych w rzeczywistości było kilka. Nabrały one nowego znaczenia w wieku X, kiedy to zaczęły tworzyć się zalążki dzisiejszych państw Europy Środkowej. Szczególnie ważne okazały się drogi łączące Czechy przez Śląsk i Łużyce z Wielkopolską. To właśnie tędy dotarła do Polski kultura łacińska, chrześcijaństwo, przybyła Dąbrówka, a później św. Wojciech. Można więc powiedzieć, że szlaki między Gnieznem i Poznaniem a Pragą stanowiły nasze „drzwi do Europy”. Drogami tymi wędrowali nie tylko dyplomaci, ale nade wszystko kupcy, rzemieślnicy, rycerze, pielgrzymi – ludzie, którzy przez wieki kształtowali oblicze tej ziemi.

Dolnośląska Droga św. Jakuba próbuje odtworzyć szlak, który został w roku 1563 wymieniony przez Jörga Gaila z Augsburga jako jeden z trzech szlaków pątniczych łączących Polskę z resztą Europy. Wiódł on przez Poznań, Leszno, Głogów, Zgorzelec i Żytawę.

Dolnośląska Droga św. Jakuba – pierwszy odtworzony odcinek – od lipca 2005 r. łączy Głogów, Jakubów, Grodowiec, Polkowice, Chocianów, Bolesławiec, Lubań i Zgorzelec. Latem 2006 dołączyła do niej Droga Wielkopolska (Gniezno – Murowana Goślina – Poznań – Lubiń – Leszno – Wschowa – Głogów), zaś wiosną 2008 otwarta została Droga Żytawska (Zgorzelec/Görlitz-Żytawa/Zittau- Český Dub-Stara Boleslav-Praga).