Baraniec i Smrek

Baraniec na najwyższy szczyt Tatr słowackich na który można legalnie wejść w zimie. Kolejny i ostatni na tej liście to Skrajne Solisko. Oprócz tego jest jeszcze Sławkowski ale on jest dostępny gdy nie ma pokrywy śnieżnej. Pozostałe szlaki powyżej schronisk otwierane są dopiero od pierwszego czerwca. Nasza pętelka była więc w pełni legalna i nie narażaliśmy się na nieprzyjemności i mandaty. Początek na parkingu u wylotu doliny. Parking kosztuje 5 euro, nie ma obsługi a jedynie szlaban który otwiera się po opłaceniu w kasie żetonu pobranego przy wjeździe i nie ma możliwości zapłaty kartą. Pierwszy odcinek to głównie w lesie mozolne podejście na Goły Wierch. Strome podejście pokonuje ponad 700 metrów wysokości a więc więcej niż łączną połowę podejścia na Barańca. Dalej już terenem odkrytym z pięknymi widokami na obie strony grzbietu oraz Niskie Tatry, Góry Choczańskie i Małą Fatrę. Byliśmy zaskoczeni małą ilością śniegu na szlaku. Łaty i pola śnieżne można było w większości omijać. My raki założyliśmy tylko raz a i tak nie było to konieczne bo śnieg nie był zmrożony a szlak bardzo dobrze przetarty. Wejście na szczyt przebiegło sprawnie po drodze mijając kilka mniejszych przedwierzchołków. Po chwili przerwy zaczęliśmy strome zejście w stronę Smreka. Tu też mimo północnej wystawy śniegu niewiele. Kilka pól śnieżnych i jedno przejście wąską grańką w rejonie przełęczy Jamina. Przełęcz jest dość głęboka ba trzeba zejść ponad 200 metrów a następnie ponad 100 metrów podejść. Ze Smreka już sprawnie na Żiarske Sedlo. Z przełęczy odcinek dość długi polem śnieżnym znajdującym się pod zboczem Nogawicy tzw. Małe Zawraty który był moim zdaniem najbardziej narażony na zejście lawin a dalej mijając rozdroże pod Homolkou do schroniska. Po krótkiej przerwie na parking zeszliśmy szlakiem niebieskim a nie drogą jezdną. Szlakiem tym nigdy wcześniej nie szedłem więc była okazja by się z nim zapoznać. Wycieczka miód malina, pogoda świetna, praktycznie nie wiało a temperatura na Barańcu sądzę że ponad 10 stopni. Polecam